Τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων υπολογίζουν ότι το 2007 υπήρχαν περίπου 24.000 νέοι που είχαν μολυνθεί από τον ιό HIV ηλικίας μεταξύ 13 και 24 ετών στις ΗΠΑ. Επί του παρόντος, η μόλυνση από τον ιό HIV είναι η έβδομη κύρια αιτία θανάτου σε αυτή την ηλικιακή ομάδα. Κατά την περίοδο 2001–2004, στις 33 πολιτείες με εμπιστευτικές αναφορές HIV βάσει ονόματος, υπήρχαν 17.824 άτομα ηλικίας 13–24 ετών με διάγνωση HIV/AIDS, εκ των οποίων το 62% ήταν άνδρες.
Ενώ το HIV/AIDS παραμένει ανίατο, η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία επέτρεψε σε όσους έχουν μολυνθεί από τον ιό HIV να ζήσουν μεγαλύτερη, παραγωγική ζωή. Ωστόσο, υπάρχουν πολλές άλλες σεξουαλικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις (ΣΜΝ) που οι περισσότεροι έφηβοι μπορούν επίσης να προσβληθούν. Αν και οι θάνατοι είναι σπάνιοι μεταξύ άλλων σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων, μπορεί να οδηγήσουν σε στειρότητα και εξωμήτριες εγκυμοσύνες—η τελευταία εκ των οποίων είναι απειλητική για τη ζωή. Επιπλέον, άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, όπως τα χλαμύδια, η γονόρροια, ο έρπης και η σύφιλη, κάνουν επίσης τα άτομα που έχουν μολυνθεί από αυτές τις καταστάσεις πιο ευάλωτα στη μόλυνση από τον ιό HIV.
Ιός ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV) και σύνδρομο επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας (AIDS)
Το AIDS προκαλείται από τον ιό της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV), ο οποίος μεταδίδεται μέσω της απροστάτευτης σεξουαλικής επαφής με ένα μολυσμένο άτομο ή μέσω της χρήσης μιας μολυσμένης βελόνας για την ένεση ναρκωτικών. Μπορεί επίσης να μεταδοθεί μέσω ενδοφλέβιας χρήσης ναρκωτικών και πολύ σπανιότερα, αίματος, προϊόντων αίματος, βελόνες ή άλλα αιχμηρά εργαλεία μολυσμένα με μολυσμένα σωματικά υγρά ή αίμα. Με την είσοδό τους στην κυκλοφορία, οι μικροοργανισμοί HIV απάγουν έναν τύπο λευκών αιμοσφαιρίων γνωστών ως Τ-βοηθητικά λεμφοκύτταρα (επίσης γνωστά ως κύτταρα CD4, Τ κύτταρα ή βοηθητικά Τ). Σε ένα άτομο με υγιές ανοσοποιητικό σύστημα, τα Τ-κύτταρα ενώνονται για να βοηθήσουν στην άμυνα του οργανισμού ενάντια στις ασθένειες. Αλλά τα ληφθέντα Τ-κύτταρα αναγκάζονται να παράγουν μαζικά αντίγραφα του HIV. Αν αφεθεί χωρίς θεραπεία, η μάζα βοηθητικών Τ κυττάρων παράγει μεγάλους αριθμούς HIV, αυτό μειώνει περαιτέρω τον αριθμό των φυσιολογικών βοηθητικών Τ στην κυκλοφορία του αίματος, καθιστώντας το άτομο ευάλωτο στην ασθένεια που ορίζει το AIDS. Τα πέντε πιο κοινά από αυτά είναι:
- Πνευμονία Pneumocystis carinii
- Σύνδρομο σπατάλης HIV
- Καντιντίαση του οισοφάγου
- Φυματίωση
- σάρκωμα Kaposi
Οι ευκαιριακές ασθένειες αποτελούν ελάχιστη απειλή όταν το ανοσοποιητικό σύστημα λειτουργεί σωστά, ωστόσο όταν η άμυνα του οργανισμού είναι μειωμένη, όπως στο AIDS, αρπάζουν την ευκαιρία να δημιουργήσουν όλεθρο. Για τα πρώτα δέκα χρόνια της κρίσης του AIDS, η ασθένεια ήταν μια εικονική θανατική ποινή για τα περισσότερα από τα θύματά της. Λίγοι επέζησαν περισσότερο από δύο χρόνια, κατά μέσο όρο. Ωστόσο, σήμερα υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι φαρμάκων που είναι διαθέσιμα για τον έλεγχο του HIV. Ενώ ο HIV παραμένει ανίατος, η καλή τήρηση των φαρμάκων μπορεί να επιτρέψει στα μολυσμένα να ζήσουν μακροχρόνια παραγωγική ζωή και να μην αναπτύξουν ποτέ AIDS.
Με την εισαγωγή της υψηλής ενεργητικής αντιρετροϊκής θεραπείας, οι διαγνώσεις και οι θάνατοι από AIDS μειώθηκαν σημαντικά στις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1995 έως το 1998 και παρέμειναν σταθερές από το 1999 έως το 2008 με μέσο όρο 38.279 διαγνώσεις AIDS και 17.489 θανάτους ετησίως αντίστοιχα. Παρά τη μείωση των κρουσμάτων AIDS και των θανάτων, στο τέλος του 2008 εκτιμάται ότι ζούσαν 1.178.350 άτομα με HIV, συμπεριλαμβανομένων 236.400 (20,1%) των οποίων η μόλυνση παραμένει αδιάγνωστη. Ειδικότερα, οι μη διαγνωσμένες λοιμώξεις από τον ιό HIV αφήνουν τους σεξουαλικούς συντρόφους αυτών των ατόμων σε υψηλό κίνδυνο μόλυνσης.
Τα συμπτώματα που υποδηλώνουν σεξουαλικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Πονοκέφαλοι
- Δυσκολία στην κατάποση
- Πυρετός
- Νυχτερινές εφιδρώσεις
- Κόπωση/αδυναμία
- Απώλεια όρεξης
- Απώλεια βάρους
- Χρόνια διάρροια
- Ναυτία/έμετος
- Κνησμός, εξάνθημα δέρματος/δερματικές βλάβες
- Χρόνιος βήχας
- Σύγχυση/παραλήρημα
- Δυσκολία αναπνοής