Υπάρχει μια μεγάλη παρερμηνεία στο σεξ που διαιωνίζεται, με αποτέλεσμα πολλές νέες γυναίκες να ανησυχούν και να αναρωτιούνται αν υπάρχει πράγματι απόδειξη ότι δεν έχουν προχωρήσει σε σεξουαλική πράξη ακόμη στη ζωή τους. Πολύ συχνά τα κορίτσια προσπαθούν να αναγνωρίσουν τον παρθενικό υμένα τους, μιας και λόγω της πίεσης σε διάφορες κοινότητες θα πρέπει να είναι παρθένες στο γάμο και ο σύζυγός τους να το δει αυτό, ορατά, με τη μορφή αίματος. Αυτή η πεποίθηση ότι ο παρθενικός υμένας παρέχει φυσική απόδειξη του σεξουαλικού ιστορικού είναι η προϋπόθεση του τεστ παρθενίας, μια πρακτική που καταδικάστηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας το 2018 ως παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Τέτοιες δοκιμές μπορούν να λάβουν διαφορετικές μορφές. Από σωματικές εξετάσεις μέτρησης παρθενικού υμένα ή κολπική χαλάρωση μέχρι τελετουργίες τη νύχτα του γάμου όπου αναμένεται να εμφανιστεί ένα ματωμένο σεντόνι, ακόμη και να φανεί στις οικογένειες της νύφης και του γαμπρού. Παρά το γεγονός ότι αυτό δεν έχει καμία επιστημονική βάση, και παρά το γεγονός ότι η ίδια η παρθενία είναι ένα κοινωνικό κατασκεύασμα χωρίς βιολογική πραγματικότητα, εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο συνεχίζουν να πιστεύουν ότι το σεξουαλικό ιστορικό μιας γυναίκας είναι κατά κάποιο τρόπο γραμμένο στην ανατομία της και ότι όλες οι γυναίκες με έμφυλο φύλο αιμορραγούν την πρώτη φορά που κάνουν σεξ. Κανένα από τα δύο, φυσικά, δεν είναι αλήθεια. Ωστόσο τέτοιες πεποιθήσεις μπορούν να βρεθούν σε γλώσσες, θρησκείες και κοινότητες σε όλο τον κόσμο.
Ο παρθενικός υμένας είναι ένας μικρός, μεμβρανώδης ιστός που μπορεί να βρεθεί κοντά στο άνοιγμα του κόλπου. Είναι πραγματικά απίστευτο το γεγονός ότι σε ένα μικροσκοπικό κομμάτι ιστού φαινομενικά χωρίς σκοπό έχει αποδοθεί τόσο ανακριβής σκοπός. Υπάρχει κάποια συζήτηση μεταξύ της επιστημονικής κοινότητας σχετικά με το γιατί υπάρχει αρχικά ο παρθενικός υμένας. Είναι ένα κατάλοιπο από τη στιγμή που οι προϊστορικές μορφές θηλαστικών μας γλίστρησαν έξω από το νερό και στη στεριά; Υπάρχει για να βοηθήσει τα βακτήρια των κοπράνων να μην γλιστρήσουν στον κόλπο στη βρεφική ηλικία; Κανείς δεν ξέρει πραγματικά. Ο ιστός φαίνεται να έχει περισσότερο σκοπό σε ορισμένα άλλα είδη – ο παρθενικός υμένας των ινδικών χοιριδίων διαλύεται όταν πέφτει σε θερμότητα και στη συνέχεια αναπτύσσεται ξανά όταν τελειώσει, για παράδειγμα. Αλλά οι δικοί μας δεν κάνουν τέτοιες φανταχτερές αποδράσεις.
Οι παρθενικοί υμένες μπορεί να διαφέρουν πάρα πολύ. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν λανθασμένα ότι ο παρθενικός υμένας σφραγίζεται πάνω από τον κόλπο, μη συνειδητοποιώντας ότι αυτό θα σήμαινε ότι μια γυναίκα δεν θα μπορούσε να έχει έμμηνο ρύση. Μια μειοψηφία ανθρώπων έχει αυτή την πάθηση και μπορεί να κάνει υμενεκτομή για να ανοίξει η δίοδος. Αντίθετα, οι περισσότεροι παρθενικοί υμένες έχουν σχήμα δακτυλιοειδούς ή μισοφέγγαρου και μπορεί να έχουν πολλές μορφές ποικίλης λεπτότητας και πάχους. Λίγοι από εμάς θα είχαν πει ότι μπορεί να αλλάξει με την ηλικία, ότι μερικοί από εμάς δεν γεννιόμαστε με ένα τέτοιο ή ότι μπορεί να εξαφανιστεί εντελώς μέχρι να εισέλθουμε στην σεξουαλική ωριμότητα ούτως ή άλλως. Ή ότι μια μεγάλη ποικιλία δραστηριοτήτων μπορεί να το τεντώσει ή να το σκίσει, από άσκηση μέχρι αυνανισμό μέχρι, ναι, διεισδυτικό σεξ.
Μια μελέτη διαπίστωσε ότι το 52% των σεξουαλικά ενεργών έφηβων κοριτσιών που ερωτήθηκαν δεν είχαν καμία αναγνωρίσιμη αλλαγή στον ιστό του υμένα. Πώς τελειώνουμε λοιπόν τον μύθο του παρθενικού υμένα; Το να επιστήσουμε την προσοχή σε μέρος αυτής της έρευνας θα ήταν μια αρχή, όπως και η αλλαγή των νομικών πρακτικών που υποστηρίζουν τα τεστ παρθενίας και εμποδίζουν τους επαγγελματίες υγείας να παραπλανούν τους ανθρώπους. Το θέμα είναι ότι πολλές από αυτές τις ιδέες δεν ενσταλάσσονται μόνο σε γενιές. υποστηρίζονται από ιδέες που δεν χρειάζονται ή αναγνωρίζουν απαραίτητα αυτό που λέει η επιστήμη. Εάν πιστεύετε στην πολιτιστική ιδέα της παρθενίας και υποστηρίζετε την ανισότητα των φύλων πίσω από αυτήν, ίσως χρειαστεί να πραγματοποιηθεί σεισμική κοινωνική αλλαγή για να σας κάνει να σκεφτείτε το αντίθετο.