Οι λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος (UTIs) είναι ένα κοινό πρόβλημα υγείας που μπορεί να εμφανιστεί μετά τη σεξουαλική επαφή. Η σχέση μεταξύ σεξουαλικής δραστηριότητας και ουρολοιμώξεων είναι καλά τεκμηριωμένη, ιδιαίτερα για τις γυναίκες, για ανατομικούς και φυσιολογικούς λόγους.
Μεταφορά βακτηρίων: Κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής, βακτήρια από την περιοχή των γεννητικών οργάνων, ιδιαίτερα από τον πρωκτό και τον κόλπο, μπορούν να εισαχθούν στην ουρήθρα. Η ουρήθρα είναι ο σωλήνας που μεταφέρει τα ούρα από την ουροδόχο κύστη έξω από το σώμα. Στις γυναίκες, η ουρήθρα είναι σχετικά κοντή και βρίσκεται κοντά στο άνοιγμα του κόλπου, γεγονός που διευκολύνει την είσοδο των βακτηρίων στο ουροποιητικό σύστημα. Μόλις μπουν μέσα, βακτήρια όπως το Escherichia coli (E. coli) μπορούν να ταξιδέψουν στην ουρήθρα και στην ουροδόχο κύστη, οδηγώντας σε μόλυνση.
Μηχανική κίνηση: Η φυσική πράξη της σεξουαλικής επαφής μπορεί να διευκολύνει την κίνηση των βακτηρίων στην ουρήθρα. Η ώθηση μπορεί να ωθήσει τα βακτήρια προς το άνοιγμα της ουρήθρας και να αυξήσει την πιθανότητα να εισέλθουν στο ουροποιητικό σύστημα. Αυτή η μηχανική κίνηση είναι ένας σημαντικός παράγοντας στην ανάπτυξη των ουρολοιμώξεων μετά τη συνουσία.
Αλλαγές στην κολπική χλωρίδα: Η σεξουαλική δραστηριότητα μπορεί να αλλάξει τη φυσική ισορροπία των βακτηρίων στην περιοχή του κόλπου. Η διαταραχή της κολπικής χλωρίδας μπορεί να μειώσει την παρουσία προστατευτικών βακτηρίων όπως οι γαλακτοβάκιλλοι, που βοηθούν στην πρόληψη του πολλαπλασιασμού των επιβλαβών βακτηρίων. Όταν αυτά τα προστατευτικά βακτήρια μειώνονται, υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος παθογόνων βακτηρίων να προκαλέσουν ουρολοίμωξη.
Χρήση σπερματοκτόνων και αντισυλληπτικών: Ορισμένες μέθοδοι αντισύλληψης, όπως σπερματοκτόνα, διαφράγματα και προφυλακτικά επικαλυμμένα με σπερματοκτόνο, μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο ουρολοιμώξεων. Τα σπερματοκτόνα μπορούν να ερεθίσουν τον βλεννογόνο του κόλπου και της ουρήθρας, διευκολύνοντας τα βακτήρια να προσκολληθούν σε αυτές τις επιφάνειες και να ανέλθουν στο ουροποιητικό σύστημα.
Τα προληπτικά μέτρα μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο μετά τη συνουσιακή ουρολοίμωξη. Αυτά περιλαμβάνουν την ούρηση πριν και μετά τη σεξουαλική επαφή για να βοηθήσουν στην απομάκρυνση τυχόν βακτηρίων που μπορεί να έχουν εισέλθει στην ουρήθρα, να παραμείνουν ενυδατωμένοι και να εφαρμόζουν καλή υγιεινή. Για άτομα που εμφανίζουν συχνές ουρολοιμώξεις μετά το σεξ, ένας πάροχος υγειονομικής περίθαλψης μπορεί να συστήσει πρόσθετες στρατηγικές, όπως η λήψη προφυλακτικού αντιβιοτικού.
Η κατανόηση της σύνδεσης μεταξύ της σεξουαλικής δραστηριότητας και των ουρολοιμώξεων μπορεί να βοηθήσει τα άτομα να λάβουν μέτρα για την πρόληψη αυτών των δυσάρεστων και δυνητικά σοβαρών λοιμώξεων.