Το «συναισθηματικό δέσιμο» στον γάμο είναι σημαντικότερο για τις γυναίκες παρά για τους άνδρες.
Τρία εκατομμύρια άτομα, συμμετείχαν σε Βρετανική έρευνα του Δρ Ρομπιν Ντουνμπαρ από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, που βασίστηκε στην ανάλυση τηλεφωνικών κλήσεων, βοηθώντας τους επιστήμονες να αποδείξουν το παραπάνω.
Οι επιστήμονες είχαν ,επίσης,πρόσβαση σε στοιχεία για την ηλικία και το φύλο των καλούντων, που έκαναν περίπου τρία εκατομμύρια κλήσεις και έστελναν μισό εκατομμύρια γραπτά μηνύματα, σε διάστημα επτά μηνών.
«Είναι η πρώτη φορά που έχουμε ισχυρές αποδείξεις ότι οι ρομαντικές σχέσεις ‘καθοδηγούνται’ από τις γυναίκες. Αυτές είναι που παίρνουν τις αποφάσεις, και μόλις το αποφασίσουν, οργανώνουν το ‘στενό μαρκάρισμα’ μέχρι εκείνος να υποκύψει και να ενδώσει», εξηγεί ο Δρ Ντουνμπαρ.Οι γυναίκες αρχίζουν να αλλάζουν προτίμηση, σύμφωνα με την έρευνα, για το «σημαντικότερο πρόσωπο» στη ζωή τους, μετά τα 30 και μέχρι την ηλικία των 45 ετών, το κεντρικό πρόσωπο στη ζωή τους γίνεται συνήθως η κόρη τους.
«Αυτό που παρατηρούμε είναι ότι οι γυναίκες θέτουν σε δεύτερη μοίρα τον σύζυγο, στον οποίο και τηλεφωνούν πιο αραιά και όλη τους η προσοχή στρέφεται στην κόρη, ειδικά όταν η τελευταία βρίσκεται σε αναπαραγωγική ηλικία», συμπληρώνει ο ερευνητής.
Εξάλλου, οι άνδρες τείνουν να επιλέγουν γυναίκα συνομήλική τους (αυτό κάνει τους ερευνητές να πιστεύουν ότι πρόκειται για την φίλη ή τη γυναίκα τους) ως το άτομο που καλούν περισσότερο σε μεγαλύτερη ηλικία και για συντομότερα χρονικά διαστήματα. Δηλαδή μετά τα 30, και αυτό σταματά μετά από επτά χρόνια. Αντίθετα, οι γυναίκες επιλέγουν έναν συνομήλικό τους άνδρα για καλύτερο φίλο, από την ηλικία των 20 ετών και αυτό ισχύει για περίπου 15 χρόνια, που τον αντικαθιστούν με την κόρη τους.
Ο Δρ Ντουνμπαρ υποστηρίζει επίσης ότι, η μελέτη αποδεικνύει ότι οι κοινωνίες των ανθρώπων μετακινούνται από την πατριαρχία στην μητριαρχία.Ο κοινωνικός κύκλος μιας γυναίκας έχει επίκεντρο ένα άτομο, το οποίο αλλάζει ως αποτέλεσμα των αναπαραγωγικών της ενδιαφερόντων, από τον σύντροφο, στο παιδί και τελικά στα εγγόνια.Αντίθετα, οι σχέσεις των ανδρών είναι πιο ‘συνηθισμένες’.
Λειτουργούν σε υψηλό επίπεδο πάντα, αλλά στο τέλος της μέρας, η δομή της κοινωνίας καταλήγει να καθοδηγείται από γυναίκες, χαρακτηριστικό και του ζωικού βασιλείου. Πάντως πολλοί ανθρωπολόγοι υποστηρίζουν ότι οι κοινωνίες είναι πατριαρχικές δεδομένου ότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι άνδρες μένουν εκεί όπου γεννήθηκαν ενώ οι γυναίκες μετακινούνται. Ο Δρ Ντουνμπαρ διαφωνεί, υποστηρίζοντας ότι αυτό ισχύει μόνο σε κοινωνικές ομάδες που δραστηριοποιούνται στην γεωργία.