Κανείς μας δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας και των γρήγορων ταχυτήτων. Η σχέση με το κινητό και τα social έχει γίνει δεύτερη φύση μας κι έτσι η τεχνολογία έχει καταφέρει να αλλάξει – ανάμεσα σε όλα τα άλλα -και την ερωτική μας ζωή.
Οι εφαρμογές γνωριμιών επεκτείνονται με εντυπωσιακό ρυθμό κάτι που φαίνεται και στην τελευταία έρευνα του Πανεπιστημίου Stanford με τίτλο «How do couples meet and stay together” όπου διαπιστώθηκε ότι το 39% των ετεροφυλόφιλων ζευγαριών γνωρίστηκαν μέσω online dating η αντίστοιχων εφαρμογών. Ποσοστό πολύ μεγαλύτερο σε σχέση με τα αποτελέσματα του 2009 όπου βρισκόταν στο 22%.
Βέβαια όλα αυτά που μας συμβαίνουν δεν είναι και τόσο ριζοσπαστικά. Η πρώτη αγγελία αναζήτησης συντρόφου εμφανίστηκε σε βρετανική εφημερίδα το 1965. Ο δε προπάππους των dating app δημιουργήθηκε το 1965 από μαθητές του Harvard και ονομαζόταν Operation Match. Το κομπιούτερ εκείνο που μοιάζει παλαιολιθικό πια αλλά για πρώτη φορά στην ιστορία ένα μηχάνημα δημιουργούσε ζευγάρια.
Οι χρήστες απαντούσαν σε ένα ευρύ ερωτηματολόγιο και για 3 δολάρια, το μηχάνημα τους έβγαζε μια λίστα με τους καλύτερους πιθανούς συντρόφους. Ενώ το πρώτο online site γνωριμιών στήθηκε στην Αμερική το 1995 και το όνομά αυτού ήταν ‘’Match.com’’ για να φτάσουμε στο 2012 με το tinder και το σύνθημα: «σύρε, ταίριαξε, μιλήστε»!
Συνεπώς, τρόποι στο να έρθουν πιο κοντά οι άνθρωποι μεταξύ τους υπήρχαν ήδη πολλά χρόνια πριν μιας και ο άνθρωπος έχει ανάγκη το αίσθημα του «ανήκειν», ωστόσο η αλόγιστη και λαθεμένη χρήση των μέσων τεχνολογίας στις μέρες μας έχει συμβάλει στα αντίθετα αποτελέσματα, στην συναισθηματική απομάκρυνση των ανθρώπων.
Στην εποχή μας, η συστηματική και αλόγιστη χρήση της τεχνολογίας (smartphones, applications κ.λπ.) έχει δημιουργήσει ένα νέο μοντέλο συμπεριφοράς, σύγχρονο αλλά και πολύ πιο απρόσωπο (σύρε αριστερά για να πεις σε κάποιον ότι σου αρέσει ή σύρε αριστερά για να τον απορρίψεις. Αν του αρέσεις κι εσύ, είναι ταίριασμα.
Έτσι διανύουμε μια περίοδο ρευστότητας των ανθρωπίνων σχέσεων αφού το φλερτ με την παραδοσιακή του μορφή (ιδρωμένες παλάμες, γρήγοροι παλμοί της καρδιάς, χέρια που τρέμουν, διαπεραστικά βλέμματα και πεταλούδες στο στομάχι) ατονεί και πλέον και τα δύο φύλα χρησιμοποιούν πιο άμεσους τρόπους για να έρθουν πιο κοντά από ό,τι στο παρελθόν (1 στα 5 ζευγάρια κάνουν online flirting) ενώ οι γρήγοροι ρυθμοί της καθημερινότητας λειτουργούν ως εμπόδιο για τις επιθυμητές συναισθηματικές επενδύσεις.
Και κάπως έτσι έχουμε φτάσει στο σημείο οι σχέσεις να είναι ο νούμερο ένα λόγος που φέρνει τους ανθρώπους για ψυχοθεραπεία μιας και όσες περισσότερες επιλογές έχουμε, τόσες περισσότερες είναι και οι συναισθηματικές προσδοκίες και τόσο χαμηλότερη η ποιότητα της συναισθηματικής επαφής. Ωθούμαστε όλο και περισσότερο προς μια κατεύθυνση τεχνική όπως το σεξ παρά συναισθηματική.
Και τι εννοώ με το τεχνική; Μας βάζει στη διαδικασία να μας αρέσουν άνθρωποι τελείως μηχανικά, σαν να γυρνάς σελίδες ενός περιοδικού και έτσι μας εξιτάρει απλά η ιδέα της επόμενης γνωριμίας. Ενδιαφερόμαστε πιο πολύ για τη συνουσία κι έτσι χάνουμε τα συναισθήματα, γινόμαστε πιο άπληστοι πιο εγωιστές και κενοί.
Γιατί πολύ απλά χάνεται η αίσθηση της μοναδικότητας που αποζητάμε σαν άνθρωποι βαθιά μέσα μας μιας και ξέρεις ότι όταν κάποιος σου μιλάει ίσως να μιλάει ταυτόχρονα και σε άλλα δέκα ανοιχτά παράθυρα. Η αφθονία των ανθρώπων μοιάζει χαοτική και αποπνικτική αντί για φιλελεύθερη. Είναι κουραστικό τελικά να αλλάζεις ανθρώπους και μαζί τους λεξιλόγιο, ιστορίες και αίσθηση του χιούμορ.
Ακριβώς λόγω αυτής της τεράστιας προσφοράς και του υπερκαταναλωτισμού, βλέπουμε ότι τα ζευγάρια χωρίζουν πολύ πιο εύκολα αναζητώντας νέες γνωριμίες. Γιατί όταν υπάρχει η αίσθηση της πληθώρας εναλλακτικών καθώς και η ανάγκη για άμεση ικανοποίηση των αναγκών μας δημιουργείται η κουλτούρα πως όταν δεν σε ικανοποιεί το άλλο άτομο όπως το φαντάζεσαι, δεν το σκέφτεσαι δεύτερη φορά και πας στο επόμενο.
Έτσι, δεν μπαίνεις στην διαδικασία να επενδύσεις σε μια σχέση. Χωρίς επένδυση όμως η σχέση είναι προορισμένη να αποτύχει. Όταν όμως η επόμενη επιλογή σου σε περιμένει απλά με το πάτημα ενός κουμπιού ή ενός “like” στο κινητό σου, γιατί να κάνεις προσπάθεια;
Θέλει κότσια, δύναμη και μεγάλη επιθυμία να κάνεις κάτι να δουλέψει. Να δώσεις το καλύτερο κομμάτι του εαυτού σου σε αυτό που έχεις. Nα ανοιχτείς και να μοιραστείς πράγματα με κάποιον και στις εποχές που ζούμε πόσοι αλήθεια έχουν τη δύναμη να το επιχειρήσουν; Αυτή η προσπάθεια όμως χρειάζεται για να μην νιώθουμε πως είμαστε αναλώσιμοι και ότι δεν ζούμε σε ένα ερωτικό super market.