Μια νέα εργασία δημοσιεύτηκε στο BMJ, η οποία παρέχει συμβουλές στους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας σχετικά με τον εντοπισμό σημείων εξαναγκασμού αναπαραγωγής – όταν μια γυναίκα μένει έγκυος ή όταν η εγκυμοσύνη εμποδίζεται ή διακόπτεται βίαια, παρά τη θέλησή της. Ο αναπαραγωγικός καταναγκασμός μπορεί να περιλαμβάνει μια σειρά συμπεριφορών, οι οποίες είναι όλες μορφές κακοποίησης. Μπορεί να περιλαμβάνει έναν σύντροφο ή μέλος της οικογένειας που χρησιμοποιεί ψυχολογική πίεση και συναισθηματικό εκβιασμό, καθώς και σωματική και σεξουαλική βία, για να υπαγορεύσει τις αναπαραγωγικές επιλογές μιας γυναίκας.
Όπως συμβαίνει με όλες τις μορφές κακοποίησης, πολλές αρχές μπορούν να εμπλακούν, συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών λειτουργών και της αστυνομίας. Οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης είναι συχνά σε καλή θέση για να εντοπίσουν πρώτα τα σημάδια. «Αν και αυτό είναι γνωστό ότι συμβαίνει εδώ και πολύ καιρό, μόνο την τελευταία δεκαετία έχει μελετηθεί η έκταση του αναπαραγωγικού εξαναγκασμού», δήλωσε ο καθηγητής Sam Rowlands του Πανεπιστημίου του Bournemouth που ηγήθηκε της ομάδας που εκπόνησε τη νέα εκπαιδευτική εργασία. Ήταν επίσης ένας από τους πρώτους επαγγελματίες υγείας που έγραψε για το θέμα.
«Απαιτούνται ακόμη περισσότερες πληροφορίες και καθοδήγηση για να βοηθηθούν οι κλινικοί γιατροί να αναγνωρίσουν και να υποστηρίξουν τις γυναίκες που επηρεάζονται», πρόσθεσε. Κατά τη διάρκεια των μελετών του, ο καθηγητής Rowlands διαπίστωσε ότι οι γυναίκες μπορεί να διστάζουν να αποκαλύψουν εάν η εγκυμοσύνη τους ή ο τερματισμός μιας εγκυμοσύνης τους επιβλήθηκε. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι μπορεί να εμπλέκονται παιδιά ή επειδή αισθάνονται εξαρτημένα από τον κυρίαρχο και ελεγχόμενο σύντροφό τους. «Είναι εύκολο να χάσετε εντελώς τα σημάδια, καθώς μπορεί να είναι αόρατα από το εξωτερικό, επομένως αυτό συχνά κρύβεται σε κοινή θέα», εξήγησε ο καθηγητής Rowlands.
Σε αυτό το νέο έγγραφο, ο καθηγητής Rowlands και η ομάδα του συμβουλεύουν ότι τα επανειλημμένα αιτήματα για επείγουσα αντισύλληψη, τεστ εγκυμοσύνης, τεστ σεξουαλικά μεταδιδόμενων λοιμώξεων ή διακοπή της εγκυμοσύνης θα μπορούσαν να είναι σημάδια ότι λαμβάνει χώρα καταναγκασμός. Οι γυναίκες που βιώνουν αναπαραγωγικό εξαναγκασμό είναι επίσης πιο πιθανό να ζητήσουν πολύ αποτελεσματικές μεθόδους αντισύλληψης, όπως εμφυτεύματα, ενδομήτρια αντισυλληπτικά ή στείρωση. Έθεσαν επίσης μια σειρά ερωτήσεων που οι κλινικοί γιατροί μπορούν να ζητήσουν από τις γυναίκες για να συγκεντρώσουν περισσότερες πληροφορίες εάν υποψιάζονται ότι συμβαίνει εξαναγκασμός.
Αυτό περιλαμβάνει πώς να ζητήσετε από τον σύντροφο της γυναίκας να φύγει από το δωμάτιο για να μπορέσει να της μιλήσει μόνη της. «Είναι σημαντικό οι ερωτήσεις των γιατρών να είναι συγκεκριμένες και να καθιστούν σαφές στις γυναίκες που επηρεάζονται ότι καταλαβαίνουν», εξήγησε ο καθηγητής Rowlands. «Ασαφείς ερωτήσεις όπως “πώς είναι τα πράγματα στο σπίτι;” Και οι ερωτήσεις που εμφανίζονται ως τακτικό πλαίσιο ρουτίνας είναι πολύ απίθανο να οδηγήσουν σε κάποιον να επιβεβαιώσει ότι έχει υποστεί κακοποίηση», συνέχισε. Η ομάδα μελέτης συμβουλεύει ότι μια επαγγελματική σχέση μεταξύ γιατρού και ασθενή, βασισμένη στην εμπιστοσύνη και την εμπιστευτικότητα είναι κρίσιμη.
Οι γυναίκες που βιώνουν αυτή τη μορφή κακοποίησης θα γνωρίζουν τις συνέπειες της αποκάλυψης, για παράδειγμα οι γιατροί μπορεί να είναι υποχρεωμένοι να εμπλέξουν την αστυνομία και άλλες αρχές. Αυτό μπορεί να είναι άλλο ένα εμπόδιο στο άνοιγμα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, συμβουλεύουν ότι οι γιατροί μπορούν να δώσουν κάρτες στις γυναίκες που εξηγούν πώς μπορούν να λάβουν συμβουλές και υποστήριξη. Οι αφίσες στους τοίχους των κλινικών μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην ευαισθητοποίηση των ατόμων που υφίστανται κακοποίηση ή σε άτομα που υποψιάζονται ότι κάποιος φίλος ή μέλος της οικογένειας μπορεί να επηρεαστεί.