Ο Malcolm Reid τίμησε πρόσφατα την επέτειο της διάγνωσης του HIV στο Facebook. «Διαγνώστηκα με τον ιό HIV πριν από 28 χρόνια, ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΝ ΥΠΕΡΒΑΣΗ», έγραψε σε μια ανάρτηση τον Απρίλιο, η οποία συγκέντρωσε δεκάδες απαντήσεις. Ο Reid, ένας συνήγορος για τα άτομα με HIV, είπε ότι είναι χαρούμενος που έφτασε στα 66 του χρόνια. Αλλά το να μεγαλώνεις έχει έρθει με μια σειρά από προβλήματα υγείας. Επέζησε από τον καρκίνο του νεφρού και επί του παρόντος ασχολείται με φάρμακα για τη θεραπεία του HIV, της υψηλής αρτηριακής πίεσης και του διαβήτη τύπου 2. «Είναι πολλά να τα διαχειριστείς», είπε.
Αλλά ο Ριντ δεν παραπονιέται. Όταν διαγνώστηκε, ο HIV ήταν μερικές φορές θανατική ποινή. «Είμαι απλά χαρούμενος που βρίσκομαι εδώ», είπε ο Reid. «Δεν έπρεπε να είσαι εδώ, και είσαι εδώ». Περισσότεροι από τους μισούς ανθρώπους που ζουν με τον ιό HIV στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι, όπως ο Ριντ, άνω των 50 ετών. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το 70% των ατόμων που ζουν με τον ιό θα πέφτουν σε αυτό το ηλικιακό εύρος έως το 2030. Η γήρανση με HIV σημαίνει αυξημένο κίνδυνο άλλα προβλήματα υγείας, όπως ο διαβήτης, η κατάθλιψη και οι καρδιακές παθήσεις, και μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης αυτών των καταστάσεων σε νεαρότερη ηλικία.
Ωστόσο, το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης των ΗΠΑ δεν είναι διατεθειμένο να χειριστεί τις ανάγκες των περισσότερων από μισό εκατομμύριο ανθρώπων—όσων έχουν ήδη μολυνθεί και όσων έχουν πρόσφατα μολυνθεί με HIV—που είναι 50 ετών και άνω, λένε υποστηρικτές του HIV, γιατροί, κυβερνητικοί αξιωματούχοι, άνθρωποι που ζουν με τον HIV και ερευνητές. Ανησυχούν ότι οι περιορισμοί στη χρηματοδότηση, ένα όλο και πιο δυσλειτουργικό Κογκρέσο, οι τρύπες στο δίκτυο κοινωνικής ασφάλισης, οι ανεκπαίδευτοι πάροχοι και οι ελλείψεις εργατικού δυναμικού αφήνουν τους ανθρώπους που γερνούν με HIV ευάλωτους σε χειρότερη υγεία, κάτι που θα μπορούσε να υπονομεύσει τη μεγαλύτερη μάχη κατά του ιού.
«Νομίζω ότι βρισκόμαστε σε ένα οριακό σημείο», είπε η Μέλανι Τόμσον, γιατρός εσωτερικής ιατρικής στην Ατλάντα που ειδικεύεται στη φροντίδα και την πρόληψη του HIV. «Θα ήταν πολύ εύκολο να χάσουμε το σημαντικό μέρος της προόδου που έχουμε κάνει». Οι άνθρωποι ζουν περισσότερο με τον ιό λόγω εν μέρει της ανάπτυξης αντιρετροϊκών θεραπειών—φαρμάκων που μειώνουν την ποσότητα του ιού στο σώμα. Ωστόσο, η γήρανση με HIV συνοδεύεται από μεγαλύτερο κίνδυνο προβλημάτων υγείας που σχετίζονται με φλεγμονή από τον ιό και τη μακροχρόνια χρήση σκληρών φαρμάκων. Οι ηλικιωμένοι συχνά πρέπει να συντονίζουν τη φροντίδα μεταξύ ειδικών και συχνά λαμβάνουν πολλαπλές συνταγές, αυξάνοντας τον κίνδυνο για ανεπιθύμητες ενέργειες φαρμάκων.
Μερικοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν αυτό που οι ερευνητές αποκαλούν «διπλό στίγμα» της ηλικίας και της προκατάληψης κατά του HIV. Έχουν επίσης υψηλά ποσοστά άγχους, κατάθλιψης και διαταραχών χρήσης ουσιών. Πολλοί έχουν χάσει φίλους και συγγενείς λόγω της επιδημίας του HIV/AIDS. Η μοναξιά μπορεί να αυξήσει τους κινδύνους γνωστικής έκπτωσης και άλλων ιατρικών καταστάσεων σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας και μπορεί να οδηγήσει τους ασθενείς να σταματήσουν τη θεραπεία. Δεν είναι εύκολο να λυθεί το πρόβλημα, είπε η Heidi Crane, ερευνήτρια και κλινικός για τον HIV στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον.
“Αν είχα τη δυνατότητα να γράψω μια συνταγή για έναν φίλο – κάποιον που είναι υποστηρικτικός και αφοσιωμένος και πρόθυμος να περπατήσει μαζί σου δύο φορές την εβδομάδα – η φροντίδα που παρέχω θα ήταν πολύ καλύτερη”, είπε. Η πολυπλοκότητα της περίθαλψης αποτελεί βαριά ώθηση για το πρόγραμμα Ryan White για τον HIV/AIDS, την ομοσπονδιακή πρωτοβουλία για άτομα χαμηλού εισοδήματος με HIV. Το πρόγραμμα εξυπηρετεί περισσότερους από τους μισούς Αμερικανούς που ζουν με τον ιό και σχεδόν οι μισοί από τους πελάτες του είναι 50 ετών και άνω.
«Πολλοί από τους ανθρώπους που γερνούσαν με HIV ήταν πρωτοπόροι στη θεραπεία του HIV», είπε η Laura Cheever, η οποία επιβλέπει το πρόγραμμα Ryan White για τη Διοίκηση Πόρων και Υπηρεσιών Υγείας ή HRSA. Οι ερευνητές έχουν πολλά να μάθουν για τους καλύτερους τρόπους κάλυψης των αναγκών του πληθυσμού, είπε. “Μαθαίνουμε όσο προχωράμε, όλοι μαθαίνουμε. Αλλά σίγουρα είναι πρόκληση”, είπε. Ο βασικός προϋπολογισμός του προγράμματος Ryan White έχει παραμείνει ως επί το πλείστον σταθερός από το 2013 παρά την προσθήκη 50.000 ασθενών, είπε ο Cheever. Το τελευταίο αίτημα για τον προϋπολογισμό της κυβέρνησης Μπάιντεν ζητά λιγότερο από μισό τοις εκατό αύξηση στη χρηματοδότηση του προγράμματος.
Οι τοπικοί και κρατικοί αξιωματούχοι δημόσιας υγείας παίρνουν το μεγαλύτερο μέρος των αποφάσεων σχετικά με το πώς θα ξοδέψουν τα χρήματα του Ryan White, είπε ο Cheever, και οι περιορισμένοι πόροι μπορεί να δυσκολέψουν την εξισορρόπηση των προτεραιοτήτων. “Όταν πολλοί άνθρωποι δεν φροντίζουν, πώς αποφασίζετε πού θα ξοδευτεί το επόμενο δολάριο;” είπε ο Τσίβερ. Η τελευταία έγχυση χρηματοδότησης για τον Ryan White, η οποία ανήλθε συνολικά σε 466 εκατομμύρια δολάρια από το 2019, ήρθε ως μέρος μιας ομοσπονδιακής πρωτοβουλίας για τον τερματισμό της επιδημίας του HIV έως το 2030. Αλλά αυτό το πρόγραμμα έχει δεχθεί πυρά από τους Ρεπουμπλικάνους στο Κογκρέσο, οι οποίοι πέρυσι προσπάθησαν να αποπληρώσουν παρόλο που ξεκίνησε από την κυβέρνηση Τραμπ.
Είναι ένα σημάδι της διαβρωτικής δικομματικής υποστήριξης για τις υπηρεσίες HIV που θέτει τους ανθρώπους “σε ακραίο κίνδυνο”, δήλωσε ο Thompson, ο γιατρός της Ατλάντα. Ανησυχεί ότι η αυξανόμενη πολιτικοποίηση του HIV θα μπορούσε να εμποδίσει το Κογκρέσο να διαθέσει χρήματα για ένα πιλοτικό πρόγραμμα αποπληρωμής δανείων που στοχεύει να παρασύρει γιατρούς μολυσματικών ασθενειών σε περιοχές που έχουν έλλειψη παρόχων. Πολλά άτομα που γερνούν με HIV καλύπτονται από το Medicare, το δημόσιο πρόγραμμα ασφάλισης για άτομα 65 ετών και άνω.