Μια νέα μελέτη με επικεφαλής το Κέντρο Δημογραφικής Επιστήμης Leverhulme του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης διαπίστωσε ότι η πανδημία γρίπης του 1918 είχε πολύ μεγαλύτερη αρνητική επίδραση στη γονιμότητα από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως. Τα αποτελέσματα, που δημοσιεύθηκαν αυτή την εβδομάδα στο περιοδικό Population Studies, αλλάζουν την κατανόησή μας για την κοινωνική και δημογραφική ιστορία της πανδημίας του 1918.
Οι ιστορικοί δημογράφοι πιστεύουν ότι η πανδημία της γρίπης του 1918 προκάλεσε μια αποτυχία το 1919 και στη συνέχεια μια έκρηξη μωρών το 1920, καθώς τα ποσοστά γεννήσεων ανέκαμψαν. Αυτό βασίστηκε κυρίως σε στοιχεία από τη Νορβηγία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες που ήταν ουδέτερες στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ωστόσο, αυτή η νέα μελέτη διαπιστώνει ότι το συνολικό baby boom του 1920 σε έξι ουδέτερες ευρωπαϊκές χώρες προκλήθηκε από την οικονομική ανάκαμψη μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο αντί για τυχόν ψυχολογικές επιπτώσεις μετά την πανδημία του 1918.
Επιπλέον, μέσα σε αυτές τις έξι χώρες, η έκταση του baby boom του 1920 διέφερε σημαντικά μεταξύ των διαφόρων περιοχών και συνδέθηκε στενά με τον αντίκτυπο της πανδημίας του 1918. Είναι ενδιαφέρον ότι οι περιοχές που είχαν μια έκρηξη μωρών το 1920 δεν ήταν αυτές των οποίων η γονιμότητα χρειαζόταν να ανακάμψει. Τμήματα της Δανίας, της Ολλανδίας, της Νορβηγίας, της Ισπανίας και της Ελβετίας, των οποίων η γονιμότητα είχε αρχικά επηρεαστεί λιγότερο από την πανδημία του 1918, γνώρισαν μια έκρηξη μωρών το 1920, που προκλήθηκε από το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Εν τω μεταξύ, στις κοινότητες των οποίων η γονιμότητα επλήγη περισσότερο από την πανδημία, τα ζευγάρια δεν μπόρεσαν να συμμετάσχουν στις επιπτώσεις υπέρ της γονιμότητας του τέλους του πολέμου. Αυτό προκάλεσε μια μεγάλη παιδική προτομή το 1919, χωρίς baby boom το 1920. Αυτό είναι επίσης σαφές όταν εξετάζουμε τις κοόρτες γεννήσεων. Το baby bust του 1919 συγκεντρώθηκε σε γυναίκες ηλικίας 30 και 40 ετών, ενώ το baby boom του 1920 συγκεντρώθηκε σε γυναίκες στα 20 τους. Εάν το baby boom χρησίμευε ως ανάρρωση για την προτομή, οι δύο ανωμαλίες θα είχαν επηρεάσει τις ίδιες ομάδες μητέρων, αλλά αυτό δεν συνέβη.
Στη Δανία, τη Νορβηγία και τη Σουηδία, για παράδειγμα, οι ηλικιωμένες μητέρες είχαν το μεγαλύτερο μπούστο μωρών το 1919, αλλά δεν έκαναν baby boom το 1920. Ο επικεφαλής συγγραφέας Hampton Gaddy από το Κέντρο Δημογραφικής Επιστήμης Leverhulme και φοιτητής μεταπτυχιακού τίτλου στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, δήλωσε: «Δεν είναι σαφές εάν οι κοινότητες που επλήγησαν σκληρά από την πανδημία είχαν χαμηλή γονιμότητα δύο χρόνια αργότερα λόγω της παρατεταμένης θλίψης. ευθύνες φροντίδας ή παρατεταμένες οικονομικές επιπτώσεις—αλλά καθένας από αυτούς τους παράγοντες πιθανότατα έπαιξε κάποιο ρόλο».
Οι ερευνητές το ανακάλυψαν συνδυάζοντας δεδομένα σε τοπικό επίπεδο για τη γονιμότητα και τους γάμους στις έξι ουδέτερες ευρωπαϊκές χώρες με παγκόσμια δεδομένα για τα ποσοστά γεννήσεων. Αυτό έδειξε ότι η κατάσταση γονιμότητας μετά την πανδημία στην ουδέτερη Ευρώπη ήταν πιο περίπλοκη από ό,τι εκτιμήθηκε προηγουμένως και ότι η εστίαση στην ουδέτερη Ευρώπη έχει επηρεάσει τις προσδοκίες των ερευνητών σχετικά με τις παγκόσμιες επιπτώσεις της πανδημίας του 1918. Στη Νότια Ασία και τη Λατινική Αμερική, για παράδειγμα, είναι πολύ πιο ξεκάθαρο ότι η πανδημία κατέπνιξε τη γονιμότητα παρά την ενίσχυσε.
“Η δουλειά μας καθιστά σαφές ότι όταν το κοινωνικό περιβάλλον είναι ευνοϊκό για ένα baby boom, όπως στο τέλος ενός πολέμου, δεν μπορούν όλες οι κοινότητες να συμμετάσχουν σε αυτό εξίσου. Το έτος 1918 έδωσε στην Ευρώπη τόσο το τέλος ενός βάναυσου πολέμου όσο και το κύριο κύμα θανατηφόρας πανδημίας. Όταν η γονιμότητα ανέκαμψε μετά το τέλος του πολέμου, οι κοινότητες που επλήγησαν σκληρά από την πανδημία δεν μπόρεσαν να συμμετάσχουν σε αυτή τη δημογραφική ανάκαμψη”, λέει ο Hampton Gaddy.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν επίσης δεδομένα για τις τιμές των ειδών οικιακής χρήσης σε ολόκληρη την Ισπανία εκείνη την εποχή. Αυτό παρείχε περαιτέρω στοιχεία ότι το τέλος του πολέμου ήταν η αιτία του baby boom του 1920 στην ουδέτερη Ευρώπη, παρά το τέλος της πανδημίας. Αυτά τα δεδομένα έδειξαν ότι τα ποσοστά γεννήσεων το 1920 ανταποκρίνονταν από κοινού τόσο στην αρχική επίδραση της πανδημίας στη γονιμότητα όσο και στον ρυθμό του πληθωρισμού το 1919.