Έρευνα του Πανεπιστημίου του Κουίνσλαντ αποκάλυψε ότι η απόκτηση περισσότερων μωρών μειώνει τον κίνδυνο μιας γυναίκας για καρκίνο του ενδομητρίου. Η Δρ. Gunn-Helen Moen και η Shannon D’Urso από το Ινστιτούτο Μοριακής Βιοεπιστήμης του UQ διερεύνησαν παράγοντες κινδύνου για καρκίνο του ενδομητρίου χρησιμοποιώντας γενετική ανάλυση και βρήκαν ότι η ύπαρξη τριών μωρών σε σύγκριση με κανένα θα μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο μιας γυναίκας κατά 50%.
Καρκίνος του ενδομητρίου
«Διαπιστώσαμε ότι ο περισσότερος χρόνος που περνούσε μια γυναίκα έγκυος ή παίρνοντας αντισυλληπτικό χάπι –όταν το σώμα εκτίθεται σε λιγότερα οιστρογόνα– συσχετίστηκε με χαμηλότερο κίνδυνο καρκίνου του ενδομητρίου», είπε ο Δρ Μόεν. «Ενώ προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει πολύδυμες εγκυμοσύνες και η χρήση του από του στόματος αντισυλληπτικού χαπιού μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρκίνου του ενδομητρίου, αυτή είναι η πρώτη μελέτη που χρησιμοποίησε τη γενετική για να μελετήσει πολλούς παράγοντες κινδύνου ταυτόχρονα».
Ο καρκίνος του ενδομητρίου εμφανίζεται στην επένδυση της μήτρας και είναι ο πέμπτος πιο διαγνωσμένος καρκίνος στις γυναίκες της Αυστραλίας, προσβάλλοντας μία στις 52. Στη γενετική τους ανάλυση, οι ερευνητές του UQ εξέτασαν πόσα χρόνια οι γυναίκες είχαν ωορρηξία, υπολογιζόμενο αφαιρώντας το χρόνο που πέρασαν έγκυες ή λάμβαναν το αντισυλληπτικό χάπι από τα χρόνια που πέρασαν στην έμμηνο ρύση.
«Θεωρείται ότι τα υψηλά επίπεδα οιστρογόνων, που δεν αντιτίθενται από την προγεστερόνη, είναι ένας παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη καρκίνου του ενδομητρίου. Η εγκυμοσύνη και το αντισυλληπτικό χάπι παρέχουν προγεστερόνη για να εναντιωθεί στα οιστρογόνα, και αυτός θα μπορούσε να είναι ο λόγος που βλέπουμε μια προστατευτική δράση έναντι αυτού του καρκίνου. Για να το θέσω απλά, όσο μικρότερη είναι η έκθεση στα οιστρογόνα κατά τη διάρκεια της ζωής σας, τόσο μικρότερος είναι ο κίνδυνος να αναπτύξετε καρκίνο του ενδομητρίου».
Οι ερευνητές βρήκαν στοιχεία που υποδεικνύουν ότι η μείωση των ετών ωορρηξίας θα μπορούσε να μειώσει τον κίνδυνο καρκίνου του ενδομητρίου, αλλά οι ισχυρότεροι δεσμοί έδειχναν τη γέννηση παιδιού.
Ο Δρ Moen είπε ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν πολλές εξηγήσεις για το γιατί η εγκυμοσύνη μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου του ενδομητρίου. «Θα μπορούσε να είναι η αύξηση της προστατευτικής προγεστερόνης στα τελευταία στάδια της εγκυμοσύνης ή μπορεί να οφείλεται στο ότι το σώμα δυνητικά αφαιρεί τα προκαρκινικά κύτταρα του ενδομητρίου από τη μήτρα κατά τη διάρκεια της γέννησης», είπε ο Δρ Moen.
Κατά τη διάρκεια της μελέτης, οι ερευνητές διαχώρισαν ορισμένους γνωστούς παράγοντες κινδύνου για καρκίνο του ενδομητρίου, όπως ο αυξημένος δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ) και η ηλικία κατά την πρώτη έμμηνο ρύση και την εμμηνόπαυση και εξέτασαν συγκεκριμένα την επίδραση του αριθμού των γεννήσεων και των ετών ωορρηξίας.
«Στην παχυσαρκία παράγονται υψηλά επίπεδα οιστρογόνων στον λιπώδη ιστό, γεγονός που τον καθιστά παράγοντα κινδύνου για καρκίνο του ενδομητρίου», είπε ο Δρ Μόεν. Οι περιπτώσεις καρκίνου του ενδομητρίου αυξάνονται παγκοσμίως και ο Δρ Moen είπε ότι αυτό μπορεί να οφείλεται στην αύξηση των επιπέδων ΔΜΣ, τα οποία αντιπροσωπεύουν περίπου το 40% των περιπτώσεων καρκίνου του ενδομητρίου στις ανεπτυγμένες χώρες.
«Θέλαμε όμως να μάθουμε περισσότερα για τις επιπτώσεις των γεννήσεων ζωντανών γεννήσεων άμεσα, ανεξάρτητα από άλλους γνωστούς παράγοντες κινδύνου. Χρησιμοποιήσαμε δεδομένα για να μελετήσουμε εκατοντάδες γενετικές παραλλαγές, έξι από τις οποίες συσχετίστηκαν με τον αριθμό των γεννήσεων ζωντανών γεννήσεων».
«Αυτή η μελέτη είναι η πρώτη φορά που καταφέραμε να δημιουργήσουμε μια σχέση αιτίου και αποτελέσματος μεταξύ του αριθμού των γεννήσεων και του μειωμένου κινδύνου ανάπτυξης καρκίνου του ενδομητρίου», είπε ο Δρ Μόεν.
Ωστόσο, οι ερευνητές δεν μπορούσαν να είναι σίγουροι αν το ίδιο ίσχυε για χρόνια ωορρηξίας και από του στόματος χρήση αντισυλληπτικών χαπιών. «Η ανάλυση μεγαλύτερων συνόλων δεδομένων θα μπορούσε να μας βοηθήσει να καταλάβουμε με μεγαλύτερη σαφήνεια εάν είναι οι ορμονικές ή μηχανικές επιδράσεις της εγκυμοσύνης που δίνουν πιο προστατευτικό αποτέλεσμα, καθώς και να διερευνήσουμε περαιτέρω την επίδραση της χρήσης από του στόματος αντισυλληπτικών χαπιών».