Οι αντιξοότητες που εμφανίζονται νωρίς στη ζωή μιας γυναίκας πιθανότατα θα συνεχίσουν να επιβαρύνουν σωματικά και ψυχικά χρόνια μετά την απομάκρυνση αυτών των στρεσογόνων παραγόντων. Μια νέα μελέτη δείχνει ότι ένα ιστορικό ψυχοκοινωνικών στρεσογόνων παραγόντων (σωματική ή σεξουαλική κακοποίηση ή οικονομική αστάθεια) μπορεί να οδηγήσει σε χειρότερα συμπτώματα εμμηνόπαυσης και φτωχότερη ευημερία σχεδόν 2 δεκαετίες αργότερα.
Η εμμηνόπαυση συχνά συνοδεύεται από μια σειρά συμπτωμάτων που επηρεάζουν αρνητικά την ποιότητα ζωής μιας γυναίκας, συμπεριλαμβανομένων των εξάψεων, των διαταραχών του ύπνου, των καταθλιπτικών συμπτωμάτων και της σεξουαλικής δυσλειτουργίας. Ωστόσο, δεν είναι όλες οι εμπειρίες της εμμηνόπαυσης ίδιες, με ορισμένες γυναίκες να έχουν πολύ πιο σοβαρά προβλήματα. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τις διαφορές. Σε αυτή τη νεότερη μελέτη στην οποία συμμετείχαν σχεδόν 700 γυναίκες, οι ερευνητές προσπάθησαν να συνδέσουν ένα ιστορικό ψυχοκοινωνικών στρεσογόνων παραγόντων από την παιδική ηλικία έως την εγκυμοσύνη με χειρότερα συμπτώματα εμμηνόπαυσης.
Αν και προηγούμενες μελέτες είχαν προσπαθήσει να αποδείξουν τις μακροπρόθεσμες δυσμενείς επιπτώσεις διαφόρων μορφών κακοποίησης, πολλές από αυτές ήταν μικρές ή επικεντρώθηκαν περισσότερο στην τρέχουσα κατάχρηση. Αυτή η μελέτη επικεντρώθηκε συγκεκριμένα στο ιστορικό των στρεσογόνων παραγόντων που αναφέρθηκαν κατά τη στιγμή της εγκυμοσύνης και στη σύνδεσή τους με την υγεία της γυναίκας κατά τη μέση ηλικία 15 έως 20 χρόνια αργότερα. Σε αυτήν την ομάδα μελέτης, αναφέρθηκε ιστορικό σωματικής κακοποίησης από το 37,3% των συμμετεχόντων που ανέφεραν επίσης χειρότερα συμπτώματα εμμηνόπαυσης και χειρότερη γενική υγεία, καθώς και μεγαλύτερα συμπτώματα κατάθλιψης.
Ένα άλλο 7,7% ανέφερε ιστορικό σεξουαλικής κακοποίησης, η οποία συσχετίστηκε επίσης με χειρότερα συμπτώματα κατά τη μετάβαση στην εμμηνόπαυση, καθώς και με χειρότερη γενική υγεία. Ωστόσο, δεν υπήρχε τεκμηριωμένη συσχέτιση με συμπτώματα κατάθλιψης. Ένα ιστορικό οικονομικής αστάθειας συσχετίστηκε με χειρότερα συμπτώματα εμμηνόπαυσης, χειρότερη γενική υγεία και μεγαλύτερα συμπτώματα κατάθλιψης. Ωστόσο, δεν υπήρχε συσχέτιση μεταξύ ψυχοκοινωνικών στρεσογόνων παραγόντων και συμπτωμάτων γενικευμένου άγχους που αξιολογήθηκαν στη μέση ηλικία.
Με βάση τα αποτελέσματα της μελέτης, οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι ψυχοκοινωνικοί στρεσογόνοι παράγοντες συσχετίστηκαν με χειρότερα συμπτώματα εμμηνόπαυσης και ευεξία δεκαετίες μετά την αρχική αναφορά. Αυτά τα αποτελέσματα υπογραμμίζουν τη μακροχρόνια επίδραση των δυσμενών εμπειριών στη σωματική και ψυχική υγεία των γυναικών και τονίζουν τη σημασία του παρελθόντος ιστορικού ψυχοκοινωνικών στρεσογόνων παραγόντων όταν εξετάζεται η υγεία των γυναικών στη μέση ηλικία. Τα αποτελέσματα της μελέτης δημοσιεύονται στο άρθρο «Διαχρονικές συσχετίσεις ψυχοκοινωνικών στρεσογόνων παραγόντων με συμπτώματα εμμηνόπαυσης και ευεξία μεταξύ των γυναικών στη μέση ηλικία».