Σε χώρες υψηλού εισοδήματος, η πρώτη περίοδος ενός εφήβου (εμμηναρχή) συμβαίνει κατά μέσο όρο μεταξύ 10 και 14 ετών, με τις περισσότερες να εμφανίζονται μεταξύ 12 και 13 ετών. Γιατί τότε αυτό το εξαιρετικά συνηθισμένο γεγονός εξακολουθεί μερικές φορές να προκαλεί σοκ, αμηχανία ή αγωνία τόσο στους γονείς όσο και στους νέους; Σε έναν κόσμο όπου η ισότητα των φύλων και η ποικιλομορφία των φύλων αναγνωρίζονται και κατανοούνται ολοένα και περισσότερο, είναι καιρός να τερματιστεί το στίγμα της περιόδου.
Oι ερωτήσεις σχετικά με τις περιόδους αποτελούν πάνω από το 13% όλων των πιθανών ερωτήσεων και θεμάτων, με τυπικές ερωτήσεις όπως:
- Είμαι 15 και δεν έχω ακόμα περίοδο. Η αδερφή μου που είναι δύο χρόνια νεότερη από εμένα έχει. Υπάρχει κάτι που δεν πάει καλά με εμένα;
- Κάθε φορά που έχω περίοδο έρχεται σε διαφορετικές ώρες (ημερομηνίες) και είναι τόσο μπερδεμένα μια μέρα είναι βαρύ, μετά έφυγε για δύο μέρες και επιστρέφει για άλλες 4, είναι πραγματικά ενοχλητικό και τα σύνολα βαριά και τα σύνολα ελαφριά και πάντα έχει διαρροές στο κρεβάτι μου, αλλά φοβάμαι πολύ να χρησιμοποιήσω ταμπόν, τι μπορώ να χρησιμοποιήσω για να σταματήσω τη διαρροή;
- Το να έχω πραγματικά κακούς πόνους περιόδου είναι “φυσιολογικό”; Δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι. Έχω μπερδευτεί, που βάζω το ταμπόν;; και όταν κάνει κάποιος σεξ είναι η ίδια τρύπα; Παρακαλώ βοηθήστε με.
Μια έρευνα του 2021 σε περισσότερα από 4.200 κορίτσια και γυναίκες 13 έως 25 ετών από την Αυστραλία, βρήκε ότι μόνο το ένα τρίτο περίπου ζήτησε από τις μητέρες τους συμβουλές σχετικά με την έμμηνο ρύση και τους πόνους της περιόδου. Λιγότερο από το ένα τρίτο συμβουλεύτηκε γιατρό. Μόνο περίπου ένας στους πέντε έμαθε από το σχολείο για το εάν οι εμπειρίες της εμμήνου ρύσεως ήταν φυσιολογικές και περίπου οι μισοί στράφηκαν στο διαδίκτυο για πληροφορίες και συμβουλές.
Οι πραγματικοί κίνδυνοι να μην μιλάμε για περιόδους
Το στίγμα της περιόδου παίζει μεγάλο ρόλο στον εμμηνορροϊκό αναλφαβητισμό και μπορεί να έχει πολύ πραγματικές και επιβλαβείς συνέπειες για τους εφήβους. Αυτά περιλαμβάνουν τον αποκλεισμό από το σχολείο, τον παιδικό γάμο (επειδή οι περίοδοι θεωρούνται σημάδι σεξουαλικής ωριμότητας) ή η απώλεια της αξιοπρέπειας για τους εκτοπισμένους. Αυτό το πρόβλημα δεν περιορίζεται σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος.
Η στάση απέναντι στην έμμηνο ρύση παραμένει προβληματική και στις χώρες υψηλού εισοδήματος, όπου οι ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι ο πόνος της περιόδου είναι ευρέως ομαλοποιημένος και αυτοδιαχειριζόμενος. Αυτό μπορεί να εμποδίσει την έγκαιρη ανίχνευση καταστάσεων όπως η ενδομητρίωση. Οι πολιτιστικές έννοιες της εμμήνου ρύσεως και της εμμηναρχής μπορούν επίσης να συμβάλουν στη δυσφορία και τη δυσφορία μεταξύ των τρανς αγοριών και των μη δυαδικών εφήβων.