Διαφυλικά Άτομα: Συστηματική ανασκόπηση – Οι ισχυρότερες και ασθενέστερες ενδείξεις για τις ψυχοκοινωνικές επιδράσεις της ορμονοθεραπείας που επιβεβαιώνει το φύλο συνοψίζονται για τα άτομα που υποβάλλονται σε ορμονοθεραπεία θηλυκοποίησης και αρρενοποίησης ξεχωριστά. Η ορμονοθεραπεία που επιβεβαιώνει το φύλο μειώνει τα καταθλιπτικά συμπτώματα και την ψυχολογική δυσφορία στα διαφυλικά άτομα, σύμφωνα με μια πρωτοποριακή συστηματική ανασκόπηση της έρευνας στον τομέα.
Η νέα μελέτη, με επικεφαλής τα Ιατρικά Κέντρα του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ και το Πανεπιστήμιο του Έξετερ, εξέτασε 46 σχετικά άρθρα περιοδικών. Η έρευνα που εξετάστηκε περιλάμβανε ένα μείγμα μελετών που βασίστηκαν σε συνεντεύξεις, συγκρίσεις ατόμων που είχαν λάβει ορμόνες και ατόμων που δεν είχαν λάβει, καθώς και ανάλυση δεδομένων σε βάθος χρόνου από ομάδες ατόμων που έκαναν ορμονοθεραπεία. Οι συμμετέχοντες που συμμετείχαν στις μελέτες προέρχονταν από ένα ευρύ φάσμα ηλικιακών ομάδων, αλλά η ανασκόπηση επικεντρώθηκε μόνο στην ορμονοθεραπεία που επιβεβαιώνει το φύλο μέσω διασταυρούμενων ορμονών και όχι στις πιθανές επιπτώσεις των αναστολέων της εφηβείας ή άλλων παρεμβάσεων. Οι μελέτες διέφεραν ως προς το μέγεθος και την ποιότητα, συχνά με σημαντικό κίνδυνο μεροληψίας, και επικεντρώθηκαν σε μια σειρά διαφορετικών ομάδων, με ποικίλα κοινωνικά δημογραφικά χαρακτηριστικά. Η νέα ανασκόπηση, που δημοσιεύθηκε στο Nature Human Behaviour, είχε ως στόχο να αναλύσει τα αποτελέσματά τους για να αναδείξει κοινά ευρήματα και να εντοπίσει ερευνητικά κενά.
Η ορμονοθεραπεία που επιβεβαιώνει το φύλο είναι η πιο κοινή μορφή ιατρικής παρέμβασης που χρησιμοποιούν τα διαφυλικά άτομα. Αλλάζει τη φυσική εμφάνιση ενός ατόμου ώστε να ευθυγραμμιστεί καλύτερα με την ταυτότητα φύλου του. Μόλις ξεκινήσουν τη θεραπεία, τα διαφυλικά άτομα συνήθως λαμβάνουν οδηγίες να τη συνεχίσουν για το υπόλοιπο της ζωής τους. Προηγούμενα στοιχεία έχουν δείξει ότι τα διαφυλικά άτομα δυσκολεύονται δυσανάλογα με την ψυχική τους υγεία και την κοινωνική τους ζωή. Κατά συνέπεια, υπάρχει ανάγκη καλύτερης κατανόησης των ψυχολογικών συνεπειών των ορμονών, καθώς ορισμένες προηγούμενες έρευνες έχουν υποδείξει ότι μπορεί να έχουν βιολογική επίδραση σε πτυχές της ψυχοκοινωνικής λειτουργίας- όπως η ευημερία, ο αυτοέλεγχος και η εμπιστοσύνη. Ωστόσο, τα ερευνητικά ευρήματα ήταν συχνά μεικτά ή ασαφή και μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει συστηματική έρευνα για τις επιπτώσεις αυτές. Αυτή η νέα έρευνα εξέτασε τους βασικούς τομείς της ψυχοκοινωνικής λειτουργίας – πώς λειτουργούν οι άνθρωποι σε τομείς όπως η ευημερία, ο αυτοέλεγχος και η εμπιστοσύνη. Αυτοί οι τομείς διαμορφώνουν τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι σχετίζονται με τον εαυτό τους καθώς και με τους άλλους, και η καλύτερη λειτουργία έχει αποδειχθεί ότι οδηγεί σε υγιέστερες εμπειρίες στις σχέσεις και μειώνει την κοινωνική απομόνωση και τη μοναξιά. Ο Δρ David Matthew Doyle από τα Ιατρικά Κέντρα του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ ηγείται αυτής της έρευνας. Ο ίδιος δήλωσε: “Το έργο αυτό είναι ζωτικής σημασίας στην προσπάθεια να επιτευχθεί ισότητα στην υγεία των διαφυλικών ατόμων, τα οποία έχουν δυσανάλογα υψηλά επίπεδα κατάθλιψης και άγχους καθώς και άλλες καταστάσεις ψυχικής υγείας και αναζητούν ορμονοθεραπεία για να νιώσουν πιο άνετα στο σώμα τους και συχνά και στην κοινωνική τους ζωή”. “Συνολικά, διαπιστώσαμε ότι η ποιότητα της έρευνας σε αυτόν τον σημαντικό τομέα, αν και βελτιώνεται, είναι γενικά περιορισμένη και οι μελέτες έχουν επικεντρωθεί σε μεγάλο βαθμό στις ιατρικές επιπτώσεις των ορμονών, ενώ ελάχιστη προσοχή έχει δοθεί στις ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις που είναι ζωτικής σημασίας για την αίσθηση του εαυτού και τη διατήρηση των σχέσεων”. “Το πιο σταθερό εύρημα σε όλες τις μελέτες της ανασκόπησής μας είναι ότι η ορμονοθεραπεία που επιβεβαιώνει το φύλο μειώνει τα καταθλιπτικά συμπτώματα και την ψυχολογική δυσφορία στα διαφυλικά άτομα, αλλά δεν γνωρίζουμε αν αυτό οφείλεται στις βιολογικές επιδράσεις των ορμονών ή σε άλλους σχετικούς παράγοντες”. “Ενώ υπάρχουν, επίσης, κάποιες ενδείξεις για βελτίωση της ποιότητας ζωής και θετική αλλαγή στη διαπροσωπική λειτουργικότητα, τα ευρήματα ήταν πιο αντιφατικά. Γι’ αυτό η περαιτέρω έρευνα υψηλής ποιότητας είναι ζωτικής σημασίας, και έχουμε ήδη ξεκινήσει ισχυρές μελέτες για να απομονώσουμε τις βιολογικές επιδράσεις των ορμονών από άλλους ψυχολογικούς και κοινωνικοπολιτισμικούς μηχανισμούς”. Η μελέτη διαπίστωσε αντιφατικά ή διφορούμενα αποτελέσματα σε άλλους τομείς, με κάποιες ενδείξεις ότι μπορεί να υπάρχει διαφορά μεταξύ της αρρενοποιητικής και της γυναικοποιητικής ορμονικής θεραπείας σε ορισμένους τομείς, που θα δικαιολογούσε περαιτέρω έρευνα.
Η συνσυγγραφέας καθηγήτρια Manuela Barreto, του Πανεπιστημίου του Exeter, δήλωσε: “Καθώς οι λίστες αναμονής του NHS για τις κλινικές ορμονοθεραπείας στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι εξαιρετικά μεγάλες, πρέπει να δημιουργήσουμε επειγόντως μια καλύτερη και πιο ισχυρή βάση δεδομένων, ώστε να διασφαλίσουμε ότι παρέχουμε το καλύτερο δυνατό μέλλον για τα διαφυλικά άτομα”. “Η αναγνώριση και η αντιμετώπιση των ψυχοκοινωνικών επιπτώσεων των παρεμβάσεων, όπως η ορμονοθεραπεία, μπορεί να αποτρέψει την ανάγκη πρόσβασης σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας, οι οποίες, επίσης, είναι υπερφορτωμένες. Χρειαζόμαστε καλύτερα σχεδιασμένες έρευνες που να εμπλέκουν από την αρχή τα διαφυλικά άτομα, ώστε να κατανοήσουμε τόσο τις βιολογικές όσο και τις ψυχοκοινωνικές πτυχές της θεραπείας και να βελτιώσουμε τη φροντίδα”.