Οι ασθενείς με γονιμότητα χρειάζονται περισσότερη υποστήριξη ψυχικής υγείας, σύμφωνα με μια φιλανθρωπική οργάνωση που διαπίστωσε ότι πολλοί βιώνουν κατάθλιψη και συναισθήματα αυτοκτονίας. Η Amber και ο Marco Izzo πέρασαν επτά χρόνια και 20.000 λίρες προσπαθώντας να αποκτήσουν μωρό όταν συνειδητοποίησαν ότι βρίσκονταν στο οριακό σημείο. “Εν μέρει επειδή δεν μπορούσαμε να αντέξουμε οικονομικά και εν μέρει λόγω της ψυχικής μας υγείας, αποφασίσαμε να κάνουμε μόνο έναν ακόμη κύκλο εξωσωματικής γονιμοποίησης“, λέει η Amber.
Η Amber, 28, που ζει στο Peterborough, ανακάλυψε ότι ήταν στείρα πριν από πέντε χρόνια, όταν της είπαν ότι είχε δύο φραγμένες σάλπιγγες, τις οποίες αργότερα είχε αφαιρέσει. Εκτός από τη θλίψη της διάγνωσής της, η Amber θύμωσε όταν έμαθε ότι η εξωσωματική γονιμοποίηση δεν προσφερόταν από το NHS στην περιοχή της, παρά το γεγονός ότι ήταν διαθέσιμη σε άλλες κοντινές. «Απλώς ένιωσα ότι ήταν μια πλήρης αδικία», λέει. «Μας είπαν ωμά ότι αν θέλαμε να προχωρήσουμε, η μόνη επιλογή ήταν να πάμε ιδιωτικά».
Η εργαζόμενη σε φιλανθρωπικό ίδρυμα ανέλαβε δύο ακόμη δουλειές, μεταξύ των οποίων σε κτηματομεσίτες τα Σαββατοκύριακα, ενώ ο κομμωτής σύζυγός της Μάρκο εργαζόταν σε επιπλέον βάρδιες και πούλησε το αυτοκίνητό του για να το πληρώσει. Η Amber βυθίστηκε σε βαθιά κατάθλιψη καθώς δύο κύκλοι εξωσωματικής γονιμοποίησης «απέτυχαν παταγωδώς με τρομερή ποιότητα εμβρύου». «Έφτασα σε ένα τόσο σκοτεινό μέρος, μόλις έκανα σπείρα», λέει. «Ήμουν τόσο κοντά στο να αποφασίσω ότι δεν ήθελα να είμαι πια εδώ. Ένιωθα σαν βάρος για τον Μάρκο, σαν να είχα απογοητεύσει τους γονείς μου και τους παππούδες μου. Έφτασα εντελώς τον πάτο».
Η υπογονιμότητα, η οποία επηρεάζει περίπου ένα στα επτά ζευγάρια, προκαλεί καταστροφικές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία, τις σχέσεις, τα οικονομικά και την καριέρα, σύμφωνα με τη Δρ Κάθριν Χιλ, διευθύνουσα σύμβουλο του Δικτύου Γονιμότητας στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η φιλανθρωπική οργάνωση εξέτασε 1.300 ασθενείς με γονιμότητα και διαπίστωσε ότι το 40% είχε βιώσει συναισθήματα αυτοκτονίας, με το 10% να παλεύει με σκέψεις αυτοκτονίας συχνά ή συνεχώς.
Οι περισσότεροι ερωτηθέντες ήθελαν συμβουλευτική, με περίπου τους μισούς να έχουν πρόσβαση στη θεραπεία, αλλά οι περισσότεροι έπρεπε να χρηματοδοτήσουν μέρος της θεραπείας μόνοι τους. «Γνωρίζουμε ότι οι περισσότεροι ασθενείς με γονιμότητα θα ήθελαν να έχουν συναισθηματική υποστήριξη, αν ήταν διαθέσιμη, αλλά οι κλινικές γονιμότητας του Ηνωμένου Βασιλείου πρέπει να παρέχουν μόνο μία δωρεάν συνεδρία συμβουλευτικής γονιμότητας, κάτι που απέχει πολύ από το ιδανικό», λέει η Δρ Χιλ.
Ορισμένες περιοχές προσφέρουν μόνο έναν δωρεάν κύκλο εξωσωματικής γονιμοποίησης στο NHS, παρά τις εθνικές οδηγίες που συνιστούν τρεις, και άλλες έχουν αυστηρά κριτήρια – για παράδειγμα, να μην έχουν ήδη παιδιά και να εμπίπτουν σε ένα συγκεκριμένο εύρος ηλικίας και βάρους, λέει. «Οι περισσότεροι ασθενείς πρέπει να πληρώσουν συνήθως οικονομικά εξοντωτικά χρηματικά ποσά για τη δική τους ιατρική περίθαλψη. Για τη χώρα που πρωτοστάτησε στην εξωσωματική γονιμοποίηση, αυτό είναι απαράδεκτο· θα πρέπει να κάνουμε πολύ περισσότερα ως κοινωνία και σύστημα υγείας για να βοηθήσουμε όσους αντιμετωπίζουν το τραύμα του υπογονιμότητα», προσθέτει η Δρ Χιλ.