Συγκεκριμένα, η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ήταν πιο πιθανό να συνδεθεί με διαταραχή συμπεριφοράς, ενώ άλλες μορφές χρήσης της οθόνης —όπως η παρακολούθηση βίντεο και τηλεόρασης, η αναπαραγωγή βιντεοπαιχνιδιών και η αποστολή μηνυμάτων κειμένου— ήταν πιο πιθανό να συσχετιστούν με την Εναντιωματική Προκλητική Διαταραχή (ODD).
Η διαταραχή συμπεριφοράς χαρακτηρίζεται από παραβίαση των βασικών δικαιωμάτων των άλλων ή των κοινωνικών κανόνων με ενέργειες όπως ο εκφοβισμός, ο βανδαλισμός και η κλοπή, ενώ η ODD χαρακτηρίζεται από ένα μοτίβο θυμωμένης ή ευερέθιστης διάθεσης, λογομαχίας ή προκλητικής συμπεριφοράς και μνησικακίας. Οι ερευνητές συνέλεξαν δεδομένα σχετικά με τη χρήση της οθόνης και στη συνέχεια αξιολογήθηκαν για διαταραχές συμπεριφοράς ένα χρόνο αργότερα. Κάθε ώρα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης συνδέθηκε με 62% υψηλότερο επιπολασμό διαταραχής συμπεριφοράς, ενώ η τηλεόραση, τα βιντεοπαιχνίδια, η συνομιλία μέσω βίντεο και η αποστολή γραπτών μηνυμάτων συνδέθηκαν με 14% έως 21% υψηλότερο επιπολασμό ODD.
«Οι πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης μπορούν να ενθαρρύνουν τον εκφοβισμό και την επιθετικότητα, που μπορεί να συμβάλλουν στην ανάπτυξη διαταραχής συμπεριφοράς στα παιδιά», δήλωσε ο Jason Nagata, MD, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και επίκουρος καθηγητής παιδιατρικής στο UCSF. «Τα παιδιά μπορούν να εκτεθούν σε βίαιο περιεχόμενο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μέσω διαφημίσεων, ακόμη κι αν δεν το αναζητούν», είπε ο Nagata. «Εάν τα παιδιά αναζητούν βία, οι αλγόριθμοι θα ανατροφοδοτήσουν ακόμα πιο ενοχλητικό περιεχόμενο και τα παιδιά μπορεί να κολλήσουν σε κύκλους τοξικότητας».
Η παρακολούθηση ταινιών και η αναπαραγωγή βιντεοπαιχνιδιών, από την άλλη πλευρά, μπορεί να εκτοπίσει τον ύπνο και τη σωματική δραστηριότητα καθώς και να μειώσει την κοινωνική υποστήριξη, σημείωσε, κάτι που θα μπορούσε να εξηγήσει τη σχέση με το ODD. Σε μια άλλη πρόσφατη μελέτη, ο Nagata και οι συνεργάτες του διαπίστωσαν ότι οι έφηβοι είναι τόσο συνδεδεμένοι με τα τηλέφωνά τους – το κύριο μέσο για τον χρόνο οθόνης – που αναφέρουν ότι χάνουν την αίσθηση του χρόνου όταν χρησιμοποιούν το τηλέφωνό τους (47,5%) και διακόπτουν ό,τι κάνουν όταν έρχονται σε επαφή με τηλέφωνο (31%).
Ένα όριο στις τέσσερις ώρες την ημέρα
Προηγούμενες συγχρονικές μελέτες έχουν προτείνει μια συσχέτιση μεταξύ του χρόνου οθόνης και των διαταραχών συμπεριφοράς, αλλά δεν έκαναν διαφοροποίηση μεταξύ των τύπων χρήσης οθόνης ή εξέτασαν μόνο έναν τύπο, όπως τα βιντεοπαιχνίδια. Η τρέχουσα προοπτική μελέτη εξέτασε τις σχέσεις μεταξύ πολλών τύπων οθόνης και συμπεριφοράς σε ένα δημογραφικά διαφορετικό δείγμα 11.875 παιδιών ηλικίας 9 έως 11 ετών. Τα παιδιά δήλωσαν μόνα τους πόσες ώρες ανά ημέρα αφιέρωσαν σε έξι διαφορετικές λειτουργίες οθόνης: προβολή/μετάδοση τηλεοπτικών εκπομπών ή ταινιών, παρακολούθηση/μετάδοση βίντεο, όπως στο YouTube, ηλεκτρονικά παιχνίδια, γράφοντας, συνομιλία μέσω βίντεο, και χρήση μέσων κοινωνικής δικτύωσης όπως το Instagram.
Ο μέσος χρόνος χρήσης της οθόνης ήταν τέσσερις ώρες την ημέρα, με τον περισσότερο χρόνο να αφιερώθηκε στην παρακολούθηση/μετάδοση τηλεοπτικών εκπομπών/ταινιών (1,3 ώρες κατά μέσο όρο), στην αναπαραγωγή βιντεοπαιχνιδιών (1,1 ώρα) και στην παρακολούθηση/μετάδοση βίντεο (1 ώρα). Στην πραγματικότητα, οι τέσσερις ώρες την ημέρα ήταν ένα κατώφλι, με τον χρόνο πάνω από τέσσερις ώρες να σχετίζεται με 69% υψηλότερο επιπολασμό διαταραχής συμπεριφοράς και 46% υψηλότερο επιπολασμό ODD.