Η απώλεια ενός αγαπημένου σας προσώπου αποτελεί ένα ισχυρό σοκ. Πόνος, θυμός, άρνηση και θλίψη θα σας κατακλύσουν. Ο χρόνος λένε πως είναι ο καλύτερος «γιατρός» σε τέτοιες περιπτώσεις. Η ζωή συνεχίζεται, θα σας πουν. Και είναι εν μέρει αλήθεια. Πρέπει όμως κι εσείς να βοηθήσετε τον εαυτό σας να ξεπεράσει το πένθος.
Ανεξάρτητα με το τι πιστεύετε και αν συμφωνείτε με τις λειτουργίες της εκκλησίας, είναι καλό να συμμετάσχετε σε κηδείες, μνημόσυνα και άλλες παραδόσεις. Η παρουσία και μόνο άλλων ανθρώπων που γνώριζαν το αγαπημένο σας πρόσωπο που «έφυγε» μπορεί να είναι παρήγορη.
Είναι σημαντικό για εσάς να εκφράζεστε ελεύθερα. Μην σταματήσετε τον εαυτό σας αν θέλει να ουρλιάξει. Βγάλτε την ένταση και τον πόνο που νιώθετε. Μην νιώθετε ενοχές ή ντροπή αν θέλετε να βάλετε να ακούσετε συγκεκριμένα τραγούδια που σας φέρνουν «πίσω» το άτομο που έχετε χάσει.
Καλό θα είναι να μιλήσετε για ό,τι νιώθετε. Κι αν δεν θέλετε να πείτε κάτι σε έναν φίλο ή συγγενή, δοκιμάστε να γράψετε. Λέξεις, σκέψεις, στίχους, αφιερώσεις. Ό,τι θα σας γαληνέψει.
Κάντε κάτι για να θυμούνται και οι άλλοι το άτομο που «έφυγε». Φυτέψτε ένα δέντρο στον κήπο σας, ή συμμετέχετε προς τιμήν του σε έναν φιλανθρωπικό αγώνα. Θα νιώσετε πολύ καλύτερα.
Συνεχίστε την καθημερινότητά σας, όσο αυτό είναι δυνατό και μην απομονώνεστε. Αν νιώθετε πως η θλίψη σας νικά, ζητήσετε τη βοήθεια ενός ειδικού. Κάποιοι άνθρωποι ξεπερνούν τον πόνο μόνοι τους, κάποιοι χρειάζονται «παρέα».
Μην αποφεύγετε τις κουβέντες για το αγαπημένο σας πρόσωπο που χάθηκε. Δείτε φωτογραφίες του, μιλήστε για αυτό, μοιραστείτε τις αναμνήσεις σας και φανερώστε ελεύθερα τα συναισθήματα που βιώνετε αυτές τις μέρες.
Ο θάνατος ενός αγαπημένου ανθρώπου είναι απώλεια οριστική και μη αναστρέψιμη. Πρέπει λοιπόν, να μάθετε να ζείτε με αυτήν και για αυτό απαιτείται χρόνος και ενέργεια-δύναμη.