Η εστίαση στην ψυχική ασθένεια ως αιτία των μαζικών πυροβολισμών αποσπά την προσοχή από το μεγαλύτερο πρόβλημα της χρήσης όπλων στις ΗΠΑ, υποστηρίζουν δύο ειδικοί. Αποσπά επίσης την προσοχή των ανθρώπων από το πραγματικό ζήτημα όσον αφορά τα όπλα και την ψυχική υγεία που δεν είναι κάτι άλλο από την αυτοκτονία.
Από τις αρχές του 21ου αιώνα, υπολογίζεται ότι 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν τραυματιστεί από πυροβολισμούς στις Ηνωμένες Πολιτείες και 750.000 από αυτούς έχουν χάσει τη ζωή τους. Αν και συνηθίζουμε ολοένα και περισσότερο σε τυχαίους πυροβολισμούς, ένας μοναδικός αμερικανικός επαναλαμβανόμενος εφιάλτης, την ημέρα οποιουδήποτε τέτοιου πυροβολισμού το 2020, κατά μέσο όρο άλλοι 134 άνθρωποι πέθαναν από τραυματισμούς από πυροβόλα όπλα. Περισσότεροι από τους μισούς θανάτους ήταν αυτοκτονίες. Άλλοι ήταν πυροβολισμοί συμμοριών, περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας ή καυγάδες που δεν πήγαν καλά μεταξύ μεθυσμένων νεαρών ανδρών. Το ποσοστό ανθρωποκτονιών με όπλο στις ΗΠΑ αυξήθηκε κατά 33% το 2020.
Σε ένα διαφορετικό έθνος με περισσότερα όπλα από ανθρώπους και συνταγματικά προστατευμένο δικαίωμα να οπλοφορούν, ο περίπλοκος συνδυασμός περιστάσεων και πολιτιστικών δυνάμεων που τροφοδοτούν τη βία με τα όπλα αποτελούν τρομακτικές προκλήσεις για όσους ελπίζουν να το κατανοήσουν και να το αντιμετωπίσουν. Γιατί όμως να σκοτώσει κανείς όλους αυτούς τους αθώους ανθρώπους; Αυτό είναι το φυσικό ερώτημα όταν μαθαίνουμε για άλλη μια παράλογη σφαγή με όπλα εναντίον αγνώστων σε δημόσιο χώρο.
Η απάντηση που ακούμε συχνά είναι «ψυχική ασθένεια», μια εξήγηση που ταιριάζει στην κοινή αντίληψη ότι τα άτομα με σοβαρές ψυχικές ασθένειες είναι επικίνδυνα. Αλλά η περισσότερη βία, συμπεριλαμβανομένης της θανατηφόρου βίας, δεν συνδέεται αιτιωδώς με ψυχικές ασθένειες. Οι ψυχικές ασθένειες είναι αρκετά συχνές στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 2020, περίπου το 20% των ενηλίκων των ΗΠΑ σχεδόν 53 εκατομμύρια άνθρωποι – πληρούσαν τα κριτήρια για τουλάχιστον μία ψυχιατρική διάγνωση το προηγούμενο έτος και σχεδόν το 6% – 14 εκατομμύρια άτομα, είχαν μια σοβαρή, μειονεκτική ψυχική ασθένεια όπως σχιζοφρένεια, διπολική διαταραχή, ή μείζονα κατάθλιψη. Δεδομένου ότι τόσα πολλά άτομα έχουν διάγνωση ψυχικής υγείας και η μεγάλη πλειοψηφία αυτών των ατόμων δεν είναι ποτέ βίαια, η ψυχιατρική ασθένεια είναι πολύ αμβλύ εργαλείο για να χρησιμεύσει ως χρήσιμος δείκτης κινδύνου βίας.
Πράγματι, εάν οι σοβαρές ψυχικές ασθένειες εξαφανίζονταν ξαφνικά, η βία θα μειωνόταν μόνο κατά 4% περίπου. Πάνω από το 90% των βίαιων περιστατικών, συμπεριλαμβανομένων των ανθρωποκτονιών, θα εξακολουθούσαν να συμβαίνουν. Η πραγματική ιστορία – και η πραγματική ανάγκη, σχετικά με την ψυχική ασθένεια και τη βία είναι η αυτοκτονία. Όχι μόνο οι περισσότεροι θάνατοι από πυροβόλα όπλα είναι αυτοκτονίες, αλλά οι περισσότερες αυτοκτονίες συνδέονται αιτιωδώς με ψυχικές ασθένειες.
Η συσχέτιση της ψυχικής ασθένειας με τη βία ενισχύει το στίγμα και τον αδικαιολόγητο φόβο των ατόμων με ψυχικές ασθένειες, άτομα δηλαδή που χρειάζονται υποστήριξη για να αναρρώσουν από σοβαρές παθήσεις που βασίζονται στον εγκέφαλο. Επιπλέον, ορισμένοι υποστηρικτές ψυχικής υγείας μπορεί εύλογα να μπουν στον πειρασμό να επικεντρωθούν στη βία στην αναζήτηση της κρίσιμης χρηματοδότησης των υπηρεσιών, αλλά κάτι τέτοιο μπορεί να οδηγήσει σε κακή ευθυγράμμιση προτεραιοτήτων, λανθασμένους προσανατολισμούς πόρων και κακώς εφαρμοσμένες καταναγκαστικές παρεμβάσεις εναντίον ατόμων με ψυχικές ασθένειες.