Ωστόσο, υπάρχει και μια άλλη απάντηση στο άγχος που οι άνθρωποι μπορεί να μην είναι εξοικειωμένοι, το λεγόμενο “fawn”, το οποίο μπορεί καλύτερα να εξηγηθεί ως ευχάριστο ή συμμόρφωση με έναν κακοποιό ως τρόπο επιβίωσης. Επινοούμενος από τον Peter Walker, το fawning είναι μια συμπεριφορά αυτοπροστασίας, που απορρέει από την επιθυμία να ελαχιστοποιηθεί η αντιπαράθεση σε επικίνδυνες ή δυσάρεστες καταστάσεις. Αυτός ο τύπος απόκρισης προκύπτει συχνά όταν κάποιος δεν έχει τη δύναμη ή την ικανότητα να πολεμήσει ή να φύγει, όπως η περίπτωση σε καταστάσεις παιδικής κακοποίησης, βίας μεταξύ ερωτικών συντρόφων ή εμπορίας ανθρώπων. Το Fawning είναι μια προσωρινή λύση, που εξυπηρετεί τον σκοπό της ενίσχυσης του αισθήματος ασφάλειας των θυμάτων εκείνη την στιγμή. Μακροπρόθεσμα, μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην αυτοεκτίμηση των επιζώντων και στην ικανότητα να διεκδικήσουν πράγματα από τον εαυτό τους, αφήνοντάς τους ευάλωτους σε περαιτέρω κακοποίηση.
Οι «επιζώντες» από μακροχρόνια βία αντιδρούν στο φόβο με «ελαττωματικές» απαντήσεις, καθώς συχνά θέτουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες των δραστών σε προτεραιότητα σε σχέση με τις δικές τους. Μπορούν να προσπαθήσουν να είναι εξυπηρετικοί, συγκαταβατικοί ή ευχάριστοι με τους ανθρώπους. Ωστόσο, αυτό μπορεί να τους απαγορεύσει να αναγνωρίσουν μια καταχρηστική σχέση που εξαρτάται από την εγκατάλειψη των δικών τους αναγκών, επιθυμιών και ελευθεριών. Οι επιζώντες με τάσεις προς ελαττωμένες απαντήσεις συχνά παλεύουν με τη χαμηλή αυτοεκτίμηση, το θυμό και την ενοχή, δεν έχουν όρια με τους άλλους, και είναι άβολο γι’ αυτούς να εκφράζουν τις απόψεις τους.
Σημάδια συμπεριφοράς των «ελαττωματικών» αποκρίσεων περιλαμβάνουν την ανικανότητα να πείτε πώς σκέφτεστε ή αισθάνεστε πραγματικά, φροντίζοντας τους άλλους εις βάρος σας, λέγοντας πάντα «ναι» στα αιτήματα, κολακεύοντας άλλους, αποφεύγοντας τη σύγκρουση και τελικά έπειτα από όλα αυτά να αισθανθείτε ότι επωφεληθήκατε κι από πάνω. Όλοι τείνουμε να αναζητούμε σχέσεις μέσα στις οποίες αισθανόμαστε άνετα και οικεία. Για τους επιζώντες της βίας και της εμπορίας, δυστυχώς αυτό μπορεί να σημαίνει ότι οι καταχρηστικές σχέσεις είναι πραγματικά παρηγορητικές επειδή αισθάνονται οικεία σε αυτές ή ότι είναι αυτό που «αξίζουν».
Πολλές φυσιολογικές αλλαγές συμβαίνουν ως απάντηση σε μια απειλή, η οποία μπορεί να αυξηθεί για τους επιζώντες του τραύματος που μπορούν να αναπτύξουν μια υπερβολική αντίδραση στο στρες. Σε αυτήν την περίπτωση, οι φυσιολογικές αποκρίσεις προκαλούνται από το φόβο μιας αντιληπτής απειλής που έχει ρυθμιστεί μέσω προηγούμενων αρνητικών εμπειριών. Το συμπαθητικό νευρικό σύστημα οδηγεί την απόκριση fight ή flight, ενώ το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα οδηγεί σε freeze.