Συχνά ακούμε την προτροπή «να φέρεσαι όπως θα ήθελες να σου φέρονται». Να είσαι ευγενικός γιατί δεν ξέρεις τι περνάει ο άλλος που έχεις απέναντί σου. Να σέβεσαι τους μεγαλύτερούς σου ανεξαρτήτως αν εκείνοι σε υποτιμούν. Να είσαι αξιοπρεπής για να έχεις τη συνείδησή σου τουλάχιστον ήσυχη.
Η αλήθεια είναι, πώς ό,τι κάνουμε, είναι δική μας ευθύνη και επιλογή. Όπως και τις σκέψεις που βάζουμε στο μυαλό μας, έτσι και τη συμπεριφορά μας την καθορίζουμε εμείς. Έχουμε ευθύνη των πράξεών μας ό,τι κι αν μας λένε, όσο κι αν προσπαθούν να μας επηρεάσουν οι άλλοι.
Ως ώριμοι άνθρωποι, θα έπρεπε να είμαστε σε θέση να κρίνουμε μόνοι μας τι είναι λογικό ή παράλογο, νορμάλ ή αφύσικο, υγιές ή αρρωστημένο και πού είναι τα όρια που οι ίδιοι οφείλουμε να βάλουμε. Επιλογή μας είναι να κρατήσουμε σε απόσταση άτομα που χαλούν τις σχέσεις μας, να τραβήξουμε μια γραμμή σε όσους προσδοκούν να γίνουν οι τρίτοι σε ένα ζευγάρι, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου ή συγγένειας.
Οι άνθρωποι – ειδικά οι γυναίκες – έχουμε μια περίεργα ανταγωνιστική φύση. Δεν είναι τυχαίο που η ζήλια, η κακία, η πικρία, η κατινιά, είναι όλα γένους θηλυκού. Θα έπρεπε όμως να μπορούμε να διαχωρίζουμε ανάμεσα σε συμπεριφορές που είναι υγιείς και καλοπροαίρετες και αυτές που στόχο έχουν την οχύρωση και το κόλλημα σε παρωχημένες συνήθειες που μας εμποδίζουν την πρόοδο σε όλους τους τομείς της ζωής μας.
Υπάρχουν άνθρωποι που κατηγορούν τους άλλους για τη δική τους συμπεριφορά. Εκείνοι που αρνούνται την ευθύνη των πράξεών τους. Και χειρότερα, εκείνοι που δεν κατανοούν πως οι ίδιοι έγιναν αιτία να αλλάξει ο άνθρωπος απέναντί τους τη δική του συμπεριφορά.
Η διαγωγή είναι κάτι που μαθαίνουμε ως παιδιά αλλά καλλιεργούμε σε όλη μας τη ζωή. Σταδιακά, αποκτούμε την ικανότητα να ελέγχουμε το τι κάνουμε. Να ξέρουμε το γιατί αντιδρούμε με συγκεκριμένο τρόπο. Αλλά συνάμα, ελπίζουμε πως θα έχουμε απέναντί μας άτομα που επίσης το κατανοούν και θέλουν να κάνουν κάτι για αυτό.
Γιατί το να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά και κάθε φορά να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα είναι απλά παραφροσύνη. Το θέμα είναι να αλλάζει κάτι, να δημιουργούμε εμείς μια άλλη εναλλακτική ώστε να υπάρξει μια άλλη κατάληξη.
Όταν ψάχνεις το καλό στους άλλους, θα συνεχίζεις να ελπίζεις πως θα κάνουν την υπέρβαση για αυτούς και θα σε εκπλήξουν παρά τις όσες ενδείξεις του αντιθέτου. Θα αναμένεις πως ίσως έχουν αγαπήσει πολύ ή πονέσει πολύ, αρκετά για να αλλάξουν την κοσμοθεωρία και τη νοοτροπία τους. Αλλά εν τέλει, πάλι εσύ απογοητεύεσαι, γιατί περιμένεις κάτι που φαντάζει αδύνατο, και το πιο δυσάρεστο, κάτι που οι άλλοι δεν είναι διατεθειμένοι να δώσουν.
Καλώς ή κακώς, είμαστε υπεύθυνοι μόνο για εμάς. Δεν μπορούμε να χειραγωγήσουμε τους άλλους όσο κι αν προσπαθήσουμε. Σημασία έχει να είμαστε εντάξει με τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε εμείς, ώστε να μη φθείρεται η δική μας αξιοπρέπεια, διάθεση και αισιοδοξία πως ο κόσμος κατά βάθος όμορφος είναι.