Όταν χάνουμε κάποιον δικό μας άνθρωπο, πολλές φορές, μέσα στους επόμενους μήνες, νιώθουμε να τον βλέπουμε ή να τον ακούμε. Σύμφωνα μάλιστα με μια ιταλική επιστημονική έρευνα, αυτές οι παραισθήσεις / ψευδαισθήσεις είναι πολύ διαδεδομένες μεταξύ ανθρώπων που δεν έχουν κανένα ιστορικό ψυχικής νόσου, αλλά δεν συζητιούνται ευρέως για να μην νομίζουν οι άλλοι ο ίδιος έχει τρελαθεί.
Οι ερευνητές του Τμήματος Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου του Μιλάνο, με επικεφαλής τον Armando D’Agostino, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο Journal of Affective Disorders αξιολόγησαν όλες τις μελέτες που έχουν ασχοληθεί μέχρι σήμερα με τις παραισθήσεις / ψευδαισθήσεις που έχουν τα άτομα όταν χάνουν κάποιον δικό τους άνθρωπο.
Η ανάλυση δείχνει ότι το 30% έως 60% των ανθρώπων που έχουν χηρεύσει ή βιώνουν πένθος, έχουν παραισθήσεις / ψευδαισθήσεις, όπως να βλέπουν τον αγαπημένο τους να κάθεται στην καρέκλα που αγαπούσε ή να τον ακούνε να τους καλεί με το όνομά τους.
«Τα στοιχεία δείχνουν ότι είναι εντυπωσιακά υψηλή η συχνότητα τέτοιων παραισθητικών εμπειριών μετά από πένθος», αναφέρουν οι Ιταλοί επιστήμονες. Όπως επισημαίνουν όμως, πολλοί άνθρωποι δεν μιλάνε ποτέ ανοιχτά γι’ αυτές τις ασυνήθιστες εμπειρίες τους, εν μέρει από τον φόβο τους ότι θα παρεξηγηθούν.
Σε ένα βαθμό, αυτές οι παραισθήσεις / ψευδαισθήσεις μοιάζουν με εκείνες που έχουν όσοι υποφέρουν από διαταραχή μετατραυματικού στρες. Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι το ζήτημα δεν έχει μελετηθεί επαρκώς από επιστημονική πλευρά, κάτι που πρέπει πλέον να γίνει πιο συστηματικά, ενώ υπογραμμίζουν ότι, προς το παρόν, παραμένει αβέβαιο κατά πόσο αυτές οι εμπειρίες θα πρέπει να θεωρηθούν παθολογικές / φυσιολογικές.