Συνομήλικοι Αντιξοότητες: Το ιστορικό της αντιξοότητας των συνομηλίκων ευαισθητοποιεί τα έφηβα κορίτσια σε καταστασιακές απειλές για την αυτοεκτίμηση και τις διαπροσωπικές τους ανάγκες, καλλιεργώντας αισθήματα ότι η αυτοεκτίμησή τους βρίσκεται συνεχώς σε κίνδυνο, σύμφωνα με μια νέα μελέτη. Με επικεφαλής μια ομάδα του Πανεπιστημίου του Ιλινόις Urbana-Champaign, η μελέτη διερεύνησε πώς οι δυσκολίες με τους συνομηλίκους συμβάλλουν στις ατομικές διαφορές στις ανάγκες των εφήβων κοριτσιών για ένταξη και κοινωνική αποδοχή. Στη μελέτη συμμετείχαν 89 κορίτσια της ένατης ή της δέκατης τάξης, η πλειονότητα των οποίων είχε αντιμετωπίσει προβλήματα στις σχέσεις της με τους συνομηλίκους, όπως φιλία, συγκρούσεις ή εκφοβισμό.
“Όλοι έχουμε αυτές τις διαπροσωπικές ανάγκες, αλλά αυτές ποικίλλουν στην εφηβεία”, δήλωσε η Haley Skymba, μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο και πρώτη συγγραφέας της μελέτης.
“Για ορισμένους νέους, αυτές οι ανάγκες για ένταξη και έγκριση μπορεί να είναι πολύ ισχυρές, αλλά άλλοι μπορεί να μην ενδιαφέρονται τόσο πολύ για το πώς τους βλέπουν ή σκέφτονται οι άλλοι γι’ αυτούς.
Αυτή η μελέτη προσπαθούσε να κατανοήσει από πού προέρχονται αυτές οι διαπροσωπικές ανάγκες και πώς η αντιξοότητα των συνομηλίκων μπορεί να σχετίζεται με αυτές”.
Η μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of Research on Adolescence, περιελάμβανε μια υπερδειγματοληψία κοριτσιών που είχαν προσληφθεί από ένα άλλο ερευνητικό πρόγραμμα. Ορισμένα από αυτά τα κορίτσια είχαν αντιμετωπίσει προβλήματα με συνομηλίκους κατά τη διάρκεια του προηγούμενου έτους, ενώ τα προβλήματα με συνομηλίκους άλλων είχαν εμφανιστεί στο πιο μακρινό παρελθόν, δήλωσε η Karen D. Rudolph, καθηγήτρια ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο και συν-συγγραφέας της μελέτης.
Για να εκτιμηθούν τα συνολικά επίπεδα των αναγκών των κοριτσιών για ένταξη στο σύνολο και η επίδραση της κοινωνικής αποδοχής στην αυτοεκτίμηση, τα άτομα της μελέτης συμπλήρωσαν έρευνες σχετικά με αυτές τις διαπροσωπικές ανάγκες και πήραν συνεντεύξεις σχετικά με τις εμπειρίες τους από τις αντιξοότητες των συνομηλίκων.
Κάθε κορίτσι έπαιξε ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι που ονομάζεται Cyberball, ένα εικονικό παιχνίδι ρίψης μπαλών που έχει χρησιμοποιηθεί σε προηγούμενες ψυχολογικές μελέτες, για να αξιολογήσει πώς επηρεάστηκαν οι ανάγκες τους από μια προκλητική αλληλεπίδραση με συνομηλίκους.
“Το Cyberball μιμείται την κοινωνική ένταξη και τον κοινωνικό αποκλεισμό στην πραγματική ζωή”, δήλωσε η Skymba. “Ενώ τα κορίτσια πίστευαν ότι έπαιζαν το παιχνίδι με δύο άγνωστους συνομηλίκους σε ένα άλλο δωμάτιο, στην πραγματικότητα έπαιζαν με δύο φανταστικούς συμμετέχοντες, με το λογισμικό του παιχνιδιού να ελέγχει τις ρίψεις της μπάλας από τους συμμετέχοντες αυτούς”.
Κάθε κορίτσι έπαιξε δύο γύρους του παιχνιδιού – έναν γύρο συμπερίληψης στον οποίο συμμετείχε ισότιμα στον αριθμό των ρίψεων και έναν γύρο αποκλεισμού στον οποίο οι δύο φανταστικοί παίκτες την απέκλεισαν αφού η μπάλα πετάχτηκε 10 φορές.
Περίπου 15 λεπτά πριν παίξουν το παιχνίδι και ξανά 15 λεπτά και 35 λεπτά μετά, κάθε κορίτσι συμπλήρωσε μια έρευνα αναγκών-απειλών στην οποία αξιολόγησε τα συναισθήματα απόρριψης, αυτοεκτίμησης και κοινωνικού ελέγχου. Οι υψηλότερες βαθμολογίες στην έρευνα έδειχναν ότι ένα κορίτσι αντιλαμβανόταν ότι η αυτοεκτίμηση, η αίσθηση του ανήκειν και άλλες διαπροσωπικές ανάγκες της απειλούνταν περισσότερο.
Αφού έπαιξαν Cyberball, τα κορίτσια με ιστορικό αντιξοότητας από συνομηλίκους είχαν πιο μόνιμη αντίληψη ότι η αυτοεκτίμησή τους και άλλες ανάγκες τους ήταν σε κίνδυνο, διαπίστωσαν οι ερευνητές.
“Κατά μέσον όρο, τα περισσότερα κορίτσια εμφάνισαν υψηλότερες βαθμολογίες στην αξιολόγηση των αναγκών-απειλών μετά τον αποκλεισμό, υποδεικνύοντας ότι ένιωθαν να απειλούνται από αυτή την εμπειρία”, δήλωσε ο Rudolph. “Ένιωθαν ότι δεν ανήκαν, είχαν χαμηλότερη αυτοεκτίμηση και ένιωθαν απόρριψη και αδυναμία -αλλά αυτό ήταν πολύ σύντομο για τις περισσότερες από αυτές.
“Ωστόσο, ορισμένοι από αυτούς τους εφήβους ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητοι και ακόμη και ένας πολύ σύντομος, αποπλαισιωμένος κοινωνικός αποκλεισμός όπως το παιχνίδι οδήγησε στο να αισθανθούν πιο μόνιμες απειλές για τις διαπροσωπικές τους ανάγκες”.
Οι ερευνητές υπέθεσαν ότι η έκθεση σε πρόσφατους στρεσογόνους παράγοντες μπορεί να επιδεινώσει τις συνέπειες της προηγούμενης αντιξοότητας των συνομηλίκων, κάνοντας τα κορίτσια να αισθάνονται ότι οι ανάγκες τους βρίσκονται συνεχώς σε κίνδυνο.
Σε προηγούμενη έρευνα της Rudolph, διαπίστωσε ότι η ανάγκη για έγκριση είναι δισδιάστατη και περιλαμβάνει τόσο την ανάγκη να κερδίσει κανείς θετικές κρίσεις που ενισχύουν την αυτοεκτίμηση -το λεγόμενο κίνητρο προσέγγισης NFA- όσο και την επιθυμία να αποφύγει την αποδοκιμασία και τις αρνητικές κρίσεις που μειώνουν την αυτοαντίληψη του ατόμου, το λεγόμενο κίνητρο αποφυγής NFA.
Στην παρούσα μελέτη, οι ερευνητές υπέθεσαν ότι ένα ιστορικό αντιξοότητας με συνομηλίκους θα συνδεόταν με μεγαλύτερη ανάγκη να ανήκει κανείς, υψηλότερο κίνητρο αποφυγής NFA και χαμηλότερο κίνητρο προσέγγισης NFA.
Η ισόβια και η πρόσφατη αντιξοότητα των συνομηλίκων εξετάστηκαν μαζί για να διερευνηθεί πώς συνέβαλαν από κοινού στα κίνητρα των κοριτσιών.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ανεξάρτητα από τις εμπειρίες αντιξοότητας συνομηλίκων κατά τη διάρκεια της ζωής, η πρόσφατη αντιξοότητα συνομηλίκων είχε σημαντική αρνητική συσχέτιση με το κίνητρο προσέγγισης NFA και θετική συσχέτιση με το κίνητρο αποφυγής NFA.
Η πρόσφατη αντιξοότητα των συνομηλίκων κατέστειλε τα κίνητρα προσέγγισής της NFA, ακόμη και όταν τα κορίτσια είχαν βιώσει χαμηλά επίπεδα αντιξοότητας των συνομηλίκων κατά τη διάρκεια της ζωής τους, διαπίστωσαν οι ερευνητές.