Η συναισθηματική υπερφαγία είναι η κατανάλωση ποσότητας τροφής περισσότερης από το φυσιολογικό για ένα άτομο, σε χρονική διάρκεια πολύ συγκεκριμένη μέσα στην ημέρα, γίνεται ανεξάρτητα από τη σωματική πείνα και ικανοποιεί καθαρά συναισθηματικούς λόγους. Ο άνθρωπος τρώει όχι επειδή πεινάει ή δεν έχει χορτάσει αλλά επειδή εκτονώνει κάποια άσχημα συναισθήματα μέσα από το φαγητό.
Τα αίτια της συναισθηματικής υπερφαγίας
Η συναισθηματική υπερφαγία είναι πολυπαραγοντικό φαινόμενο. Η αιτιολογία του αφορά ενδοατομικούς, διατομικούς και κοινωνικούς παράγοντες. Στους ενδοατομικούς παράγοντες συμπεριλαμβάνεται μία βιολογική προδιάθεση. Φαίνεται πως υπάρχει κληρονομικότητα στην υπερφαγία και μια δυσκολία στη νευροδιαβίβαση του εγκεφάλου. Διατομικοί παράγοντες είναι μία προδιάθεση στο άγχος και τη θλίψη. Οι διαταραγμένες σχέσεις με τους σημαντικούς άλλους, οι οποίες υπήρχαν από νωρίς στη ζωή και συνεχίζουν να υφίστανται και στην ενηλικίωση, μπορούν να οδηγήσουν στην υπερφαγία. Το ίδιο ισχύει και για τους παγιωμένους δυσλειτουργικούς τρόπους επαφής. Μέσα από δυσλειτουργικές σχέσεις, με τις οποίες έχει κανείς μάθει να ζει, μαθαίνει και να προσαρμόζεται δυσλειτουργικά για να μπορέσει να επιβιώσει. Και φυσικά υπάρχουν οι κοινωνικοί παράγοντες, το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο, το οποίο συνδέεται με την εκδήλωση της υπερφαγίας. Υπάρχουν έρευνες που λένε πως άνθρωποι που βρίσκονται σε χαμηλό κοινωνικοοικονομικό status έχουν περισσότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν υπερφαγία. Οι κοινωνικές πιέσεις είτε από συνομήλικους είτε από ομοίους, η οικονομική κρίση και τώρα η κρίση του κορωνοϊού, η καραντίνα που βιώσαμε, η ανασφάλεια για το μέλλον μπορούν να οδηγήσουν σε εκτόνωση μέσα από το φαγητό και επομένως και σε επεισόδια υπερφαγίας.
Η συναισθηματική υπερφαγία χρειάζεται ψυχική υποστήριξη από ψυχολόγο και ενίσχυση από διατροφολόγο. Η δουλειά του ψυχολόγου έχει να κάνει με τη νοηματοδότηση και με την αναζήτηση των δυσλειτουργικών μοτίβων επαφής. Όταν κάποιος άνθρωπος εκδηλώσει υπερφαγία είναι ένα μόνο σύμπτωμα. Στην πραγματικότητα, τα πράγματα που τον βασανίζουν είναι πολύ πιο βαθιά και η υπερφαγία είναι μόνο ένα κομματάκι του παγόβουνου.
