Τα τραύματα της παιδικής ηλικίας δεν θεραπεύονται αυτόματα. Κάποιες συμπεριφορές διαμορφώνονται στην παιδική ηλικία ως τρόπος προστασίας ή αποφυγής του πόνου. Όταν τις παρατηρούμε στην ενήλικη ζωή, οι συμπεριφορές αυτές μαρτυρούν ότι το παιδικό τραύμα δεν έχει θεραπευτεί. Είναι σημαντικό λοιπόν διαπιστώσουμε πώς οι πληγές της παιδικής ηλικίας μπορούν να καθορίζουν τη συμπεριφορά μας σήμερα.
Υπερβολική προσπάθεια
Άνθρωποι που μεγαλώνοντας, απέκτησαν ψυχολογικά τραύματα, προσπαθούν υπερβολικά στην ενήλικη ζωή τους, σαν να θέλουν να αντισταθμίσουν το συναίσθημα της ανεπάρκειας που τους έχει δημιουργηθεί.. Για παράδειγμα, αν κάποιος μεγάλωσε σε περιβάλλον υπερβολικής κριτικής, μπορεί να προσπαθεί υπερβολικά σ’ όλους τους τομείς της ζωής. Αν κάποιος μεγάλωσε συναισθηματικά παραμελημένος, μπορεί να είναι πολύ γενναιόδωρος, να βάζει σε προτεραιότητα τους άλλους, από φόβο να μην ξαναζήσει τη συναισθηματική παραμέληση.
Θέματα εμπιστοσύνης
Άνθρωποι με ψυχικά τραύματα της παιδικής ηλικίας, δυσκολεύονται πολύ να βασιστούν σε τρίτους. Κρατούν τους άλλους σε απόσταση, περιμένοντας ότι σύντομα θα τους απογοητεύσουν.
Φόβος εγκατάλειψης
. Ο φόβος της εγκατάλειψης δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα συναισθηματικής παραμέλησης ή απώλειας στην παιδική ηλικία. Άνθρωποι που ως παιδιά, βιώσαν την εγκατάλειψη, στην ενήλικη ζωή τους αποκτούν στιλ αγχώδους προσκόλλησης, έναν τρόπο διαμόρφωσης σχέσεων που χαρακτηρίζεται από έντονο άγχος εγκατάλειψης και ανάγκη διαρκούς επιβεβαίωσης. Αυτή η διαρκής αναζήτηση επιβεβαίωσης βλάπτει τις σχέσεις, οδηγώντας συχνά σε αυτό-εκπληρούμενη προφητεία. Η αναζήτηση επαγγελματικής βοήθειας, μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη υγιών και ώριμων σχέσεων.
Δυσκολία στη συναισθηματική έκφραση
Ο λόγος της δυσκολίας αυτής είναι η κοροϊδία ή η τιμωρία που μπορεί να δέχτηκαν όταν, ως παιδιά, προσπαθούσαν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Ενδέχεται να μεγάλωσαν σε περιβάλλον όπου οι γονείς, αντί να μιλούν για τα συναισθήματά τους, τα καταπίεζαν.. Επίσης, άνθρωποι που μεγάλωσαν σε περιβάλλον απουσίας ή κακής συναισθηματική έκφρασης, μπορεί να εκφράζονται με εκρηκτικό ή απρόβλεπτο τρόπο, αφού δεν έχουν μάθει να ρυθμίζουν τα συναισθήματά τους.
Χαμηλή αυτοεκτίμηση
Η απουσία αυτοεκτίμησης δηλητηριάζει κάθε πλευρά της ενήλικης ζωής: τις σχέσεις, τη δουλειά, την προσωπική ανάπτυξη. Εμποδίζει τον άνθρωπο ν’ αξιοποιήσει τις δυνατότητές του και να είναι πραγματικά ευτυχισμένος. Η ευτυχία δεν καθορίζεται απ’ το παρελθόν, ούτε από τα μηνύματα που εισπράξαμε ως παιδιά. Η αναγνώριση της αξίας σας, είναι η αρχή για τη θεραπεία των τραυμάτων της παιδικής ηλικίας.
Δεν ζούνε το παρόν
Ένα συνηθισμένο αποτύπωμα που αφήνουν τα τραύματα της παιδικής ηλικίας είναι η δυσκολία να ζήσουμε το τώρα. Οι άνθρωποι αναλώνονται στο παρελθόν, στο τι θα μπορούσε να γίνει, ή σε ανησυχίες για το μέλλον, χάνοντας την ευκαιρία να ζήσουν το παρόν. Γι’ αυτό, πρέπει να αφήσουμε πίσω τα περασμένα, να μην αγχωνόμαστε για το μέλλον και να είμαστε ήρεμοι, ζώντας τη στιγμή.
Tip: Η επίγνωση είναι το πρώτο βήμα προς τη θεραπεία
. Η αναγνώριση είναι το πρώτο βήμα για τη θεραπεία. Η αντιμετώπιση του πόνου που έχει δημιουργήσει τις συμπεριφορές αυτές, είναι το πρώτο βήμα προς την προσωπική ανάπτυξη. Οι πληγές του παρελθόντος, δεν καταδικάζουν το μέλλον. Ο χρόνος, η υπομονή, η αυτό-συμπόνοια και η επαγγελματική βοήθεια, μπορούν να θεραπεύσουν τις πληγές τις παιδικής ηλικίας.