Οι ενήλικες με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή και ιστορικό παιδικού τραύματος μπορούν ακόμα να επωφεληθούν από τις συνιστώμενες θεραπείες κατάθλιψης, σύμφωνα με μια ανασκόπηση που δημοσιεύτηκε διαδικτυακά στις 22 Σεπτεμβρίου στο The Lancet Psychiatry.
Η ψυχοθεραπεία στο επίκεντρο για την καταθλιπτική διαταραχή
Η Erika Kuzminskaite, από το Πανεπιστήμιο Vrije στο Άμστερνταμ, και οι συνεργάτες της διεξήγαγαν μια συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας για τον εντοπισμό μελετών που συγκρίνουν την αποτελεσματικότητα της βασισμένης σε στοιχεία φαρμακοθεραπείας, ψυχοθεραπείας ή συνδυαστικής παρέμβασης για ενήλικες ασθενείς με καταθλιπτικές διαταραχές με ή χωρίς παιδικό τραύμα.
Με βάση 54 δοκιμές (6.830 συμμετέχοντες), οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 62 τοις εκατό των ασθενών με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή ανέφεραν ιστορικό παιδικού τραύματος. Οι ασθενείς με παιδικό τραύμα επωφελήθηκαν από την ενεργό θεραπεία παρόμοια με ασθενείς χωρίς ιστορικό παιδικού τραύματος, παρά το γεγονός ότι είχαν πιο σοβαρή κατάθλιψη κατά την έναρξη. Δεν υπήρχαν σημαντικές διαφορές ανά τύπο παιδικού τραύματος, σχεδιασμό μελέτης, διάγνωση κατάθλιψης, μέθοδο αξιολόγησης παιδικού τραύματος, ποιότητα μελέτης, έτος ή τύπο ή διάρκεια θεραπείας. Ωστόσο, μελέτες στη Βόρεια Αμερική έδειξαν μεγαλύτερα αποτελέσματα θεραπείας για ασθενείς με παιδικό τραύμα. Ενώ οι περισσότερες μελέτες είχαν μέτριο έως υψηλό κίνδυνο μεροληψίας (72%), μια ανάλυση ευαισθησίας που περιοριζόταν σε μελέτες χαμηλής προκατάληψης έδωσε παρόμοια ευρήματα.
«Η ψυχοθεραπεία και η φαρμακοθεραπεία βασισμένη σε στοιχεία θα πρέπει να προσφέρονται σε ασθενείς με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή ανεξάρτητα από την κατάσταση παιδικού τραύματος», γράφουν οι συγγραφείς.
