Ο Nordholm και οι συνεργάτες του διερεύνησαν υποκειμενικές και μετρημένες με ακτιγραφία διαταραχές ύπνου και επίπεδα μελατονίνης σε άτομα με εξαιρετικά υψηλό κίνδυνο (UHR) για ψύχωση και σε άτομα ελέγχου. Αυτό το θέμα ήταν μια δευτερεύουσα ανάλυση της μεγαλύτερης δοκιμής Function and Overall Cognition in Ultra-high risk States (FOCUS). Κριτήρια συμπερίληψης ήταν ότι οι συμμετέχοντες πρέπει να είναι ηλικίας 18 έως 40 ετών και να πληρούν τα κριτήρια UHR σύμφωνα με την Περιεκτική Αξιολόγηση του σε κίνδυνο Κριτήρια Ψυχικής Κατάστασης.
Λεπτομέρειες για την μελέτη
Οι συμμετέχοντες στρατολογήθηκαν από ψυχιατρικές εγκαταστάσεις εξωτερικών και εσωτερικών ασθενών στην Κοπεγχάγη και τυχαιοποιήθηκαν είτε σε γνωστική αποκατάσταση είτε σε τυπική θεραπεία. Οι συμμετέχοντες είχαν αξιολογήσεις παρακολούθησης στους 6 και 12 μήνες μετά την έναρξη. Οι κοινοτικοί έλεγχοι επιστρατεύθηκαν από τη διαφήμιση στο Διαδίκτυο και από τοπικά εκπαιδευτικά ιδρύματα. Οι μάρτυρες δεν είχαν προσωπικό ιστορικό οποιασδήποτε διαταραχής DSM-IV, ούτε συγγενή πρώτου βαθμού με ψυχωτική διαταραχή. Τα άτομα UHR και ελέγχου αντιστοιχίστηκαν ως προς την ηλικία, το φύλο, την εθνικότητα και τη γονική κοινωνικοοικονομική κατάσταση.
Τα εξασθενημένα ψυχωτικά συμπτώματα μετρήθηκαν με το CAARMS. Όλα τα άτομα συμπλήρωσαν ένα ημερολόγιο ύπνου και μια τροποποιημένη έκδοση του ερωτηματολογίου ύπνου Karolinska. Συλλέχθηκαν επίσης δεδομένα από ακτιγραφία καρπού για 24 ώρες. Όλοι οι συμμετέχοντες συνέλεξαν επίσης δείγματα σάλιου αμέσως μετά το ξύπνημα και πριν τον ύπνο, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για τη μέτρηση των επιπέδων μελατονίνης. Οι διαφορές μεταξύ των ομάδων αξιολογήθηκαν με τη χρήση ανεξάρτητων δειγμάτων t-test ή chi-square test. Πραγματοποιήθηκαν αναλύσεις γραμμικής παλινδρόμησης για συσχετίσεις μεταξύ της σύνθετης βαθμολογίας CAARMS, της μελατονίνης και των δεικτών ύπνου σε άτομα UHR.
Οι συγγραφείς περιλάμβαναν 72 άτομα UHR και 36 μάρτυρες. Εβδομήντα από τα άτομα του UHR πληρούσαν τα κριτήρια εξασθενημένων ψυχωτικών συμπτωμάτων και 23 πληρούσαν τα κριτήρια του παράγοντα κινδύνου κατάστασης και χαρακτηριστικού. Οι μάρτυρες ήταν σημαντικά πιο πιθανό να αναφέρουν ότι κοιμούνται 7 ή 8 ώρες τη νύχτα τις τελευταίες 4 εβδομάδες, ενώ περισσότερα άτομα UHR ανέφεραν ότι κοιμούνται 9 ώρες ή περισσότερες τη νύχτα. Τα άτομα UHR ανέφεραν σημαντικά πιο διαταραγμένο ύπνο και προβλήματα με την αφύπνιση από τους ελέγχους. Δεν υπήρχαν σημαντικές διαφορές στον χρόνο αφύπνισης, στα μέτρα ενεργοποίησης ή στα επίπεδα μελατονίνης μεταξύ των ομάδων UHR και ελέγχου.
Συμπεράσματα μελέτης
Οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα άτομα με UHR είχαν υψηλότερα επίπεδα υποκειμενικά αναφερόμενων διαταραχών ύπνου από τους ελέγχους, αλλά οι ομάδες δεν διέφεραν με βάση τις αντικειμενικές μετρήσεις του ύπνου ή τα επίπεδα μελατονίνης. Τα πιο εξασθενημένα ψυχωτικά συμπτώματα σχετίστηκαν με υψηλότερο δείκτη αφύπνισης και υψηλότερη μελατονίνη κατά την αφύπνιση.
Τα δυνατά σημεία της μελέτης περιλαμβάνουν:
- τη χρήση ενός αντικειμενικού μέτρου του ύπνου (ακτιγραφία)
- και ενός επικυρωμένου οργάνου για την αξιολόγηση του υποκειμενικού ύπνου (Ερωτηματολόγιο ύπνου Karolinska)
Οι περιορισμοί της μελέτης περιλαμβάνουν το γεγονός ότι η ακτιγραφία φορέθηκε μόνο για 1 νύχτα και η μελατονίνη συλλέχθηκε μόνο για 1 ημέρα, ενώ οι υποκειμενικές αξιολογήσεις του ύπνου βασίστηκαν στις τελευταίες 4 εβδομάδες. Δεν αναφέρθηκαν δεδομένα για συμπεριφορές ύπνου κατά τη διάρκεια της ημέρας (π.χ. μεσημεριανό ύπνο), γεγονός που θα μπορούσε να έχει συμβάλει στη διαταραχή του νυχτερινού ύπνου.