Ο πρόεδρος της Βρετανικής ψυχιατρικής κλινικής εκτιμά ότι οι συνέπειες της πανδημίας θα είναι αισθητές για χρόνια μετά την αντιμετώπισή της και ότι η απειλή της είναι μεγαλύτερη και από αυτή που άφησε ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος και αυτό το στηρίζει στο ότι: Οι ψυχικές διαταραχές οφείλονται τόσο στην απομόνωση και το κλείσιμο που επιβάλλετε για την αντιμετώπιση της πανδημίας , όσο και στον πανικό των ανθρώπων μήπως νοσήσουν τόσο ποι ίδιοι , όσο και κάποιο μέλος της οικογένειάς τους με αποτέλεσμα να κλείνονται ακόμα περισσότερο στον εαυτό τους και να απομονώνονται. Ακόμα και όσοι έχουν νοσήσει η νοσούν καταβάλλονται από τον φόβο και το άγχος του θανάτου και γι αυτό πρέπει να ασχοληθούν με κάτι που θα του χαροποιήσει ώστε να μην δυσχεραίνεται περισσότερο η κατάσταση.
Σημαντικό ρόλο παίζει και η οικονομική δυσφαγία αφού το μεγαλύτερο μέρος των οικογενειών παίρνει λιγότερα από τον κύριο μισθό του με αποτέλεσμα να αγχώνετε για το πώς θα καταφέρει να βγει αλώβητο από όλη αυτή την κατάσταση και κατ’ επέκτασιν κατακλύζετε από αρνητισμό που τον οδηγεί στο στρές και στην ψυχικές διαταραχές.
Βλαβερές είναι οι συνέπειες και για τα παιδιά και εφήβους, διότι η μόνη τους επαφή με τους φίλους και καθηγητές τους είναι μέσω του υπολογιστή αλλά και λόγο του φόβου μήπως αρρωστήσει κάποιο δικό τους πρόσωπο κλείνονται όλο και περισσότερο στον εαυτό τους με αποτέλεσμα 1,5 εκατομμύριο παιδιά να χρήζουν ψυχολογικής υποστήριξης το τελευταίο διάστημα σε ολόκληρο τον κόσμο.
Όλοι οι παραπάνω λόγοι εξηγούν γιατί το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν ψυχολογική στήριξη με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν διαθέσιμες κλίνες στις περισσότερες ψυχολογικές κλινικές, σε σχέση με την αρχή της πανδημίας όπου όλο και μικρότερο μέρος του πληθυσμού την είχε ανάγκη. . Άποψη που πιστοποιείτε και από τα δεδομένα που έδωσε στο φως ο διεθνής βρετανικός οργανισμός ψυχικής υγείας αλλά και από τις μελέτες του ψυχιατρικού κέντρου υγείας όπου πάνω από 10.000 εκατομμύρια άνθρωποι θα αναζητήσουν ψυχιατρική βοήθεια.