Σύμφωνα με έρευνα, οι κοινωνικά κατασκευασμένες διαφορές στους ρόλους και τις ευθύνες, το καθεστώς και την εξουσία μεταξύ ανδρών και γυναικών συμβάλλουν στις διαφορές στην ψυχική υγεία, στη συμπεριφορά αναζήτησης υγείας των πληγέντων και στις απαντήσεις του τομέα υγείας και της κοινωνίας συνολικά. Κατά την ανάλυση της διεξαγόμενης έρευνας, είναι ζωτικής σημασίας να έχουμε κατά νου ότι υπάρχουν σημαντικά κενά. Οι διαφορές ανδρών-γυναικών σε ορισμένα προβλήματα ψυχικής υγείας, όπως η κατάθλιψη και η σχιζοφρένεια, είναι καλύτερα κατανοητές από άλλα σενάρια. Οι ενήλικες άνδρες και γυναίκες είναι καλύτερα κατανοητοί από τους έφηβους και τα παιδιά, και η κατάσταση στις βιομηχανικές χώρες είναι καλύτερα κατανοητή από την κατάσταση στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Υπάρχει χάσμα μεταξύ των φύλων στη χρήση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας. Οι άνδρες συμβουλεύονται ειδικούς ψυχικής υγείας λιγότερο συχνά από τις γυναίκες. Όσον αφορά τη γενική περίθαλψη, οι ανισότητες μεταξύ των φύλων είναι πιο εμφανείς, αλλά εξασθενούν όταν πρόκειται για περίθαλψη ειδικού ή ιδιώτη. Αυτή η διαφορά στη χρήση της φροντίδας ψυχικής υγείας μεταξύ ανδρών και γυναικών δεν μπορεί να εξηγηθεί από την έλλειψη ανάγκης. Αν και δεν υπάρχουν διακυμάνσεις στη συνολική επίπτωση της ψυχοπαθολογίας μεταξύ ανδρών και γυναικών, άνδρες και γυναίκες έχουν διαφορετικά συμπτώματα. Οι διαταραχές εσωτερίκευσης είναι πιο συχνές στις γυναίκες ενώ οι διαταραχές εξωτερίκευσης είναι πιο συχνές στους άνδρες. Οι διαφορές μεταξύ των φύλων έχουν αποτελέσει αντικείμενο πολλών θεωριών, αλλά μόνο λίγες έχουν δοκιμαστεί αντικειμενικά.
Διαφορές στην ψυχική υγεία μεταξύ των φύλων
Τα έφηβα κορίτσια έχουν σημαντικά υψηλότερο επιπολασμό κατάθλιψης και διατροφικών διαταραχών κατά την εφηβεία, καθώς και ιδεών και απόπειρες αυτοκτονίας από τα αγόρια. Τα έφηβα αγόρια είναι πιο πιθανό από τα κορίτσια να έχουν προβλήματα θυμού, να εμπλέκονται σε συμπεριφορές υψηλού κινδύνου και να αυτοκτονήσουν. Τα έφηβα κορίτσια είναι πιο πιθανό να έχουν εσωστρεφή συμπτώματα, ενώ τα ανήλικα αγόρια είναι πιο πιθανό να δραστηριοποιηθούν. Οι γυναίκες έχουν σημαντικά υψηλότερη συχνότητα κατάθλιψης και άγχους στην ενήλικη ζωή, ενώ οι άνδρες έχουν μεγαλύτερο επιπολασμό διαταραχών χρήσης ουσιών και αντικοινωνικών συμπεριφορών. Οι γυναίκες έχουν επίσης υψηλότερο επιπολασμό κατάθλιψης και αγχώδεις διαταραχές λόγω γενετικών και βιολογικών παραγόντων.
Μερικές μελέτες έχουν βρει ότι οι εναλλαγές της διάθεσης συνδέονται με ορμονικές αλλαγές κατά τη διάρκεια του εμμηνορροϊκού κύκλου. Η αλληλεπίδραση ψυχοκοινωνικών και ορμονικών παραγόντων είχε ως αποτέλεσμα αυξημένο κίνδυνο προγεννητικής και μεταγεννητικής κατάθλιψης. Οι γυναίκες μπορεί επίσης να αντιμετωπίσουν σημαντική ψυχολογική αγωνία και διαταραχές ως αποτέλεσμα προβλημάτων αναπαραγωγικής υγείας. Η υπογονιμότητα και η υστερεκτομή έχουν συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο συναισθηματικών/νευρωτικών διαταραχών στις γυναίκες. Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι ενήλικες με προβλήματα ελέγχου της ουροδόχου κύστης, μια διαταραχή πιο συχνή στις ηλικιωμένες γυναίκες από τους ηλικιωμένους άνδρες, εμφάνισαν μεγαλύτερη ψυχική δυσφορία και σημάδια κατάθλιψης.
Ο λόγος πίσω από τις διαφορές
Σύμφωνα με τις κοινωνικές δομιστικές προοπτικές, οι διαφορές των φύλων δεν βρίσκονται στο άτομο αλλά (ανα)παράγονται ενεργά στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις. Άνδρες και γυναίκες σκέφτονται και ενεργούν με τον τρόπο που κάνουν λόγω των πολιτισμικών ιδεών της θηλυκότητας και της αρρενωπότητας, όχι λόγω ταυτοτήτων ρόλων ή ψυχολογικών ιδιοτήτων. Οι άνθρωποι έχουν παρόμοιες ιδέες σχετικά με το ποια συμπεριφορά είναι αποδεκτή για άνδρες και γυναίκες και εμπλέκονται συνεχώς στην καθιέρωση μιας αντίληψης για τη διαφορά των φύλων κατά τη διάρκεια των κοινωνικών συναντήσεων. Οι διαφορές μεταξύ των φύλων στις αντιλήψεις αγωνίας και στα πρότυπα αναζήτησης υγειονομικής περίθαλψης διαφέρουν από άτομο σε άτομο που πάσχει από προβλήματα ψυχικής υγείας.
Πολλές μελέτες στις Ηνωμένες Πολιτείες έδειξαν ότι οι γυναίκες ανέφεραν υψηλότερους βαθμούς δυσφορίας από τους άνδρες και ήταν πιο πιθανό να αντιληφθούν ότι έχουν συναισθηματική διαταραχή από τους άνδρες με παρόμοια επίπεδα συμπτωμάτων. Η συναισθηματική έκφραση, η υγειονομική περίθαλψη και το αίτημα για βοήθεια πλαισιώνονται όλα ως γυναικεία χαρακτηριστικά. Οι άνδρες αναμένεται να είναι συναισθηματικά σταθεροί και να έχουν μια ισχυρή, ανεξάρτητη και αυτοδύναμη συμπεριφορά. Ως αποτέλεσμα, οι άνδρες ενθαρρύνονται να αυτοπροσδιορίζονται σε αντίθεση με τις γυναίκες κρύβοντας τις δικές τους ανάγκες υγείας και αρνούμενοι να αναζητήσουν φροντίδα για να συμμορφωθούν με τον κοινωνικά καθορισμένο ανδρικό ρόλο.
Οι άνδρες μπορεί να διστάζουν να αναζητήσουν επαγγελματική βοήθεια λόγω αυτής της σύγκρουσης ρόλων μεταξύ των φύλων και μπορεί να φοβούνται αυξημένο στίγμα αν το κάνουν. Οι άνδρες είναι πιο πιθανό από τις γυναίκες να προτιμούν να αντιμετωπίζουν μόνοι τους ψυχικές ασθένειες όταν πρόκειται για θεραπεία. Εάν επιλέξουν να αναζητήσουν επαγγελματική βοήθεια, οι άνδρες τείνουν να προτιμούν μια γρήγορη και εύκολη λύση. Ως αποτέλεσμα, είναι πιο πιθανό από τις γυναίκες να αναζητήσουν ιατρική θεραπεία έναντι ψυχοθεραπείας.
Συμπεράσματα των ευρημάτων
Μια πληθώρα ευρημάτων υποδηλώνει ότι οι άνδρες είναι λιγότερο πιθανό να αναγνωρίσουν την αξία και τη χρησιμότητα της ψυχοθεραπείας. Επιπλέον, όταν παρέχουν συστάσεις για ανδρικό χρονογράφημα, οι άνδρες ερωτηθέντες είναι πιο πιθανό να κατατάξουν τα ηρεμιστικά ως χρήσιμα από ό,τι οι γυναίκες που προσφέρουν ισοδύναμες συστάσεις για ένα γυναικείο βινιέτα. Είναι ζωτικής σημασίας η έρευνα πέρα από την τεκμηρίωση των διαφορών του φύλου στα ποσοστά ψυχικών και νευρολογικών ασθενειών.
Σε διαφορετικά περιβάλλοντα και κοινωνικές ομάδες, και σε διαφορετικές χρονικές στιγμές του κύκλου ζωής, είναι απαραίτητο να διερευνηθεί πώς οι διαφορές των φύλων επηρεάζουν τον κίνδυνο και την ευαισθησία των γυναικών και των ανδρών, την πρόσβασή τους σε θεραπείες υγείας και τις κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις των ψυχικών ασθενειών. Θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή σε πρόσθετη έρευνα για την εύρεση στοιχείων που διευκολύνουν την αντιμετώπιση της αγωνίας. Τα αποτελέσματα θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν για να διδάξουν αυτές τις διαφορές στο κοινό, ιδιαίτερα σε επίπεδο κοινότητας και πρωτοβάθμιας περίθαλψης.