Κίνδυνοι για απόπειρες αυτοκτονίας και βίαιες συμπεριφορές από τα παιδιά, φαίνεται να σχετίζονται με ψυχιατρικές διαταραχές των γονιών τους, σύμφωνα με ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε online, στο JAMA Psychiatry.
Η αυτοκτονία και οι βίαιες συμπεριφορές μπορούν να συγκεντρωθούν εντός των οικογενειών, πιθανώς λόγω της γενετικής, επιγενετικής, και των κοινωνικών και περιβαλλοντικών επιδράσεων. Ο Roger T. Webb, Ph.D., του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, στην Αγγλία, και οι συνεργάτες του εξέτασαν τις ενώσεις μεταξύ ενός πλήρους φάσματος των γονικών ψυχιατρικών νόσων, συμπεριλαμβανομένων των ψυχικών διαταραχών, της άνοιας στη νόσο Alzheimer, διαταραχές από χρήση ουσιών, σχιζοφρένεια, διαταραχές της διάθεσης, άγχος, διαταραχές προσωπικότητας και απόπειρες αυτοκτονίας. Η ομάδα μελέτης περιελάμβανε περισσότερους από 1,7 εκατομμύρια ανθρώπους που γεννήθηκαν στη Δανία, από το 1967 έως το 1997 και παρακολουθήθηκαν από την 15η επέτειο των γενεθλίων τους. Περίπου 2,6% του πληθυσμού της μελέτης αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει και 3,2% είχαν καταδικαστεί για βίαιο αδίκημα, κατά τη διάρκεια της περιόδου της μελέτης.
Οι ερευνητές ανέφεραν ότι οι κίνδυνοι για απόπειρες αυτοκτονίας και βίαιες συμπεριφορές από τα παιδιά ήταν αυξημένοι σε όλο σχεδόν το φάσμα της γονικής ψυχιατρικής νόσου. Μεγαλύτερες πιθανότητες είχαν τα παιδιά που οι γονείς τους διαγνώστηκαν με αντικοινωνική διαταραχή της προσωπικότητας, έκαναν χρήση κάνναβης και είχαν στο παρελθόν αποπειραθεί να αυτοκτονήσουν. Οι γονικές διαταραχές της διάθεσης, ιδιαίτερα η διπολική διαταραχή, συνδέθηκαν με χαμηλότερα ποσοστά κινδύνου. Τέλος, ένα ιστορικό ψυχικής νόσου ή απόπειρας αυτοκτονίας και στους δύο γονείς σχετίζεται με διπλάσιο κίνδυνο, σε σύγκριση με το να έχεις μόνο ένα γονέα που σε επηρεάζει.
Οι επιστήμονες επισημαίνουν, ότι ο πιο σημαντικός περιορισμός της έρευνας ήταν ότι δεν μπορούσαν να προσαρμόσουν τα δεδομένα για άλλες ελαφρυντικές περιστάσεις, όπως εμπειρίες κακοποίησης. Οι ομοιότητες σε σχέση με τα πρότυπα του κινδύνου παρατηρήθηκαν και για τις δύο αρνητικές εκβάσεις δείχνοντας ότι η αυτο-κατευθυνόμενη και η διαπροσωπική βία μπορεί να έχουν μια κοινή αιτιολογία, λένε οι συγγραφείς της μελέτης. Η μελέτη υποστηρίζει ότι τα παιδιά ανθρώπων με ιστορικό ψυχιατρικής νόσου διατρέχουν επίσης αυξημένο κίνδυνο να εκτεθούν σε δυσπροσαρμοστική πρακτική άσκηση του γονικού ρόλου, οικογενειακή βία, κακοποίηση, παραμέληση και οικονομικές δυσκολίες. Ο αντίκτυπος αυτών των επιβλαβών περιβαλλοντικών παραγόντων μπορεί να είναι αθροιστικός. Η μελέτη καταλήγει στο ότι οι ψυχίατροι και άλλοι επαγγελματίες που θεραπεύουν ενήλικες με ψυχικές διαταραχές και αυτοκτονικές συμπεριφορές θα πρέπει να εξετάσουν επίσης την αξιολόγηση της ψυχικής υγείας και τις ψυχοκοινωνικές ανάγκες των παιδιών, των ασθενών τους. Η έγκαιρη παρέμβαση μπορεί να ωφελήσει, όχι μόνο τους γονείς αλλά και τους απογόνους τους…