Μετά από τραυματικές εμπειρίες, πολλά άτομα επιδεικνύουν αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα, ανακτώντας την ψυχική και συμπεριφορική τους ευεξία χωρίς εξωτερική παρέμβαση. Μια μελέτη από το Πανεπιστήμιο Emory, σε συνεργασία με την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας και άλλους ιστότοπους, βελτιώνει την κατανόηση του πώς μερικοί άνθρωποι αναρρώνουν από το τραύμα καλύτερα από άλλους, σηματοδοτώντας μια σημαντική πρόοδο στην έρευνα ανθεκτικότητας. Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν διαδικτυακά στις 22 Απριλίου στο Nature Mental Health.
Διεξήχθη ως μέρος της μελέτης AURORA πολλαπλών τοποθεσιών, της μεγαλύτερης μελέτης μη στρατιωτικού τραύματος μέχρι σήμερα, οι ερευνητές στρατολόγησαν 1.835 επιζώντες από τραύματα από τμήματα επειγόντων περιστατικών σε όλη τη χώρα εντός 72 ωρών από την εκδήλωσή τους. Οι συμμετέχοντες βίωσαν μια ποικιλία τραυματικών γεγονότων, συμπεριλαμβανομένων των συγκρούσεων με μηχανοκίνητα οχήματα, των υψηλών πτώσεων, της σωματικής επίθεσης, της σεξουαλικής επίθεσης ή περιστατικών μαζικών απωλειών. Ο στόχος ήταν να κατανοηθεί καλύτερα πώς η εγκεφαλική λειτουργία και η νευροβιολογία αυξάνουν τον κίνδυνο για θέματα ψυχικής υγείας που σχετίζονται με τραύματα.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν έναν κοινό παράγοντα μεταξύ των συμμετεχόντων στη μελέτη που ονομάζεται γενική ανθεκτικότητα «παράγοντας r». Αυτός ο παράγοντας βρέθηκε να ευθύνεται για περισσότερο από το 50% των διαφορών στην ψυχική ευεξία που οι συμμετέχοντες βίωσαν έξι μήνες μετά το τραύμα. Η ομάδα ανακάλυψε συγκεκριμένα μοτίβα στη λειτουργία του εγκεφάλου, ιδιαίτερα πώς ο εγκέφαλος ανταποκρίνεται σε ανταμοιβές και απειλές, μπορεί να προβλέψει πόσο ανθεκτικός θα είναι κάποιος μετά από τραύμα.
“Αυτή η έρευνα σηματοδοτεί μια σημαντική αλλαγή στην κατανόηση της ανθεκτικότητας. Σε προηγούμενη έρευνα, η ανθεκτικότητα θεωρούνταν συχνά μέσα από το πρίσμα ενός συγκεκριμένου αποτελέσματος, όπως το μετατραυματικό στρες, παραβλέποντας τις διάφορες επιπτώσεις του τραύματος, συμπεριλαμβανομένης της πιθανής χρόνιας κατάθλιψης και των αλλαγών στη συμπεριφορά”, λέει. συν-κύριος ερευνητής Sanne van Rooij, Ph.D., επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Ψυχιατρικής και Επιστημών Συμπεριφοράς στο Emory University School of Medicine.
«Εξετάσαμε την ανθεκτικότητα με πολυδιάστατο τρόπο, δείχνοντας πώς επηρεάζει πολλές πτυχές της ψυχικής υγείας, συμπεριλαμβανομένης της κατάθλιψης και της παρορμητικότητας και συνδέεται με τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλός μας επεξεργάζεται τις ανταμοιβές και τις απειλές». Εξετάζοντας μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου ενός υποσυνόλου συμμετεχόντων, η van Rooij και οι συνεργάτες της ανακάλυψαν επίσης ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου που εμφάνιζαν αυξημένη δραστηριότητα σε άτομα που έδειξαν καλύτερα αποτελέσματα ανάρρωσης.
Αυτά τα ευρήματα υπογραμμίζουν την περίπλοκη αλληλεπίδραση μεταξύ νευρικών μηχανισμών και ανθεκτικότητας στον απόηχο του τραύματος, προσφέροντας πολύτιμες γνώσεις για τους παράγοντες που διευκολύνουν αποτελεσματικές διαδικασίες αντιμετώπισης και αποκατάστασης. «Αυτή η μελέτη δείχνει ότι η ανθεκτικότητα δεν είναι μόνο η ανάκαμψη – έχει να κάνει με το πώς αντιδρά ο εγκέφαλός μας σε θετικά και αρνητικά ερεθίσματα που τελικά διαμορφώνουν την τροχιά ανάκαμψης», λέει ο van Rooij.
Για τα άτομα που βιώνουν τραύματα, αυτά τα ευρήματα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε καλύτερες προβλέψεις για το ποιος μπορεί να υποφέρει από μακροπρόθεσμα προβλήματα ψυχικής υγείας και ποιος όχι. Αυτό σημαίνει ότι οι γιατροί και οι θεραπευτές θα μπορούσαν κάποια μέρα να χρησιμοποιήσουν αυτά τα εγκεφαλικά πρότυπα για να εντοπίσουν ασθενείς που χρειάζονται τη μεγαλύτερη υποστήριξη από νωρίς, προλαμβάνοντας πιθανώς σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας με στοχευμένες θεραπείες.
«Ανακαλύψαμε έναν βασικό παράγοντα για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν το άγχος και συνδέεται με συγκεκριμένα μέρη του εγκεφάλου που χειρίζονται την προσοχή στην ανταμοιβή και τα συναισθήματα αυτοστοχασμού», λέει η επικεφαλής της μελέτης Jennifer Stevens, Ph.D. , αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Ψυχιατρικής και Επιστημών Συμπεριφοράς στο Emory University School of Medicine.