Όταν τα παιδιά επιστρέφουν από το σχολείο, οι γονείς συχνά αισθάνονται την ανάγκη να ρωτήσουν για την ημέρα τους, να μάθουν πώς τα πήγαν στα μαθήματα και αν είχαν ευχάριστες ή δυσάρεστες εμπειρίες. Ωστόσο, υπάρχει μία ερώτηση που μπορεί να είναι περισσότερο επιβλαβής παρά βοηθητική: «Τι έμαθες σήμερα στο σχολείο;»
Αυτή η ερώτηση, αν και φαίνεται αθώα και ενδεικτική ενδιαφέροντος, μπορεί να προκαλέσει άγχος και πίεση στα παιδιά. Ας αναλύσουμε γιατί είναι καλό να αποφεύγεται. Πρώτον, τα παιδιά ενδέχεται να μην έχουν μια ξεκάθαρη ή ολοκληρωμένη απάντηση. Οι ημέρες στο σχολείο είναι γεμάτες από εμπειρίες, πληροφορίες και δραστηριότητες. Το να ζητάμε από ένα παιδί να συνοψίσει όλη αυτή την πληθώρα σε μια πρόταση ή δυο μπορεί να είναι εξαιρετικά αγχωτικό. Αν μάλιστα το παιδί δεν θυμάται κάτι συγκεκριμένο ή δεν έχει μάθει κάτι που θεωρεί ενδιαφέρον, μπορεί να νιώσει απογοήτευση ή να πιστέψει ότι οι γονείς του δεν θα είναι ικανοποιημένοι με την απάντησή του.
Δεύτερον, η ερώτηση αυτή μπορεί να ενισχύσει την κουλτούρα της βαθμολογίας και των προσδοκιών. Όταν οι γονείς ρωτούν τι έμαθαν, μπορεί άθελά τους να κάνουν τα παιδιά να νιώσουν ότι οι επιδόσεις τους στο σχολείο μετριούνται και ότι η αξία τους σχετίζεται με τις γνώσεις που αποκτούν. Αυτό μπορεί να ενισχύσει την πίεση στην εκπαίδευση και να οδηγήσει σε άγχη για επιτυχία που δεν είναι πάντα υγιή.
Αντί να ρωτήσουμε «Τι έμαθες σήμερα;», καλό είναι να προσεγγίσουμε την κουβέντα με έναν πιο ανοιχτό και ενθαρρυντικό τρόπο. Για παράδειγμα, μπορούμε να ρωτήσουμε: «Τι σου άρεσε περισσότερο σήμερα στο σχολείο;», ή «Αν υπήρχε κάτι που να σε ευχαρίστησε πολύ σήμερα, τι θα ήταν αυτό;». Αυτές οι ερωτήσεις επιτρέπουν στα παιδιά να προσεγγίσουν τις εμπειρίες τους με περισσότερο ανάλαφρο και θετικό τρόπο. Έτσι, μπορούν να μοιραστούν τις αγαπημένες τους στιγμές ή τις προτιμήσεις τους, χωρίς το άγχος της κατάθεσης γνώσεων.
Εν κατακλείδι, η αλληλεπίδραση με τα παιδιά μετά το σχολείο είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για να ενισχύσουμε τη σχέση μας μαζί τους. Με το να προσφέρουμε ένα περιβάλλον χωρίς κριτική ή πίεση, τους ενθαρρύνουμε να εκφράσουν τον εαυτό τους και να μοιραστούν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους με ευκολία.