Παιδικά Σχέδια: Η ικανότητα των παιδιών να σχεδιάζουν αναγνωρίσιμα αντικείμενα και να αναγνωρίζουν ο ένας τις ζωγραφιές του άλλου βελτιώνεται ταυτόχρονα σε όλη την παιδική ηλικία, σύμφωνα με μια νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Στην εργασία που δημοσιεύτηκε στις 8 Φεβρουαρίου στο Nature Communications, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν αλγόριθμους μηχανικής μάθησης για να αναλύσουν τις αλλαγές σε ένα μεγάλο δείγμα σχεδίων παιδιών από 2 έως 10 ετών.
Η μελέτη, που διεξήχθη από τους ερευνητές Bria Long, Judith Fan, Holly Huey, Zixian Chai και Michael Frank, διαπίστωσε ότι η ικανότητα των παιδιών να σχεδιάζουν και να αναγνωρίζουν αντικείμενα αναπτύσσεται παράλληλα. Διαπίστωσε επίσης ότι δεν θα μπορούσε να αποδοθεί όλη η βελτίωση στην αναγνωρισιμότητα του σχεδίου κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας στη βελτίωση της ικανότητας σχεδίασης ή στη συμπερίληψη στερεοτυπικών χαρακτηριστικών, όπως τα ψηλά αυτιά σε ένα κουνέλι. «Τα είδη των χαρακτηριστικών που οδηγούν τα σχέδια από μεγαλύτερα παιδιά να είναι αναγνωρίσιμα δεν φαίνεται να καθορίζονται από ένα μόνο χαρακτηριστικό που όλα τα μεγαλύτερα παιδιά μαθαίνουν να περιλαμβάνουν στις ζωγραφιές τους» δήλωσε η Judith Fan, επίκουρη καθηγήτρια ψυχολογίας στη Σχολή Ανθρωπιστικών Επιστημών και κύρια ερευνήτρια του Εργαστηρίου Γνωστικών Εργαλείων. «Είναι κάτι πολύ πιο περίπλοκο που επιλέγουν αυτά τα συστήματα μηχανικής μάθησης». Η χρήση μηχανικής μάθησης έδωσε τη δυνατότητα στους ερευνητές να ερμηνεύσουν το μεγάλο μέγεθος δείγματος των σχεδίων σε αυτή τη μελέτη και τόνισε λεπτές αποχρώσεις που τους βοήθησαν να κατανοήσουν πώς αντιλαμβάνονται τα παιδιά τον κόσμο και πώς επικοινωνούν αυτές τις αντιλήψεις μέσω του σχεδίου.
Δεδομένα και σκετσάκια Για τη διεξαγωγή της μελέτης, οι ερευνητές συνεργάστηκαν με μέλη του προσωπικού από το Παιδικό Μουσείο Ανακάλυψης του Σαν Χοσέ για να εγκαταστήσουν ένα περίπτερο εντός του μουσείου. Το περίπτερο εμφάνιζε ηχογραφημένες προτροπές βίντεο της πρώτης συγγραφέα της μελέτης, της μεταδιδακτορικής ψυχολογίας του Στάνφορντ, Bria Long, που ζητούσε από τα παιδιά να ζωγραφίσουν ορισμένα ζώα ή αντικείμενα. Μετά τη λήψη της προτροπής, τα παιδιά που χρησιμοποιούν το περίπτερο θα έχουν στη συνέχεια 30 δευτερόλεπτα για να ζωγραφίσουν το αντικείμενο χρησιμοποιώντας το δάχτυλό τους σε ένα ψηφιακό tablet. Τα παιδιά που χρησιμοποιούν το περίπτερο κλήθηκαν επίσης να αναγνωρίσουν τα αντικείμενα που σχεδίασαν άλλα παιδιά σε ένα παιχνίδι εικασίας και να εντοπίσουν αντικείμενα που εμφανίζονται στην οθόνη για να αξιολογήσουν τις κινητικές τους δεξιότητες. Αφού συνέλεξαν περίπου 37.000 μεμονωμένα σχέδια από το περίπτερο, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν αλγόριθμους μηχανικής μάθησης για να αναλύσουν την αναγνωρισιμότητα κάθε σχεδίου. Στη συνέχεια, οι ερευνητές συνέλεξαν δεδομένα για τα διαφορετικά μέρη αντικειμένων κάθε εικόνας σε περίπου 2.000 σχέδια, τα οποία σχολιάστηκαν από ενήλικες συμμετέχοντες που κλήθηκαν να περιγράψουν ποιο μέρος του αντικειμένου είχαν σχεδιάσει τα παιδιά με κάθε χτύπημα του στυλό (π.χ. “κεφάλι” ή “ουρά”). «Οι επιστήμονες ενδιαφέρονται για τις παιδικές ζωγραφιές εδώ και πολύ καιρό», είπε η Λονγκ, αναφερόμενος σε προηγούμενες μελέτες για το πώς τα παιδιά ζωγραφίζουν αναγνωρίσιμα αντικείμενα. «Αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που καταφέραμε να συνδυάσουμε ψηφιακά σχέδια με καινοτομίες στη μηχανική μάθηση για να αναλύσουμε σχέδια σε κλίμακα σε σχέση με την ανάπτυξη». Οι ερευνητές ελπίζουν ότι η μελλοντική εργασία σε αυτόν τον τομέα θα περιλαμβάνει παρόμοιες μελέτες σε διαφορετικές πολιτισμικές ομάδες, τόσο σε παιδιά όσο και σε ενήλικες.
Βγάζοντας συμπεράσματα Αυτή η μεγάλης κλίμακας εργασία προσθέτει ισχυρή υποστήριξη σε προηγούμενα ευρήματα ότι καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, η ικανότητά τους να αναγνωρίζουν και να ζωγραφίζουν ζώα και αντικείμενα αυξάνεται. Το γεγονός ότι η ανάλυση αξιολόγησε ένα τόσο μεγάλο σύνολο σχεδίων επέτρεψε στους ερευνητές να συναγάγουν πιο διακριτικά συμπεράσματα από προηγούμενες μελέτες, όπου πολύ λιγότερα σχέδια αναλύθηκαν από ανθρώπους. Αν και η αναγνωρισιμότητα των σχεδίων αυξανόταν με την ηλικία, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η αύξηση δεν εξηγήθηκε πλήρως από τις βελτιώσεις στον έλεγχο του κινητήρα. Ακόμη και τα χαρακτηριστικά εμπορικών σημάτων που τα παιδιά μαθαίνουν να αναγνωρίζουν και να συμπεριλαμβάνουν στις ζωγραφιές τους με την πάροδο του χρόνου, όπως οκτώ πόδια σε μια αράχνη, δεν εξηγούν πλήρως την αύξηση. Αυτό υποδηλώνει ότι η βελτίωση των παιδιών με την πάροδο του χρόνου αντανακλά όχι μόνο αυτό που παρατηρούν άμεσα ή είναι σε θέση να παράγουν, αλλά και μια αλλαγή στον τρόπο που σκέφτονται για τα αντικείμενα. «Οι ζωγραφιές των παιδιών αντικατοπτρίζουν όχι μόνο την ικανότητά τους να ζωγραφίζουν, αλλά κάτι για το τι γνωρίζουν για αυτά τα αντικείμενα», είπε ο Λονγκ. «Και βλέπετε αυτές τις αλλαγές τόσο στην ικανότητά τους να παράγουν αυτές τις ζωγραφιές όσο και στην αναγνώριση ζωγραφιών άλλων παιδιών». Σύμφωνα με τους ερευνητές, ακόμη και τα σχέδια που είναι μη αναγνωρίσιμα μπορούν να μεταφέρουν ενδείξεις για την πρόθεση του παιδιού. Για παράδειγμα, ένα σχέδιο μιας τίγρης μπορεί να μην είναι αναγνωρίσιμο ως τίγρης, αλλά εξακολουθεί να είναι σαφώς ένα ζώο. Τα παιδιά ήταν επίσης σε θέση να μεταφέρουν πληροφορίες σχετικά με το πραγματικό μέγεθος του θέματος του σχεδίου, ακόμη κι αν το ίδιο το σχέδιο ήταν κατά τα άλλα μυστηριώδες. “Οι παιδικές ζωγραφιές περιέχουν πολλές πλούσιες πληροφορίες για το τι ξέρουν τα παιδιά. Και πιστεύουμε ότι αυτός είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να μάθετε τι σκέφτονται τα παιδιά”, είπε ο Λονγκ. “Ακριβώς επειδή το παιδί σας δεν ζωγραφίζει κάτι πολύ καλά δεν σημαίνει ότι δεν εκφράζει ενδιαφέρουσες γνώσεις για αυτήν την κατηγορία.”
