Τα τελευταία 30 χρόνια, ο αριθμός των τηλεοπτικών προγραμμάτων που απευθύνονται σε βρέφη αυξάνεται. Μεταξύ 1997 και 2014, ο χρόνος οθόνης διπλασιάστηκε μεταξύ των παιδιών ηλικίας 0 έως 2 ετών. Μια νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Frontiers in Psychology, εξέτασε τον αντίκτυπο που έχει η παθητική χρήση της οθόνης στη γνωστική ανάπτυξη ενός μικρού παιδιού. Διαπιστώθηκε ότι η έκθεση στην οθόνη —είτε από τηλεόραση είτε από φορητή συσκευή— μπορεί να είναι ευεργετική, ανάλογα με το πλαίσιο στο οποίο προβάλλεται. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Πόρτσμουθ και το Πανεπιστήμιο Nanterre του Παρισιού, στη Γαλλία, ανέλυσαν 478 μελέτες που δημοσιεύθηκαν τις τελευταίες δύο δεκαετίες.
Χρόνος με τα παιδιά στην τηλεόραση
Τα ευρήματά τους βρήκαν ότι η έκθεση στην τηλεόραση από νωρίς μπορεί να είναι επιζήμια για το παιχνίδι, την ανάπτυξη της γλώσσας και την εκτελεστική λειτουργία, ιδιαίτερα για τα μικρά βρέφη. Ο Δρ Eszter Somogyi, από το Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Πόρτσμουθ, είπε: «Έχουμε συνηθίσει να ακούμε ότι η έκθεση στην οθόνη είναι κακή για ένα παιδί και μπορεί να βλάψει σοβαρά την ανάπτυξή του, αν δεν περιορίζεται στο να πει λιγότερα από ώρα την ημέρα. Αν και μπορεί να είναι επιβλαβές, η μελέτη μας προτείνει ότι η εστίαση πρέπει να είναι στην ποιότητα ή το πλαίσιο αυτού που παρακολουθεί ένα παιδί και όχι στην ποσότητα. «Η αδύναμη αφήγηση, η γρήγορη επεξεργασία και τα πολύπλοκα ερεθίσματα μπορεί να δυσκολέψουν ένα παιδί να εξάγει ή να γενικεύσει πληροφορίες. Αλλά όταν το περιεχόμενο της οθόνης είναι κατάλληλο για την ηλικία ενός παιδιού, είναι πιθανό να έχει θετικό αποτέλεσμα, ιδιαίτερα όταν έχει σχεδιαστεί για να ενθαρρύνει την αλληλεπίδραση».
Μελέτες δείχνουν επίσης ότι ο χρόνος οθόνης είναι πιο ωφέλιμος για ένα παιδί εάν είναι παρών ένας γονέας ή ενήλικας, καθώς μπορούν να ασχοληθούν μαζί τους και να κάνουν ερωτήσεις. «Οι οικογένειες διαφέρουν πολύ στη στάση τους απέναντι και στη χρήση των μέσων ενημέρωσης», εξήγησε ο Δρ Somogyi. «Αυτές οι διαφορές στο πλαίσιο προβολής παίζουν σημαντικό ρόλο στον καθορισμό της δύναμης και της φύσης του αντίκτυπου της τηλεόρασης στη γνωστική ανάπτυξη των παιδιών. «Η παρακολούθηση τηλεόρασης με το παιδί σας και η επεξεργασία και ο σχολιασμός του τι προβάλλεται μπορεί να βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση του περιεχομένου, ενισχύοντας τη μάθησή του κατά τη διάρκεια των εκπαιδευτικών προγραμμάτων.
«Η συν-παρακολούθηση μπορεί επίσης να συμβάλει στην ανάπτυξη των δεξιοτήτων συνομιλίας τους και παρέχει στα παιδιά ένα πρότυπο για την κατάλληλη συμπεριφορά παρακολούθησης τηλεόρασης». Ενώ ο σωστός τύπος περιεχομένου μπορεί να κάνει περισσότερο καλό παρά κακό, η μελέτη προειδοποιεί ότι η παρακολούθηση τηλεόρασης δεν πρέπει να αντικαθιστά άλλες μαθησιακές δραστηριότητες, όπως η κοινωνικοποίηση. Αντίθετα, είναι επιτακτική ανάγκη να ενημερώνονται οι φροντιστές παιδιών κάτω των 3 ετών σχετικά με τους κινδύνους που συνδέονται με την παρατεταμένη έκθεση στην προβολή οθόνης σε λάθος πλαίσιο.
Οι συγγραφείς προτείνουν την ενίσχυση των πλαισίων που προάγουν τη μάθηση, όπως η προβολή επιλεγμένου περιεχομένου προσαρμοσμένου στην ηλικία, η προβολή υπό την επίβλεψη ενηλίκου και η μη ενεργοποίηση δεύτερης συσκευής ή οθόνης τηλεόρασης στο παρασκήνιο. Η Δρ Bahia Guellaï, από το Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Nanterre του Παρισιού, πρόσθεσε: «Το σημαντικό μήνυμα “take home” εδώ είναι ότι οι φροντιστές πρέπει να έχουν κατά νου τις νέες τεχνολογίες. Η τηλεόραση ή τα smartphone θα πρέπει να χρησιμοποιούνται ως πιθανά εργαλεία για να επαινέσουν ορισμένες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις με τα μικρά παιδιά τους, αλλά όχι για να το αντικαταστήσουν.
«Πιστεύω ότι η πιο σημαντική πρόκληση των κοινωνιών μας για τις μελλοντικές γενιές είναι να συνειδητοποιήσουν οι ενήλικες και οι νέοι τον κίνδυνο μιας αλόγιστης ή ακατάλληλης χρήσης της οθόνης. Αυτό θα βοηθήσει στην πρόληψη καταστάσεων στις οποίες οι οθόνες χρησιμοποιούνται ως ο νέος τύπος φροντίδας των παιδιών, όπως συνέβη κατά τη διάρκεια του lockdown της πανδημίας σε διάφορες χώρες. «Είμαι αισιόδοξος με την ιδέα της εξεύρεσης μιας ισορροπίας μεταξύ της ταχείας εξάπλωσης νέων τεχνολογικών εργαλείων και της διατήρησης της όμορφης φύσης των ανθρώπινων σχέσεων».