Μια ομάδα ερευνητών με μέλη από διάφορα Ινστιτούτα της Ισπανίας και της Ιταλίας βρήκαν μέσω πειραμάτων με εθελοντές, ότι ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν κοινωνικές συγκρούσεις, υποκινούνται από τον ανταγωνισμό.
Στην εργασία τους, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ScienceAdvances, η ομάδα περιγράφει τα πειράματά της, τις προκλήσεις που αντιμετώπισε, και τα συμπεράσματά της. Οι επιστήμονες που μελετούν την κοινωνική συμπεριφορά έχουν εδώ και καιρό αναρωτηθεί, γιατί οι άνθρωποι συνεργάζονται ο ένας με τον άλλο, γενικότερα κατά τις κοινωνικές συναναστροφές τους, με δεδομένη την ευρέως γνωστή πεποίθηση, ότι οι άνθρωποι υποκινούνται κυρίως από ιδιοτέλεια.
Προηγούμενη έρευνα που μελέτησε μια τέτοια συμπεριφορά, είχε την τάση να περικλείει εθελοντές, στο να συμμετάσχουν σε συγκεκριμένα παιχνίδια. Επειδή συνήθως περιλαμβάνουν μόνο ένα είδος παιχνιδιού τη φορά, οι μελέτες αυτές δεν επιτρέπουν την παρατήρηση της συμπεριφοράς, κατά τη διάρκεια άλλων τύπων συγκρούσεων.
Για να αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα, οι ερευνητές ζήτησαν από 541 εθελοντές να γίνουν ζευγάρια με τυχαίο τρόπο και να παίξουν τέσσερα διαφορετικά κοινωνικά παιχνίδια, που σχετίζονται με τη σύγκρουση. Μερικά από τα παιχνίδια περιλάμβαναν επίσης, το να επιλέξεις μεταξύ του να μείνεις ήρεμος ή να προδώσεις το ταίρι σου. Στη συνέχεια οι ερευνητές χειραγώγησαν τα παιχνίδια, προσφέροντας διαφορετικά ποσά ανταμοιβών για τα αποτελέσματα.
Μετά την ολοκλήρωση των αγώνων, όπου ο ανταγωνισμός ήταν μεγάλος, οι ερευνητές καταχώρησαν τα δεδομένα σε έναν υπολογιστή και πρόσθεσαν προηγούμενους αλγόριθμους συμπεριφοράς, που κατέταξε καθένα από τους εθελοντές σε μία από τις εξής πέντε κατηγορίες: Απροσδιόριστος, Έμπιστος, Πεσιμιστής, Αισιόδοξος ή Ζηλόφθονος.
Η μελέτη αποκάλυψε, ότι περίπου το ένα τρίτο των εθελοντών είχαν κατηγοριοποιηθεί ως Ζηλόφθονοι. Οι εθελοντές σε αυτή την ομάδα είχαν την τάση να μην συνεργάζονται με τα ταίρια τους, ακόμη και όταν αυτό τους οδηγούσε σε μια μειωμένη αμοιβή. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι έτειναν να εκτιμούν περισσότερο τον ανταγωνισμό από τον ορθολογισμό. Οι επόμενες μεγαλύτερες ομάδες ανθρώπων κατηγοριοποιούνται ως Αισιόδοξοι ή Απαισιόδοξοι. Αυτοί έτειναν να υπερεκτιμούν ή να υποτιμούν αντίστοιχα, το τι θα μπορούσε να κατευθύνει τη συμπεριφορά των ταιριών τους.
Οι ερευνητές δηλώνουν ότι τα αποτελέσματά τους προσφέρουν μια νέα εικόνα για τους τρόπους που οι άνθρωποι συμπεριφέρονται και τις αποφάσεις που παίρνουν, όταν προστίθεται ένταση στις αλληλεπιδράσεις, το οποίο μπορεί να είναι χρήσιμο σε ένα ευρύ φάσμα τομέων.