Ορισμένες μελέτες νευροεπιστήμης υποδηλώνουν ότι οι διακριτές ανθρώπινες συναισθηματικές καταστάσεις συνδέονται με μεγαλύτερη δραστηριότητα σε διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου. Για παράδειγμα, ενώ ορισμένα μέρη του εγκεφάλου έχουν συσχετιστεί με όλες τις συναισθηματικές αντιδράσεις, ο υποθάλαμος έχει συχνά συνδεθεί με σεξουαλικές αντιδράσεις και συναισθήματα οικειότητας, ο ιππόκαμπος με την ανάκτηση αναμνήσεων που προκαλούν συναισθήματα και η αμυγδαλή με τον φόβο και τον θυμό.
Οι άνθρωποι μπορούν να βιώσουν συναισθηματικές αντιδράσεις σε ένα εξαιρετικά ευρύ φάσμα αισθητηριακών και περιβαλλοντικών ερεθισμάτων, συμπεριλαμβανομένης της τροφής που καταναλώνουν. Μέχρι στιγμής, ωστόσο, σχετικά λίγες μελέτες έχουν διερευνήσει τη σχέση μεταξύ συναισθηματικών καταστάσεων που προκαλούνται από διαφορετικές γεύσεις των τροφίμων και δραστηριότητας σε διαφορετικά μέρη του φλοιού (δηλαδή, στο τμήμα του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για ανώτερες γνωστικές διαδικασίες).
Πώς λειτουργεί η τσίχλα στις συναισθηματικές αντιδράσεις;
Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Niigata, το Hyogo College of Medicine, το Meiji University, την Οδοντιατρική Κλινική Sakagami και το Otemae Junior College διεξήγαγαν πρόσφατα μια μελέτη που διερευνά τις συναισθηματικές αντιδράσεις που προκαλούνται από τσίχλες με διαφορετική γεύση και τη δραστηριότητα του φλοιού που σχετίζεται με αυτές τις αντιδράσεις. Τα ευρήματά τους, που δημοσιεύθηκαν στο Frontiers in Neuroscience, υπογραμμίζουν τον πιθανό ρόλο του αριστερού προμετωπιαίου φλοιού στην πρόκληση συναισθηματικών καταστάσεων κατά την κατανάλωση εύγευστων ή λιγότερο γευστικών τροφίμων.
«Η δραστηριότητα του φλοιού μπορεί να ρυθμίζεται από συναισθηματικές καταστάσεις που προκαλούνται από γεύσεις κατά την πρόσληψη τροφής», έγραψαν η Yoko Hasegawa και οι συνεργάτες της στην εργασία τους. «Εξετάσαμε τη δραστηριότητα του φλοιού κατά τη διάρκεια της μάσησης με διαφορετικές γεύσεις/οσμές χρησιμοποιώντας πολυκαναλική φασματοσκοπία κοντά στο υπέρυθρο.» Η Hasegawa και οι συνεργάτες της πραγματοποίησαν τα πειράματά τους σε 36 εθελοντές. Ζητήθηκε από αυτούς τους εθελοντές να μασήσουν διαφορετικούς τύπους τσίχλας, άλλα πιο γευστικά και άλλα λιγότερο γευστικά, για 5 λεπτά ο καθένας, και στη συνέχεια να αξιολογήσουν αυτά τα τσίχλα ως προς τη γεύση, την οσμή και τη νοστιμιά.
Καθώς οι συμμετέχοντες μασούσαν αυτούς τους διαφορετικούς τύπους τσίχλας, η δραστηριότητα στην περιοχή του φλοιού τους καταγράφηκε χρησιμοποιώντας πολυκαναλική φασματοσκοπία με εγγύς υπέρυθρη ακτινοβολία. Αυτή είναι μια καθιερωμένη τεχνική νευροαπεικόνισης που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παρακολούθηση της εγκεφαλικής οξυγόνωσης μη επεμβατικά και σε πραγματικό χρόνο. «Οι συμμετέχοντες βαθμολόγησαν τη γεύση, την οσμή και τη νοστιμιά κάθε τσίχλας χρησιμοποιώντας μια οπτική αναλογική κλίμακα», έγραψαν οι ερευνητές στην εργασία τους. «Οι αμφοτερόπλευρες αιμοδυναμικές αποκρίσεις στον μετωπιαίο και βρεγματικό λοβό, η αμφοτερόπλευρη ενεργοποίηση του μασητήρα μυών και ο καρδιακός ρυθμός μετρήθηκαν κατά τη μάσηση τσίχλας.»
Όπως ήταν αναμενόμενο, η Hasegawa και οι συνεργάτες της διαπίστωσαν ότι οι συμμετέχοντες βαθμολόγησαν διαφορετικά κάθε τύπο τσίχλας, με βάση τις ατομικές προτιμήσεις τους. Παρόλα αυτά, παρατήρησαν ότι μια συγκεκριμένη περιοχή του προμετωπιαίου φλοιού, δηλαδή το αριστερό τμήμα, ενεργοποιούνταν διαφορετικά ενώ μασούσαν όλο και λιγότερο εύγευστες τσίχλες. «Οι αιμοδυναμικές αποκρίσεις ήταν σημαντικά αυξημένες στον αμφοτερόπλευρο πρωτογενή αισθητικοκινητικό φλοιό κατά τη διάρκεια της μάσησης σε σύγκριση με την ανάπαυση», έγραψαν οι ερευνητές στην εργασία τους.
Αν και οι αιμοδυναμικές αποκρίσεις των ευρειών περιοχών του εγκεφάλου έδειξαν μικρή διαφορά μεταξύ των καταστάσεων ηρεμίας και μάσησης τσίχλας, εντοπίστηκε διαφορά στον αντίστοιχο αριστερό μετωπιοπολικό/ραχιαίο προμετωπιαίο φλοιό. Η μυϊκή ενεργοποίηση και ο καρδιακός ρυθμός δεν διέφεραν σημαντικά μεταξύ των διαφορετικών τύπων τσίχλας. Διαφορική επεξεργασία σε ο αριστερός προμετωπιαίος φλοιός μπορεί να είναι υπεύθυνος για τις συναισθηματικές καταστάσεις που προκαλούνται από εύγευστα και δυσάρεστα τρόφιμα.
Τα αποτελέσματα αυτής της πρόσφατης μελέτης θα μπορούσαν να συμβάλουν στην τρέχουσα κατανόηση των συναισθηματικών καταστάσεων που προκαλούνται από την κατανάλωση πιο νόστιμων ή λιγότερο γευστικών τροφών, καθώς και των περιοχών του φλοιού που συνδέονται με αυτές τις καταστάσεις. Στο μέλλον, θα μπορούσαν να εμπνεύσουν άλλες ομάδες να διεξάγουν παρόμοιες έρευνες, οδηγώντας ενδεχομένως σε νέες ανακαλύψεις σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος επεξεργάζεται και δημιουργεί διαφορετικές διατροφικές εμπειρίες.