Η μνήμη των μαρτύρων είναι το σύνολο των γνώσεων και των ερευνών με τις οποίες επιδιώκεται να εξακριβωθεί η ποιότητα των μαρτυριών που παρέχονται από αυτόπτες μάρτυρες. Υπήρξαν πολλοί συγγραφείς που έχουν συνεισφέρει σε αυτόν τον τομέα, τόσο λίγο γνωστοί καθώς σχετίζονται με τον δικαστικό και εγκληματολογικό τομέα. Η Elisabeth Loftus , μαθηματικός και ψυχολόγος που ειδικεύεται σε αυτόν τον τομέα, διαβεβαιώνει ότι η μνήμη μπορεί να χειραγωγηθεί και, ως εκ τούτου, είναι δυνατόν να “εισαγάγουμε” ψευδείς αναμνήσεις μέσω προτάσεων.
Όταν κάποιος παρακολουθεί ένα συμβάν, αποθηκεύει δύο τύπους πληροφοριών. Από τη μία πλευρά, αυτή που έχει επιτευχθεί ενώ παρακολουθείτε αυτό το γεγονός και, από την άλλη, αυτή που έχει παρασχεθεί μετά. Και τα δύο είναι ενσωματωμένα, δημιουργώντας το φαινόμενο της ανοικοδόμησης. Το άτομο μπορεί να θυμηθεί λεπτομέρειες του γεγονότος που δεν έχει δει πραγματικά, και αντίθετα, μπορεί να έχει ξεχάσει άλλους που αντιλήφθηκε. Όταν ένα άτομο παρακολουθεί ένα έγκλημα ή ένα έγκλημα, είναι απαραίτητο να ληφθούν υπόψη διάφοροι παράγοντες. Εξαρτάται από τη μεταβλητότητά του κατά πόσον μια μνήμη θεωρείται περισσότερο ή λιγότερο ακριβής και, ως εκ τούτου, περισσότερο ή λιγότερο έγκυρη.
Κανονικά, ένα άτομο καταφέρνει να εγγράψει μόνο το 20% αυτού που βλέπει. Και, στην περίπτωση μαρτύρων σε ένα συμβάν, το ποσοστό αυτό μειώνεται ακόμη περισσότερο. Επειδή δεν περιμένουν να συμβεί αυτό το γεγονός και λόγω της συντομίας του. Οι μάρτυρες μπορούν να αλλάξουν τη φύση των αναμνήσεών τους λόγω του τι συμβαίνει αφού έχουν παρατηρήσει το έγκλημα. Στην πραγματικότητα, οι ερωτήσεις που τέθηκαν στους μάρτυρες επηρεάζουν – και σε μεγάλο βαθμό – αυτό που θυμούνται.