Νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Αγγλίας αποκαλύπτει γιατί ορισμένα παιδιά μπορεί να καθυστερούν να μάθουν λέξεις από άλλα. Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε σήμερα στο Developmental Science διερευνά πού κοιτάζουν τα νήπια όταν μαθαίνουν νέες λέξεις. Διαπιστώνει ότι τα παιδιά με μεγαλύτερο λεξιλόγιο κοίταζαν γρήγορα προς τα αντικείμενα όταν μάθαιναν νέες λέξεις. Εν τω μεταξύ, τα παιδιά που ήξεραν λιγότερες λέξεις κοίταζαν μπρος-πίσω ανάμεσα στα αντικείμενα και αφιέρωσαν περισσότερο χρόνο.
Η ερευνητική ομάδα λέει ότι τα ευρήματά της θα μπορούσαν να βοηθήσουν στον εντοπισμό παιδιών με καθυστερήσεις στη γλωσσική ανάπτυξη σε πρώιμο στάδιο. Είναι σημαντικό ότι αυτά τα παιδιά θα μπορούσαν να λάβουν νωρίτερα υποστήριξη για να δημιουργήσουν το καλύτερο λεξιλόγιό τους πριν ξεκινήσουν το σχολείο.
Η επικεφαλής ερευνήτρια Δρ. Larissa Samuelson, από τη Σχολή Ψυχολογίας της UEA, είπε: “Στην ηλικία των δύο περίπου ετών, τα παιδιά αρχίζουν να αποφασίζουν πιο γρήγορα τι σημαίνει μια νέα λέξη. Πιστεύουμε ότι αυτό συμβαίνει επειδή πολλές από τις πρώτες λέξεις που μαθαίνουν τα παιδιά είναι ονόματα για σύνολα πραγμάτων που έχουν παρόμοιο σχήμα—οι μπάλες είναι στρογγυλές, οι κούπες σε σχήμα κυπέλλου.
“Τα παιδιά μαθαίνουν ότι αν ακούσετε μια νέα λέξη, άλλα αντικείμενα που έχουν το ίδιο σχήμα μπορούν επίσης να ονομάζονται με αυτό το όνομα. Αυτό τα βοηθά να μάθουν νέες λέξεις γρήγορα επειδή έχουν μια ιδέα τι σημαίνει μια νέα λέξη αμέσως. Αλλά εκεί μπορεί να υπάρχουν διαφορές στον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά που αγωνίζονται με τη γλώσσα μαθαίνουν νέες λέξεις και κατανοούν τι σημαίνουν νέες λέξεις. Θέλαμε να κατανοήσουμε καλύτερα αυτό το φαινόμενο για να δούμε πώς θα μπορούσε να υποστηρίξει την πρώιμη εκμάθηση λέξεων.”
Η ερευνητική ομάδα μελέτησε πώς 66 παιδιά ηλικίας μεταξύ 17 και 31 μηνών έμαθαν νέες λέξεις σε ένα απλό παιχνίδι. Έδειξαν στα νήπια νέα αντικείμενα φτιαγμένα από πηλό, γύψο, φελιζόλ, νήματα και πλαστικό πλέγμα. Στη συνέχεια, οι ερευνητές είπαν στα παιδιά τα ονόματα των νέων αντικειμένων και τα ρώτησαν πώς θα μπορούσαν να ονομαστούν άλλα πράγματα με αυτά τα ονόματα. Το σημαντικότερο ήταν ότι η ομάδα κινηματογράφησε όπου τα παιδιά κοιτούσαν καθ’ όλη τη διάρκεια της εργασίας. Στη συνέχεια μπόρεσαν να το παρακολουθήσουν, καρέ-καρέ, για να δουν πού κοιτούσαν τα νήπια πριν και αφού τους παρουσιάσουν ένα νέο αντικείμενο.
“Γνωρίζουμε ότι όταν οι ενήλικες και τα παιδιά ακούν μια λέξη που ξέρουν, κοιτάζουν προς τα πράγματα στον κόσμο που ταιριάζουν με τις λέξεις που ακούνε. Θέλαμε να δούμε αν αυτό ήταν διαφορετικό ανάλογα με το πόσες λέξεις γνωρίζετε”, είπε ο Δρ Samuelson. Έτσι οι ερευνητές ρώτησαν επίσης τους γονείς πόσες λέξεις μπορούσαν να πουν τα παιδιά τους. Ο Δρ Samuelson ανέφερε, “Βρήκαμε ότι τα παιδιά που μπορούν να πουν περισσότερες λέξεις κοίταξαν γρήγορα προς αντικείμενα που είχαν το ίδιο σχήμα με ένα αντικείμενο. Τα παιδιά που ήξεραν λιγότερες λέξεις κοίταζαν μπρος-πίσω ανάμεσα στα αντικείμενα και χρειάζονταν περισσότερο χρόνο.
«Άλλες έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά με Αναπτυξιακή Γλωσσική Διαταραχή δεν δίνουν προσοχή στα ίδια πράγματα όταν μαθαίνουν νέες λέξεις όπως τα παιδιά με τυπική γλωσσική ανάπτυξη. “Προς το παρόν, δεν μπορείτε να διαγνώσετε παιδιά με Αναπτυξιακή Γλωσσική Διαταραχή έως ότου γίνουν τρία ή τέσσερα. Ελπίζουμε όμως ότι τα ευρήματά μας θα μπορούσαν να βοηθήσουν να προσδιορίσουμε ποια παιδιά διατρέχουν κίνδυνο γλωσσικής καθυστέρησης σε πρώιμο στάδιο, ώστε να έχουν καλύτερη υποστήριξη.
“Η έρευνά μας έχει δείξει στο παρελθόν ότι μπορούμε να ενισχύσουμε την εκμάθηση λέξεων στα παιδιά βοηθώντας τα να μάθουν τι πρέπει να προσέχουν όταν ακούν μια νέα λέξη. Εάν καταλάβουμε ποια παιδιά χρειάζονται αυτήν την υποστήριξη νωρίτερα, μπορούμε να τα βοηθήσουμε να δημιουργήσουν το καλύτερο λεξιλόγιό τους και να είναι πιο έτοιμοι να μπουν στο σχολείο με τις γλωσσικές δεξιότητες που χρειάζονται».