Αυτή η κατάσταση μπορεί να εκδηλωθεί με σωματικά συμπτώματα, όπως ταχυκαρδία, εφίδρωση, τρέμουλο ή ακόμη και ναυτία. Τα παιδιά μπορεί να αποφεύγουν κοινωνικές καταστάσεις ή να εκδηλώνουν συμπεριφορές αποφυγής, όπως να κρύβονται πίσω από τους γονείς τους ή να ζητούν να μείνουν στο σπίτι αντί να πάνε σε εκδηλώσεις.
Οι αιτίες της κοινωνικής ανησυχίας μπορεί να είναι ποικιλόμορφες. Μπορεί να σχετίζονται με γενετικούς παράγοντες, οικογενειακό ιστορικό ή ακόμα και πρώιμες εμπειρίες όπως το bullying ή οι αποτυχίες σε κοινωνικές καταστάσεις. Επιπλέον, η πίεση για επιτυχία ή οι υπερβολικές προσδοκίες από γονείς και δασκάλους μπορούν να επιδεινώσουν την κατάσταση.
Η θεραπεία είναι σημαντική για τη διαχείριση της κοινωνικής ανησυχίας. Η γνωστική-συμπεριφορική θεραπεία (ΓΣΘ) έχει αποδειχθεί αποτελεσματική, καθώς βοηθά τα παιδιά να αναγνωρίζουν και να αμφισβητούν τις αρνητικές σκέψεις τους. Η υποστήριξη από γονείς και εκπαιδευτικούς είναι επίσης κρίσιμη. Δημιουργώντας ένα υποστηρικτικό περιβάλλον, οι γονείς μπορούν να ενθαρρύνουν τα παιδιά να συμμετέχουν σε κοινωνικές δραστηριότητες και να αναπτύξουν τις κοινωνικές τους δεξιότητες.
Με τη σωστή υποστήριξη και θεραπεία, τα παιδιά μπορούν να μάθουν να διαχειρίζονται την κοινωνική τους ανησυχία και να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής τους.
