Η ταχεία ανάπτυξη των πόλεων συνοδεύεται από πολλές προκλήσεις. Πώς μπορούμε να οικοδομήσουμε πιο πράσινο; Και πώς μπορούμε να υποστηρίξουμε την υγεία και την ευημερία των ανθρώπων που ζουν στις αστικές περιοχές; Αυτό φαίνεται να περιλαμβάνει ένα συμβιβασμό. Πολλές μελέτες δείχνουν ότι οι πυκνότερες γειτονιές είναι σχετικά καλύτερες για τον πλανήτη, αλλά συνοδεύονται από υψηλότερο κίνδυνο κατάθλιψης.
Μπορεί να μην προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η κατάθλιψη είναι λιγότερο συχνή στην ύπαιθρο. Το άγχος, ο θόρυβος, η ατμοσφαιρική ρύπανση, η μοναξιά και η έλλειψη ηλιακού φωτός στο ισόγειο ενός πολυώροφου διαμερίσματος είναι μερικά μόνο παραδείγματα των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι των πόλεων. Αυτοί οι παράγοντες μπορεί στην πραγματικότητα να βρίσκονται πίσω από τον αυξημένο κίνδυνο κατάθλιψης κατά 39% στις αστικές περιοχές στις χώρες της δυτικής Ευρώπης και στις ΗΠΑ.nΑλλά όπως αποδεικνύεται, ορισμένες αστικές περιοχές είναι καλύτερες από άλλες.
Σημαντικοί παράγοντες
Θέλαμε να μάθουμε ποιοι παράγοντες στο δομημένο περιβάλλον ήταν οι πιο σημαντικοί για την ψυχολογική ευεξία, ώστε οι πόλεις να μπορούν να σχεδιαστούν καλύτερα ώστε να είναι βιώσιμες και υποστηρικτικές της ψυχικής υγείας. Ένα κομμάτι γης μπορεί να στεγάσει τον ίδιο πληθυσμό με πυκνούς χαμηλούς ορόφους ή αραιούς ψηλούς. Υψηλές ανόδους μπορεί να είναι είτε σε πολυσύχναστες επιχειρηματικές περιοχές είτε σε λιγότερο πυκνοκατοικημένες περιοχές της πόλης με φανταχτερά διαμερίσματα με θέα σε ένα μεγάλο πράσινο. Τα προάστια, ωστόσο, τείνουν να έχουν μεσαία πυκνότητα χαμηλών κτιρίων. Ποια προσέγγιση πρέπει να ακολουθήσουμε;
Οι ερευνητές, συμπεριλαμβανομένων ερευνητών από το Πανεπιστήμιο Yale στις ΗΠΑ, τα πανεπιστήμια της Στοκχόλμης και Gävle στη Σουηδία και το Πανεπιστήμιο Aarhus στη Δανία, εξέτασαν έναν πολύ μεγάλο αριθμό πηγών υλικού για τη μελέτη μας. Χρησιμοποιώντας εργαλεία μηχανικής μάθησης, εξέτασαν δορυφορικές εικόνες όλων των κτιρίων στη Δανία για 30 χρόνια (1987-2017). Στη συνέχεια ταξινομήθηκαν σε διάφορες κατηγορίες ανάλογα με το ύψος και την πυκνότητα. Συνδυάστηκε ο χάρτης που προέκυψε με μεμονωμένες διευθύνσεις κατοικιών και μητρώα υγείας και κοινωνικοοικονομικά στοιχεία στη Δανία.
Τα αποτελέσματα δεν δείχνουν σαφή συσχέτιση με το ότι οι πυκνές περιοχές της πόλης επηρεάζουν την κατάθλιψη. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι τα πυκνά κέντρα των πόλεων μπορούν να παρέχουν σχετικά περισσότερες ευκαιρίες κοινωνικής δικτύωσης και αλληλεπίδρασης — κάτι που μπορεί να ωφελήσει την ψυχική υγεία. Ούτε οι αγροτικές περιοχές φαίνεται να αυξάνουν τον κίνδυνο προβλημάτων ψυχικής υγείας. Αντίθετα, αφού ληφθούν υπόψη οι κοινωνικοοικονομικοί παράγοντες, ο υψηλότερος κίνδυνος εντοπίστηκε στα προάστια με χαμηλά επίπεδα και μονοκατοικίες.
Τελικά, τα πολυώροφα κτίρια σε κεντρικές τοποθεσίες ή σε κοντινά προάστια με εύκολη πρόσβαση σε ανοιχτούς χώρους —όπως πράσινα πάρκα ή ακτές— παρουσίαζαν εκπληκτικά χαμηλούς κινδύνους. Αυτό σημαίνει ότι ο τύπος της περιοχής με αυξημένο κίνδυνο προβλημάτων ψυχικής υγείας τυπικά χαρακτηρίζεται από μεσαίας πυκνότητας και χαμηλού ύψους κτίσματα, όπως οι προαστιακές περιοχές για μονοκατοικίες.
Επιπτώσεις για τον προγραμματισμό
Οι σχετικοί υψηλότεροι κίνδυνοι κατάθλιψης που εντοπίζονται σε μεγάλα, χαμηλά προάστια μπορεί εν μέρει να οφείλονται σε μεγάλες μετακινήσεις με αυτοκίνητο, λιγότερους δημόσιους ανοιχτούς χώρους και όχι αρκετά υψηλή πυκνότητα κατοίκων ώστε να επιτρέψουν σε πολλούς τοπικούς εμπορικούς χώρους όπου οι άνθρωποι μπορούν να συγκεντρωθούν, όπως καταστήματα , καφετέριες και εστιατόρια. Αλλά φυσικά, μπορεί να υπάρχουν και πολλοί άλλοι παράγοντες. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πιθανά οφέλη από τη ζωή στα προάστια. Μερικοί άνθρωποι μπορεί στην πραγματικότητα να προτιμούν την ιδιωτικότητα, τη σιωπή και να έχουν τον δικό τους κήπο.
Αυτή η μελέτη μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βάση για τον πολεοδομικό σχεδιασμό. Η μελέτη δεν παρέχει καμία υποστήριξη για τη συνεχή επέκταση των περιοχών για μονοκατοικίες που εξαρτώνται από αυτοκίνητα, προαστιακές περιοχές, εάν οι σχεδιαστές θέλουν να μετριάσουν τα προβλήματα ψυχικής υγείας και την κλιματική αλλαγή. Μια καλύτερη επιλογή θα μπορούσε να είναι η επένδυση σε πολυώροφα σπίτια όπου ο τρόπος ζωής δεν εξαρτάται από την ιδιοκτησία ιδιωτικού αυτοκινήτου, σε συνδυασμό με προσεγμένο χωροταξικό σχεδιασμό για να αυξηθεί η πρόσβαση σε ακτές, κανάλια, λίμνες ή αστικά πάρκα.
Η έρευνα δείχνει πόσο κοινωνικοί είναι οι άνθρωποι. Ένα ορισμένο επίπεδο πυκνότητας είναι τελικά απαραίτητο για τη δημιουργία ζωντανών κοινοτήτων που μπορούν να υποστηρίξουν καταστήματα, επιχειρήσεις και δημόσια μέσα μεταφοράς, ενώ ταυτόχρονα επιτρέπουν την αποκατάσταση με το πλεονέκτημα του ανοιχτού χώρου. Στην Κοπεγχάγη, οι άνθρωποι αρπάζουν μια μπύρα ή ένα γλυκό και κάνουν παρέα με φίλους κατά μήκος του καναλιού. Αυτές οι περιοχές βρίσκονται στο περιθώριο τόσο των καταστημάτων όσο και της φύσης – κάνοντας τους χώρους κοινωνικούς.