ΗΠΑ Άσυλα: Γιατί τα πνεύματα δεν έφυγαν ποτέ Για όσους από εμάς θέλουν να πιστέψουν, τα νοσοκομεία είναι γόνιμο έδαφος για κάθε λογής αλλόκοτες ιστορίες: Ίσως ένας ασθενής βλέπει μια νοσοκόμα να κάνει βόλτες στις αίθουσες με ένα αναχρονιστικό λευκό φόρεμα και καπέλο ή ένα αγαπημένο πρόσωπο ακούει το μέλος της οικογένειάς του να τους αποχαιρετά στο ένα όνειρο.
Φυσικά, όπως μπορεί να επιβεβαιώσει το Χόλιγουντ, μερικές φορές τα νοσοκομεία φιλοξενούν πιο σκοτεινές παραδόσεις. Το τροπάριο ενός δαιδαλώδους κολαστικού τοπίου, γεμάτο με ασώματες φωνές, ανεξήγητες διακοπές ρεύματος, και πράγματα που χτυπούν τη νύχτα παίρνει το σύνθημά του από το παρελθόν, όπως κάνουν πολλά από τα πιο τρομακτικά πράγματα. Γιατί Νοσοκομεία;
Ο όρος «φρενοκομείο», που είναι πλέον ξεπερασμένος, είναι εμβληματικός μιας εποχής που η ψυχική ασθένεια παρεξηγούνταν φρικτά. Αυτά τα άσυλα ξεκίνησαν με καλές προθέσεις: οι τοπικές κυβερνήσεις μπορούσαν να αποφύγουν το κόστος της περίθαλψης των ανθρώπων στα δημόσια νοσοκομεία, προσδιορίζοντας ότι ήταν ψυχικά άρρωστοι.
Και ενώ ο αριθμός των ασθενών σε αυτά τα νοσοκομεία εκτινάχθηκε στα ύψη στις Ηνωμένες Πολιτείες, η υποδομή των νοσοκομείων άρχισε να λυγίζει κάτω από το βάρος. Δυστυχώς, σε πολλές περιπτώσεις, τα άτομα αυτά ήταν «ανεπιθύμητα» ή δεν μπορούσαν να τα φροντίσουν τα μέλη της οικογένειας ή το κράτος. Ένας μεγάλος αριθμός ασθενών σε σανατόριο ήταν ανάπηροι και φοβήθηκαν, για να χαρακτηριστούν λανθασμένα ως βίαιοι και στη συνέχεια να παραμεληθούν – ή ακόμα και να τιμωρηθούν.
«Ο σκοπός των πρώτων ψυχικών ιδρυμάτων δεν ήταν ούτε θεραπεία ούτε θεραπεία, αλλά μάλλον ο επιβεβλημένος διαχωρισμός των κρατουμένων από την κοινωνία. Οι ψυχικά ασθενείς θεωρούνταν κοινωνικά παρεκκλίνοντες ή ηθικά ακατάλληλοι ότι υποφέρουν από θεία τιμωρία για κάποια ασυγχώρητη παράβαση».
Μπορεί κανείς να φανταστεί πόσος πόνος και τρόμος βρισκόταν σε αυτά τα κτίρια; Σύμφωνα με τον βετεράνο ερευνητή παραφυσικών θεμάτων Zak Bagans, τον κύριο οικοδεσπότη του Ghost Adventures του Travel Channel, αυτό το είδος τραυματικής ενέργειας μπορεί να δημιουργήσει τόσο υπολειμματικά όσο και παραδοσιακά στοιχειώματα.
Ο Bagans εξηγεί εδώ ότι οι τοποθεσίες τραγωδίας ή βίας είναι ιδανικές για υπολειπόμενα στοιχειώματα – όταν ένα γεγονός (ή πολλαπλά γεγονότα) «αποτυπώνεται στην ατμόσφαιρα». Στη συνέχεια, σαν μια θηλιά ταινίας, η τοποθεσία αναπαράγει τα τραυματικά γεγονότα.
Τα παραδοσιακά ή έξυπνα στοιχειώματα, από την άλλη πλευρά, είναι όταν τα πνεύματα που είναι παρόντα είναι έξυπνα και μπορούν να αλληλεπιδράσουν με το περιβάλλον τους σε πραγματικό χρόνο. Αυτοί οι τύποι στοιχειώσεων, σύμφωνα με τον Bagans, δημιουργούνται παρομοίως όταν ένα άτομο αδυνατεί να «περάσει» λόγω συναισθηματικής σύνδεσης με την τοποθεσία, τραύματος ή ημιτελούς δουλειάς.
«Τα πνεύματα μπορεί επίσης να παραμείνουν εξαιτίας των συναισθημάτων που τα δένουν με τη Γη, από τον θυμό στην αγάπη», λέει ο Bagans. “Σε άλλες περιπτώσεις, υπάρχει η πιθανότητα το πνεύμα να μην συνειδητοποίησε καν ότι είχε πεθάνει. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν ένας θάνατος είναι ξαφνικός ή απροσδόκητος, όπως με ένα ατύχημα ή έναν φόνο.” Αυτό εξηγεί γιατί πολλά ιστορικά άσυλα είναι γεμάτα με αναφορές για το παραφυσικό.
Πολλά εγκαταλελειμμένα νοσοκομεία στις Ηνωμένες Πολιτείες ισχυρίζονται ότι υπάρχουν στοιχειωμένα – αλλά ποια είναι τα πιο στοιχειωμένα; το Waverly Hills Sanatorium, το Άσυλο Rolling Hills στην East Bethany της Νέας Υόρκης, το Άσυλο Pennhurst, το Trans-Allegheny Lunatic Asylumν και το Κρατικό Νοσοκομείο Taunton.