Στην αγγλική βιβλιογραφία, η διαταραχή είναι γνωστή με τα αρχικά OCD από το Obsessive-Compulsive Disorder.
Α. Ιδεοληψίες (Obsessions)
Οι ιδεοληψίες είναι ανεπιθύμητες σκέψεις, εικόνες ή παρορμήσεις οι οποίες ‘εισβάλλουν’ επαναληπτικά και επίμονα στο μυαλό του πάσχοντα από ΙΨΔ, χωρίς ο ίδιος να το θέλει. Οι σκέψεις αυτές είναι συνήθως ξένες προς την προσωπικότητα του πάσχοντα (προκαλούν με άλλα λόγια κατάπληξη ακόμη και στον ίδιο – πώς μπορώ εγώ να σκέφτομαι κάτι τέτοιο;), έχουν δυσάρεστο περιεχόμενο, και πάντα προκαλούν δυσφορία. Ωστόσο το άτομο με ΙΨΔ πάντα τις αναγνωρίζει ως προϊόν της δικιάς του σκέψης, ακόμη και αν δε συμφωνεί μαζί τους. Τέλος, το άτομο προσπαθεί να αντισταθεί σ’ αυτές τις σκέψεις και να τις διώξει από το μυαλό του, χωρίς όμως επιτυχία πάντα.
Το πιο συχνό θέμα των ιδεοληψιών αφορά πιθανή μόλυνση. Στην περίπτωση αυτή, και η αμυδρά πιθανότητα για την ύπαρξη μικροβίων στο περιβάλλον ή ακόμη και απλώς η παρουσία βρώμας δημιουργεί στο άτομο μια υπερβολική αίσθηση απειλής και μια ακατανίκητη τάση να μειώσει την παρουσία αυτών των μολυσματικών πηγών. Το άτομο μπορεί να φοβάται ότι θα κολλήσει από το πάτωμα του σπιτιού του, τα πόμολα, τα τραπέζια, ακόμη και από τις απλές κοινωνικές επαφές. Η σκέψη συνήθως είναι του τύπου: ’Το πόμολο είναι βρώμικο, μπορεί να κολλήσω κάτι’ ή ‘Ίσως τα χέρια μου να μην είναι καθαρά και να γέμισα μικρόβια’.
Άλλο συχνό θέμα είναι αυτό που αφορά σκέψεις ‘αμφιβολίας’ που φτάνει σε παθολογικά επίπεδα, π.χ. το άτομο μπορεί να αμφιβάλλει για το αν έκλεισε τη βρύση, το θερμοσίφωνα, το μάτι της κουζίνας και γενικά αμφιβολία για πράγματα που θα μπορούσαν δυνητικά να βλάψουν τον εαυτό ή τους άλλους. Άλλα συχνά θέματα ιδεοληψιών αποτελούν επίσης τα εξής: ανάγκη για συμμετρία και τάξη (π.χ. ‘τα πράγματα δεν είναι σωστά τακτοποιημένα στο τραπέζι’), επιθετικές και σεξουαλικές σκέψεις/παρορμήσεις (π.χ. ‘Μπορεί να χάσω τον έλεγχο και να επιτεθώ στα παιδιά μου με το μαχαίρι της κουζίνας’ ‘Μού’ ρχεται να βρίσω μπροστά του’), σκόρπιες λέξεις/φράσεις που επαναλαμβάνονται χωρίς λόγο, μεταφυσικά θέματα, η θεωρητική/ψευδοφιλοσοφική συζήτηση με τον εαυτό για διάφορα θέματα συνήθως άλυτα που ονομάζεται ιδεομηρυκασμός (π.χ. ‘ποιό να ’ναι το νόημα της ζωής’, ’πώς να είναι άραγε ο θεός’ αλλά και πιο πεζά θέματα, όπως ποιο να είναι το όνομα του τάδε κ.λ.π).
Β. Ψυχαναγκασμοί (Compulsions)
Οι περισσότεροι άνθρωποι με ΙΨΔ προσπαθούν να εξουδετερώσουν το άγχος που συνδέεται με τις ιδεοληψίες τους με διάφορες επαναληπτικές και επίμονες πράξεις/συμπεριφορές που ονομάζονται ψυχαναγκασμοί ή καταναγκασμοί. Οι ψυχαναγκασμοί ποτέ δεν προκαλούν από μόνοι τους ευχαρίστηση (όπως π.χ. συμβαίνει όταν ο χαρτοπαίκτης παίζει χαρτιά). Το άτομο όμως νιώθει αναγκασμένο να κάνει την ψυχαναγκαστική πράξη γιατί έτσι θα του φύγει το άγχος που του έχει προκαλέσει η ιδεοληψία. Χαρακτηριστικά οι καταναγκασμοί απαιτούν πολύ χρόνο πράγμα που τους διαχωρίζει από φυσιολογικές επαναληπτικές συμπεριφορές.
Συνήθως, συγκεκριμένοι τύποι ιδεοληψιών ακολουθούνται από συγκεκριμένου τύπου ψυχαναγκασμούς. Έτσι οι ιδεοληψίες μόλυνσης συνήθως συνοδεύονται από ψυχαναγκαστικό πλύσιμο π.χ. των χεριών. Αυτό μπορεί να παίρνει τόση διάρκεια που το άτομο να παθαίνει τοξικές δερματίτιδες και τα χέρια του να είναι κόκκινα και ερεθισμένα. Οι ιδεοληψίες αμφιβολίας συνοδεύονται από ψυχαναγκασμούς ελέγχου. Έτσι το άτομο ελέγχει εάν έκλεισε το μάτι, το θερμοσίφωνα, σε αντίθεση όμως με το φυσιολογικό έλεγχο, ο ψυχαναγκαστικός έλεγχος παίρνει πολύ χρόνο, π.χ. το άτομο μπορεί να ‘χρειάζεται’ να ελέγξει 100 φορές ότι έκλεισε την πόρτα πριν φύγει. Άλλοι συχνοί ψυχαναγκασμοί είναι οι εξής: μέτρημα (που πολλές φορές συνοδεύει άλλους καταναγκασμούς όπως το πλύσιμο των χεριών), επανάληψη συγκεκριμένων λέξεων ή φράσεων, συχνές ερωτήσεις επιβεβαίωσης προς τους άλλους ή ανάγκη για εξομολόγηση, ψυχαναγκασμοί τάξης και συμμετρίας, η ψυχαναγκαστική φύλαξη άχρηστων αντικειμένων κ.λ.π. Κάποιοι πάσχοντες από ΙΨΔ έχουν ένα συγκεκριμένο τύπο καταναγκασμού. Άλλοι όμως έχουν πολλαπλούς καταναγκασμούς που μπορεί να εναλλάσσονται με την πάροδο του χρόνου.
Κοινό στοιχείο όλων των ψυχαναγκασμών είναι ότι η σύνδεσή τους με την ιδεοληψία που υποτίθεται ότι προσπαθούν να εξουδετερώσουν είναι πολύ χαλαρή. Έτσι, ένα άτομο μπορεί να έχει την ιδεοληψία ‘Μπορεί να κόλλησα AIDS από τη βρωμιά στο πάτωμα’ και να απαντά στο άγχος αυτής της σκέψης με εντατικό πλύσιμο των χεριών, αν και γνωρίζει ότι ο ιός του AIDS ούτε κολλά από το πάτωμα ούτε φεύγει με το πλύσιμο. Επίσης, ο πάσχων από ΙΨΔ γνωρίζει ότι δε χρειάζεται να ελέγξει 100 φορές το θερμοσίφωνα, νιώθει αναγκασμένος όμως να το κάνει γιατί αλλιώς πιστεύει ότι δε θα του φύγει το άγχος.
Οι πάσχοντες έχουν πλήρη αίσθηση της πραγματικότητας, γνωρίζουν τη ματαιότητα αυτών που σκέφτονται και κάνουν είναι όμως παγιδευμένοι στα δίχτυα μιάς αρρώστιας που σε πολλές περιπτώσεις δε γνωρίζουν ούτε την ύπαρξή της.
- Αντίσταση
Όπως αναφέρθηκε οι περισσότεροι πάσχοντες από ΙΨΔ προσπαθούν να αντισταθούν στις σκέψεις τους και να τις απομακρύνουν από το μυαλό τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τους καταναγκασμούς στους οποίους προσπαθούν να μην ενδώσουν. Αρκετοί είναι σε θέση να ελέγχουν τα συμπτώματά τους κατά τις ώρες της δουλειάς τους ή το σχολείο, ή όταν είναι έξω από το σπίτι. Αλλά με την πάροδο των μηνών και των ετών η αντίσταση μπορεί να μειώνεται και όταν συμβαίνει αυτό η ΙΨΔ μπορεί να γίνεται πιό εμφανής και πιό σοβαρή. Σε σοβαρές περιπτώσεις που ευτυχώς είναι λίγες η κατανάλωση χρόνου στις καταναγκαστικές πράξεις μπορεί να είναι τόσο μεγάλη που ο πάσχων δεν μπορεί να συνεχίσει τις άλλες του δραστηριότητες.
- Ντροπή και Μυστικότητα
Οι πάσχοντες από ΙΨΔ συχνά προσπαθούν να αποκρύψουν τη διαταραχή τους αντί να αναζητήσουν θεραπεία. Αρκετές φορές έτσι κατορθώνουν με επιτυχία να κρύψουν τα συμπτώματά τους από την οικογένειά τους, τους φίλους τους ή τους συναδέλφους τους. Μια ατυχής συνέπεια αυτής της μυστικότητας είναι και το γεγονός ότι πολλοί πάσχοντες δεν παίρνουν την κατάλληλη ιατρική βοήθεια παρά αφού περάσουν πολλά χρόνια από την έναρξη της διαταραχής. Μέχρι τότε μπορεί να έχουν προσαρμόσει τη ζωή τους έτσι ώστε να είναι συμβατή με την αρρώστια τους, πληρώνοντας όμως το τίμημα της χαμηλής ποιότητας και των περιορισμών.
- Χρονιότητα
Η ΙΨΔ συνήθως κρατάει χρόνια, ακόμη και δεκαετίες. Τα συμπτώματα μπορεί να υφεθούν από περίοδο σε περίοδο, και μπορεί να υπάρχουν μεγάλες χρονικές περίοδοι που τα συμπτώματα να είναι πολύ ήπια. Παραμένει ωστόσο το γεγονός ότι η ΙΨΔ είναι μία χρόνια διαταραχή.