Η στενοχώρια, η θλίψη, η απογοήτευση και εν τέλει η κατάθλιψη είναι λέξεις γένους θηλυκού. Και -τυχαίο ή μη- στατιστικά η κατάθλιψη είναι η κλινική ψυχική διαταραχή που εμφανίζεται περισσότερο σε γυναίκες και λιγότερο σε άνδρες.
Μια στις πέντε γυναίκες και ένας στους οκτώ άντρες, θα παρουσιάσει κατάθλιψη κάποια στιγμή στη ζωή του, σύμφωνα με τα υπάρχοντα διεθνή στοιχεία. Ο κίνδυνος να νοσήσει οποιοσδήποτε είναι 10%-25% για τις γυναίκες και 5%-12% για τους άντρες, ενώ κάθε στιγμή το 5%-9% των γυναικών και το 2%-3% των ανδρών υποφέρουν από αυτή.
Η ίδια η φύση της γυναίκας και το βιολογικό της υπόβαθρο αυξάνει τις πιθανότητες να εκδηλώσει καταθλιπτικά συμπτώματα στη ζωή της. Οι ορμόνες παίζουν μεγάλο ρόλο, αλλά και ο ρόλος της γυναίκας στην κοινωνία. Η γυναίκα σήμερα είναι ταυτόχρονα μητέρα, σύζυγος/σύντροφος, εργαζόμενη, κόρη, νοικοκυρά, φίλη… Η συσσώρευση όλων αυτών των υποχρεώσεων αποτελεί ψυχοπιεστικό παράγοντα για τη γυναίκα και έχει άμεση επίδραση στην αυτοεκτίμησή της, σε ενδεχόμενη περίπτωση «αποτυχίας» εκπλήρωσης των αναγκών ενός ρόλου.
Επίσης, η διαφορά στα ποσοστά εμφάνισης κατάθλιψης των δυο φύλων σχετίζεται και με ψυχολογικούς παράγοντες. Οι γυναίκες τείνουν να ασχολούνται έντονα με τα δυσάρεστα συναισθήματα τους, να μιλούν συνεχώς για αυτά και να προσπαθούν, συνήθως, με τη βοήθεια φίλων να αναλύσουν όσα νιώθουν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη συντήρηση και διαιώνιση των καταθλιπτικών συμπτωμάτων. Αντίθετα, οι άντρες αποσπούν την προσοχή τους από δύσκολα συναισθήματα, γεγονός που αποτρέπει και την επικράτηση της κατάθλιψης.
Τέλος, οι γυναίκες, στατιστικά, είναι πολύ πιο πιθανό να ζητήσουν βοήθεια από κάποιον ειδικό, σε σχέση με τους άντρες, ενώ είναι, συνήθως, πιο ανοιχτές στην ψυχοθεραπευτική διαδικασία και τείνουν να δεσμεύονται πιο εύκολα στη θεραπευτική σχέση.