Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας είναι το οικογενειακό περιβάλλον. Τα παιδιά είναι πιθανό να μιμηθούν τις φοβίες των γονιών ή άλλων σημαντικών προσώπων στη ζωή τους. Αν οι γονείς δείχνουν υπερβολική ανησυχία για συγκεκριμένα θέματα, τα παιδιά μπορεί να υιοθετήσουν αυτές τις συμπεριφορές ως φυσιολογικές.
Η ανάπτυξη της φαντασίας και του συναισθηματικού κόσμου των παιδιών επίσης παίζει ρόλο. Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τον κόσμο γύρω τους, και συχνά γεμίζουν τα κενά της γνώσης τους με φόβους. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολικές ανησυχίες για το άγνωστο ή για πράγματα που δεν κατανοούν πλήρως.
Τέλος, οι γενετικοί παράγοντες και οι νευροβιολογικές προδιαθέσεις μπορεί να επηρεάσουν την ευαισθησία ενός παιδιού σε φοβίες. Κάποια παιδιά μπορεί να είναι πιο επιρρεπή σε άγχος, γεγονός που τα καθιστά πιο επιρρεπή στην ανάπτυξη φοβιών.
Η κατανόηση των αιτίων ανάπτυξης φοβιών στα παιδιά είναι κρίσιμη για την παροχή κατάλληλης υποστήριξης και παρέμβασης.
