Η μεγαλύτερη Πανευρωπαϊκή έρευνα που έγινε ποτέ για την σεξουαλική παρενόχληση (1998), έδειξε ότι εκατομμύρια γυναικών (40% – 50%) και ένας μικρότερος αριθμός ανδρών (10%) έχουν δεχτεί σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία τους.
Σύμφωνα με έρευνα του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας το 2004, το 10% των γυναικών που ερωτήθηκε (1200 ενήλικες εργαζόμενες γυναίκες), ανέφερε προσωπική εμπειρία παρενόχλησης στο χώρο εργασίας. Οι γυναίκες αποτελούν παγκόσμια την πλειονότητα των θυμάτων σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο της εργασίας.
Η σεξουαλική παρενόχληση είναι ένα τραύμα που έχει σοβαρές συνέπειες στο θύμα. Παρατηρούνται αλλαγές σωματικές, όπως αϋπνίες, πονοκέφαλοι, ταχυκαρδίες και αλλαγές στη διάθεση με έντονα συναισθήματα φόβου, ενοχής, θλίψης, άγχους, ντροπής και ευερεθιστότητας. Ακόμα, δυσκολίες στη συγκέντρωση και επαναλαμβόμενες εικόνες που προκαλούν έντονη ανασφάλεια και μία διαρκής αίσθηση απειλής. Η απομόνωση από συναδέρφους, φίλους και συγγενείς παρουσιάζεται πολύ συχνά. Πολλές φορές μπορεί να οδηγήσει και σε ψυχικές διαταραχές, όπως διαταραχή μετά από τραυματικό στρες, κρίσεις πανικού, κατάθλιψη, εργασιακό burn out κ.ά.
Η σεξουαλική παρενόχληση δεν είναι φλέρτ. Πρόκειται για μια σεξουαλική συμπεριφορά που είναι ανεπιθύμητη από τον αποδέκτη της και είναι μία πράξη επίδειξης και επιβολής ισχύος. Συνήθως έχει την μορφή σωματικής επαφής με χειρονομίες, χάδια και αγγίγματα, αλλά και την μορφή λεκτικής παρενόχλησης, όπως χυδαία σχόλια για το σώμα και ανήθικες υποδείξεις ή μη λεκτικής, όπως πρόστυχα νοήματα, ανεπιθύμητη οικειότητα και παραβίαση του προσωπικού χώρου
Το θύμα τις περισσότερες φορές αργεί να αντιδράσει, επειδή η σεξουαλική παρενόχληση ξεκινάει με φλερτ και «αθώα» αστεία σεξουαλικού περιεχομένου και συνεχίζεται με πιο άμεση παρενόχληση, όπου καταπατούνται τα προσωπικά όρια του θύματος και μετατρέπεται σε μια απειλητική κατάσταση.
Το επόμενο βήμα του θύτη είναι η βίαιη συμπεριφορά που προκαλεί ενοχές και φτάνει στην τρομοκρατία στον εργασιακό χώρο. Υπάρχουν όμως τρόποι για το θύμα να δηλώσει την άρνησή του. Καταρχάς, θα πρέπει αυτή να είναι λεκτικά άμεση, αποφασιστική, ξεκάθαρη και σαφής. Να μην αφήσει περιθώρια και να προστατεύσει τον εαυτό του ακόμα κι αν φοβάται. Εφόσον υπάρχει ιεραρχικά ανώτερος ή τμήμα HR να απευθυνθεί εκεί.
Παράλληλα, καλό θα ήταν να το μοιραστεί με τους ανθρώπους του και όχι να σιωπήσει, αφού δεν αποτελεί ντροπή, δεν φταίει το θύμα. Να μην κατηγορήσει τον εαυτό του και να μιλήσει και με συναδέρφους προκειμένου να μπορεί να το στηρίξει εφόσον χρειαστεί να φτάσει στην καταγγελία.