Μια νέα μελέτη από το Ολλανδικό Ινστιτούτο Νευροεπιστήμης κατέγραψε τους νευρώνες ανθρώπινων ασθενών για να δείξει ότι ο πόνος των άλλων χαρτογραφείται απευθείας στους νευρώνες στη νησίδα – μια περιοχή του εγκεφάλου που είναι κρίσιμη για τα δικά μας συναισθήματα. Το να μοιραζόμαστε τη στενοχώρια των άλλων θεωρείται κλειδί για την ενσυναίσθηση και το κίνητρό μας να βοηθάμε τους άλλους. Καθώς οι άνθρωποι διαφέρουν πολύ στην ικανότητά τους να συμπάσχουν και ορισμένοι ψυχιατρικοί ασθενείς δεν έχουν την ικανότητα να συμπάσχουν, η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο ο εγκέφαλός μας κάνει τον πόνο των άλλων να αισθάνεται οδυνηρό είναι το κλειδί για την κατανόηση της προέλευσης αυτών των ατομικών διαφορών.
Μέχρι στιγμής, έπρεπε να βασιστούμε σε μελέτες fMRI για να εντοπίσουμε περιοχές του εγκεφάλου που ενεργοποιούνται ενώ αντιλαμβανόμαστε τον πόνο των άλλων. Δυστυχώς, το fMRI δεν μπορεί να μετρήσει άμεσα τη δραστηριότητα των νευρώνων. Αντίθετα, μετρά τις αλλαγές στη ροή του αίματος που βοηθούν στον εντοπισμό των περιοχών του εγκεφάλου που σχετίζονται με την ενσυναίσθηση. Για να κατανοήσουμε σε ποιο σημείο του εγκεφάλου οι νευρώνες μας βοηθούν να μοιραστούμε την αγωνία των άλλων, θα χρειαστεί να εισάγουμε ηλεκτρόδια στον εγκέφαλο και να μετρήσουμε απευθείας την ηλεκτρική δραστηριότητα μέσω της οποίας οι νευρώνες επεξεργάζονται πληροφορίες. Για προφανείς λόγους, αυτό δεν είναι δυνατό στους ανθρώπους, ή είναι;
Ιστορικό: Η νησίδα και τα δικά μας συναισθήματα
Η νησίδα, μια περιοχή του εγκεφάλου που κρύβεται μέσα στον εγκέφαλο, είναι γνωστό ότι παίζει κρίσιμο ρόλο στα δικά μας συναισθήματα. Μπορεί να αισθανθεί την κατάσταση του σώματός μας μέσω εισόδου από τα εσωτερικά μας όργανα και το δέρμα και ενσωματώνει αυτές τις πληροφορίες με αυτά που βλέπουμε, ακούμε και μυρίζουμε και πιστεύεται ότι προκαλεί αυτά τα συνειδητά συναισθήματα που ονομάζουμε συναισθήματα. Συγκεκριμένα, έχει επίσης αποδειχθεί ότι περιέχει πολλούς νευρώνες που ανταποκρίνονται όταν νιώθουμε πόνο μέσα ή πάνω στο σώμα μας, με το επίπεδο της δραστηριότητάς του να κλιμακώνεται με το πόσο δυσάρεστο βρίσκουμε αυτόν τον πόνο.
Η καινοτομία: Κωδικοποίηση του πόνου των άλλων
Ως εκ τούτου, η ομάδα διερεύνησε εάν οι νευρώνες σε αυτήν την περιοχή θα αντιπροσώπευαν επίσης το επίπεδο των εμπειριών πόνου από άλλους. Επειδή οι ταινίες που έδειχναν στους συμμετέχοντες διέφεραν ως προς τον πόνο που βίωνε η ηθοποιός στις ταινίες, η ομάδα μπορούσε να διερευνήσει εάν οι ταινίες στις οποίες οι ασθενείς αντιλαμβάνονταν ότι οι άλλοι πονούσαν περισσότερο θα ήταν ταινίες στις οποίες οι νησιωτικοί νευρώνες θα έδειχναν περισσότερη δραστηριότητα. σαν καθρέφτης για τον πόνο των άλλων. Αυτό ακριβώς βρήκαν: σε όλη τη νησίδα, μπορούσαν να καταγράψουν ηλεκτρική δραστηριότητα που κλιμακώθηκε με τον πόνο που οι άνθρωποι ανέφεραν ότι αντιλαμβάνονταν στις ταινίες.
Αυτό ίσχυε στα δυναμικά του τοπικού πεδίου, ακόμη και σε μεμονωμένους νευρώνες, παρέχοντας τις πρώτες ενδείξεις, ότι μια περιοχή του εγκεφάλου που εμπλέκεται στον δικό μας πόνο, περιέχει μια λεπτομερή αναπαράσταση του πόσο πόνο βιώνουν οι άλλοι. Χρησιμοποιώντας προηγμένες μεθόδους ανάλυσης δεδομένων, η ομάδα μπορούσε να μετρήσει το επίπεδο ηλεκτρικής δραστηριότητας στη νησίδα κατά τη διάρκεια κάθε ταινίας και να προβλέψει πώς θα απαντούσε ο ασθενής στην ερώτηση: “πόσο έντονος πιστεύετε ότι ήταν ο πόνος που βίωσε το άτομο στην ταινία” .
Πώς αντιλαμβανόμαστε τον πόνο των άλλων;
Η ομάδα παρείχε περαιτέρω πληροφορίες για το πώς αντιλαμβανόμαστε τον πόνο των άλλων. Στα μισά βίντεο, η κάμερα επικεντρώθηκε στην έκφραση του προσώπου της ηθοποιού, η οποία φάνηκε να ξεδιπλώνεται από μια ουδέτερη έκφραση σε έναν πόνο ποικίλου βαθμού σε μια περίοδο περίπου ενός δευτερολέπτου. Αναλύοντας τις ηλεκτρικές αποκρίσεις στην νήσο και τις μυϊκές κινήσεις της ηθοποιού στις ταινίες αποκάλυψε ότι αυτό που φαίνεται να χρησιμοποιεί ο εγκέφαλος για να αντιληφθεί τον πόνο των άλλων δεν ήταν η κίνηση αυτή καθεαυτή, αλλά απλά πόσο συσπασμένα κατέληξαν τα μάτια της ηθοποιού.
Στο άλλο μισό, η κάμερα εστίαζε στο χέρι της ηθοποιού και έδειξε μια ζώνη να χτυπά το χέρι. Σε εκείνη την περίπτωση, ο εγκέφαλος φάνηκε να συμπεραίνει την ποσότητα του πόνου από την επεξεργασία του πόσο κινούνταν το χέρι κάτω από τη δράση της ζώνης. Μαζί, αυτό αποκάλυψε περίπλοκες λεπτομέρειες για το πόσο ευέλικτα μεταμορφώνει ο ανθρώπινος εγκέφαλος αυτό που βλέπουμε τους άλλους να κάνουν σε μια λεπτομερή αντίληψη των εσωτερικών καταστάσεων τους.
Ενώ αυτή η μελέτη επικεντρώθηκε σε μια μεμονωμένη περιοχή του εγκεφάλου, τη νησίδα, την οποία οι μελέτες fMRI είχαν προτείνει ότι είναι σημαντική για την ενσυναίσθηση, η μελλοντική έρευνα της ομάδας θα στοχεύσει να συνδυάσει τα δεδομένα από όλα τα καταγεγραμμένα ηλεκτρόδια. Στη συνέχεια, μπορούν να αναπτύξουν έναν χάρτη του σημείου που στον εγκέφαλο, ο πόνος των άλλων μετασχηματίζεται στη διακριτική ενσυναίσθηση που μπορούμε να έχουμε για τα συναισθήματα των άλλων και να εντοπίσουν τις τοποθεσίες στις οποίες οι διαφορές μεταξύ των ατόμων θα μπορούσαν να εξηγήσουν τις εντυπωσιακές διαφορές στην ενσυναίσθηση που μπορούμε να παρατηρήσουμε γύρω μας.