Σχεδόν οι μισοί από τους ανθρώπους που ζουν με διαταραχές της διάθεσης, όπως άγχος και κατάθλιψη μετά από εγκεφαλικό, δεν έλαβαν θεραπεία ψυχικής υγείας και όσοι υποβάλλονται σε θεραπεία τείνουν να λαμβάνουν μόνο φαρμακευτική αγωγή, ανέφεραν οι ερευνητές. «Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι περίπου 1 στους 2 ανθρώπους που ζουν με εγκεφαλικό με αυτοαναφερόμενο άγχος/κατάθλιψη δεν λαμβάνουν θεραπεία ψυχικής υγείας και αυτοί που λαμβάνουν συνήθως λαμβάνουν μόνο φάρμακα», ανέφερε η Priscilla Tjokrowijoto, υποψήφια διδάκτωρ στο Turner Institute for Brain and Mental Health.
«Οι επαγγελματίες υγείας θα πρέπει να κάνουν έλεγχο για προβλήματα ψυχικής υγείας και να εισάγουν θεραπευτικές επιλογές, με ιδιαίτερη προσοχή σε άτομα που κινδυνεύουν να μην λάβουν θεραπεία». Οι ερευνητές ανέλυσαν 7.214 ασθενείς με εγκεφαλικό από το Αυστραλιανό Κλινικό Μητρώο Εγκεφαλικών Επεισοδίων, οι οποίοι ολοκλήρωσαν μια έρευνα παρακολούθησης διάρκειας 3 έως 6 μηνών που περιείχε μια ερώτηση σχετικά με το άγχος/κατάθλιψη. Οι εκθέσεις αξιολογήθηκαν στους 6 έως 18 μήνες και τα αποτελέσματα αξιολογήθηκαν στους 18 έως 30 μήνες.
Μεταξύ της κοόρτης, το 39% ανέφερε άγχος/κατάθλιψη στους 3 έως 6 μήνες μετά το εγκεφαλικό επεισόδιο, με το 54% αυτών που έλαβαν θεραπεία και το 88% εκείνων που έλαβαν θεραπεία να λαμβάνουν αντικαταθλιπτικά. Οι παράγοντες που σχετίζονται με τη θεραπεία ψυχικής υγείας περιελάμβαναν:
- ψυχολογική υποστήριξη πριν από το εγκεφαλικό (OR = 1,8; 95% CI, 1,37-2,38)
- ή φαρμακευτική αγωγή (OR = 17,58; 95% CI, 15,05-20,55),
- αυτοαναφερόμενο άγχος/κατάθλιψη (OR = 2,55, 95% CI, 2,24-2,9),
- μικρότερη ηλικία στο εγκεφαλικό επεισόδιο (OR = 0,98; 95% CI, 0,97-0,98)
- και γυναίκες (OR = 1,3, 95% CI, 1,13-1,48), έγραψαν οι ερευνητές.
Οι ασθενείς που χρειάζονταν υπηρεσίες διερμηνέα (OR = 0,49; 95% CI, 0,25-0,95), χρησιμοποιούσαν κάρτα παροχών υγειονομικής περίθαλψης (OR = 0,73; 95% CI, 0,59-0,92) ή έδειξαν συνέχεια στις επισκέψεις πρωτοβάθμιας περίθαλψης, όπως με ένας συνεπής γιατρός (OR = 0,78, 95% CI, 0,62-0,99) ήταν λιγότερο πιθανό να έχει πρόσβαση σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας, σύμφωνα με τους ερευνητές. Όσοι έλαβαν θεραπεία ψυχικής υγείας είχαν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης στο νοσοκομείο (HR = 1,06; 95% CI, 1,01-1,11) αλλά καμία διαφορά στην επιβίωση (HR = 1,04; 95% CI, 0,58-1,27) σε σύγκριση με άτομα με διάθεση διαταραχές που δεν έλαβαν θεραπεία για αυτές.
«Τα αποτελέσματά μας υποδηλώνουν ότι η πρόσβαση σε σχέδια διαχείρισης χρόνιων ασθενειών που χρηματοδοτούνται από το Medicare, σχεδιασμένα για να υποστηρίζουν τη συνεργατική φροντίδα με βάση τις ανάγκες και τους στόχους του ασθενούς, μπορεί να διευκολύνει τη θεραπεία ψυχικής υγείας», έγραψαν η Tjokrowijoto και οι συνεργάτες της. «Η ολιστική προσέγγιση αυτών των πολιτικών μπορεί να παρέχει ευκαιρίες για συζήτηση προβλημάτων ψυχικής υγείας και ανάπτυξη κατάλληλων σχεδίων δράσης για τη διαχείριση των προσδιορισμένων αναγκών».