Σχεδόν ένας στους 10 νέους βιώνει τόσο επίμονο σωματικό πόνο όσο και αυτοκτονικά συναισθήματα, σύμφωνα με μια νέα έρευνα από ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, το Κέμπριτζ, το Όσλο, το King’s College του Λονδίνου και το Parc Sanitari Sant Joan de Deu στην Ισπανία. Οι ερευνητές λένε ότι χρειάζεται περισσότερη ευαισθητοποίηση σε μια σειρά υπηρεσιών υγείας, κοινωνικής φροντίδας και σχολικών υπηρεσιών για τον τρόπο αναγνώρισης του κινδύνου αυτοκτονίας, ειδικά για όσους έχουν επίσης σωματικό πόνο και είναι πιο πιθανό να έρθουν σε επαφή με επαγγελματίες.
Τα δεδομένα προήλθαν από περισσότερους από 8.000 εφήβους μεταξύ 11 και 15 ετών σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο που συμμετείχαν στη δοκιμή My Resilience in Adolescence (MYRIAD). Έδειξε ότι:
- Το 9% των εφήβων ανέφεραν ότι βίωσαν τόσο επίμονο πόνο (επίμονος ή επαναλαμβανόμενος πόνος τους τελευταίους έξι μήνες) όσο και αυτοκτονία (που κυμαίνονται από σκέψεις για αυτοκτονία και αυτοτραυματισμό έως την πραγματοποίηση αυτών των σκέψεων). Φάνηκε επίσης ότι διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο κατάθλιψης, άγχους, προβλημάτων με τους συνομηλίκους τους και συχνότερης χρήσης συνταγογραφούμενων φαρμάκων.
- Σχεδόν τα τρία τέταρτα της ομάδας που βίωσε τόσο πόνο όσο και αυτοκτονία ήταν κορίτσια (72,9%).
- Το 20% (ένας στους πέντε) των εφήβων στη μελέτη ανέφερε αυτοκτονία και το 22% ανέφερε επίμονο ή επαναλαμβανόμενο πόνο.
Η εφημερίδα τόνισε ότι ενώ πολλοί από εκείνους που βιώνουν πόνο και αυτοκτονία είχαν πρόσβαση σε υπηρεσίες υποστήριξης, λιγότεροι από τους μισούς είχαν πρόσφατη επαφή με τον γιατρό τους και το ένα τέταρτο (26%) δεν είχε πρόσβαση σε καμία υπηρεσία υποστήριξης. Οι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι πρέπει να γίνουν περισσότερα για να διασφαλιστεί ότι τα σημάδια του αυτοκτονικού κινδύνου εντοπίζονται από επαγγελματίες που έρχονται σε επαφή με εφήβους με πόνο.
Η Δρ Verena Hinze, από το Τμήμα Ψυχιατρικής της Οξφόρδης, είπε: «Με νέους ανθρώπους με πόνο και αυτοκτονία να έχουν πρόσβαση σε μια σειρά από υπηρεσίες, είναι ζωτικής σημασίας να υπάρχει μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση για τον αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονίας σε εφήβους με επίμονο ή επαναλαμβανόμενο πόνο.
Σχετική εκπαίδευση για επαγγελματίες υγείας, κοινωνικής φροντίδας και σχολικής βάσης, με επίκεντρο τη διαχείριση του πόνου, τον εντοπισμό του κινδύνου αυτοκτονίας και τις κατάλληλες παραπομπές όπου είναι απαραίτητο, θα μπορούσε να έχει τεράστιο αντίκτυπο στους νέους με χρόνιο πόνο, αποτρέποντας την εξέλιξη του αυτοκτονικού κινδύνου.
Υποστηρίζουμε ότι απαιτείται μια πολυτομεακή προσέγγιση για την αντιμετώπιση του κινδύνου αυτοκτονίας, συμπεριλαμβανομένης της νοσοκομειακής και κοινοτικής υγειονομικής περίθαλψης, της κοινωνικής περίθαλψης και των υπηρεσιών που βασίζονται στο σχολείο».
Και πρόσθεσε: «Οι έφηβοι με πόνο και αυτοκτονία ανέφεραν υψηλότερα επίπεδα χρήσης φαρμάκων για πόνο και προβλήματα ψυχικής υγείας, από ό,τι οι έφηβοι που ανέφεραν μόνο πόνο ή μόνο αυτοκτονία. Αυτή η πρόσβαση σε συνταγογραφούμενα φάρμακα μπορεί να αυξήσει την ικανότητα αυτοκτονίας.
Ως εκ τούτου, οι αξιολογήσεις ασφάλειας και η συνεχής παρακολούθηση του κινδύνου (συμπεριλαμβανομένης της παρακολούθησης του συνταγογραφούμενου φορτίου φαρμάκων) σε εφήβους με πόνο ή/και αυτοκτονία είναι ζωτικής σημασίας. Αλλά φυσικά, η ενεργός θεραπεία τόσο για τον πόνο όσο και για τις καταστάσεις ψυχικής υγείας παραμένει σημαντική για τη μείωση της αγωνίας και τη βελτίωση της λειτουργικότητας».