Εφηβεία: Μια νέα μελέτη από ψυχολόγους του Southern Methodist University και ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον δείχνει ότι οι διαπροσωπικές φυλετικές διακρίσεις και άλλες μορφές βίας μπορούν να επηρεάσουν την ψυχική υγεία των εφήβων στο δικαστικό σύστημα. Η έρευνα υποστηρίζει μια πιο ολιστική προσέγγιση στην παρέμβαση στην ψυχική υγεία, τονίζοντας τη σημασία της εξέτασης των εμπειριών των εφήβων από διαπροσωπικές φυλετικές διακρίσεις παράλληλα με άλλες πιο αναγνωρισμένες μορφές βίας.
Αναγνωρίζοντας και αντιμετωπίζοντας αυτούς τους παράγοντες που διασταυρώνονται, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να προσαρμόσουν καλύτερα τα συστήματα υποστήριξης για να ανταποκριθούν στις μοναδικές ανάγκες των έγχρωμων εφήβων στο σύστημα δικαιοσύνης. Η μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Interpersonal Violence περιλαμβάνει 118 έγχρωμους εφήβους, ηλικίας 14 έως 17 ετών, και τις μητέρες τους, συγκρίνοντας τα αποτελέσματα των διαπροσωπικών φυλετικών διακρίσεων μαζί με εμπειρίες σκληρής ανατροφής των παιδιών, βίας με εφήβους και έκθεσης στη βία από τους συντρόφους. Οι συγγραφείς σημειώνουν ότι ενώ οι διαπροσωπικές φυλετικές διακρίσεις μπορεί να θεωρηθεί ως ένας τύπος διαπροσωπικής βίας, σπάνια θεωρείται ως τέτοιος. Αυτό μπορεί να είναι ένα πρόβλημα όταν προσπαθείτε να κατανοήσετε πώς η έκθεση ενός εφήβου στη διαπροσωπική βία, σε διάφορες μορφές, σχετίζεται με τα συμπτώματα ψυχικής του υγείας και τις επακόλουθες πράξεις παραβατικότητας. Οι συγγραφείς σημειώνουν ότι οι έγχρωμοι έφηβοι εκπροσωπούνται δυσανάλογα στο δικαστικό σύστημα των ΗΠΑ, μια διαφορά που προηγούμενες μελέτες έχουν συνδέσει με τον ρατσισμό και τις διαπροσωπικές φυλετικές διακρίσεις. «Είναι σύνηθες για τους ερευνητές να εξετάζουν κοινές δυσμενείς εμπειρίες παιδικής ηλικίας που σχετίζονται με τη βία, αλλά συχνά οι φυλετικές διακρίσεις δεν περιλαμβάνονται στην εξίσωση» δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Ernest Jouriles, καθηγητής και διευθυντής κλινικής εκπαίδευσης στο Τμήμα Ψυχολογίας του SMU. «Διαπιστώσαμε ότι το να βιώνουμε διαπροσωπικές φυλετικές διακρίσεις είναι εξίσου επιβλαβές, αν όχι πιο επιβλαβές, με άλλα τραυματικά γεγονότα που έχουν μελετηθεί συνήθως». Η έρευνα χρησιμοποίησε διαχρονικά δεδομένα 3 μηνών από μια μεγαλύτερη μελέτη που εξέτασε τον τρόπο με τον οποίο η επικοινωνία μητέρας-εφήβου σχετικά με τις σχέσεις ραντεβού συνδέεται με τη βία και τη θυματοποίηση των γνωριμιών εφήβων. Οι συμμετέχοντες σε αυτή τη μελέτη στρατολογήθηκαν με φυλλάδια που διανεμήθηκαν σε δικαστήρια απουσιών, από γραφεία επιτήρησης και μέσω γραφείων εξυπηρέτησης θυμάτων. Οι μισοί από τους εφήβους ανέφεραν ότι βίωσαν βία από τους γονείς τους και περισσότεροι από τους μισούς είπαν ότι είχαν βιώσει βία στις σχέσεις τους.
Κάποιοι ανέφεραν επίσης ότι είχαν δει τους γονείς τους να ασκούν σωματική βία μεταξύ τους. Περίπου οι μισοί παρατήρησαν ότι οι ίδιοι είχαν υποστεί κακομεταχείριση λόγω της φυλής τους. Πολλοί πίστευαν ότι η άδικη μεταχείριση προήλθε από τους ανθρώπους που αντιλαμβάνονταν τους εφήβους ως στερούμενους νοημοσύνης. «Ιστορικά, αυτή η έρευνα ήταν πολύ σιλό, με φυλετικές διακρίσεις σε έναν τομέα έρευνας και διαπροσωπική βία σε έναν άλλο, αλλά τα αποτελέσματά μας υποδεικνύουν ότι πρέπει να εξεταστούν μαζί», δήλωσε η Melissa Sitton, διδακτορική φοιτήτρια στο πρόγραμμα SMU Clinical Psychology και μία των συγγραφέων της εφημερίδας. «Οι ερευνητές, οι κλινικοί γιατροί και άλλοι που παρέχουν υπηρεσίες πρέπει να αξιολογούν τις καταστάσεις ευρύτερα για να παρέχουν πιο αποτελεσματική βοήθεια». Η Sitton θα παρουσιάσει την έρευνα στην επερχόμενη Αντιρατσιστική Σύνοδο Κορυφής για την Αναπτυξιακή Επιστήμη της Εταιρείας Έρευνας στην Ανάπτυξη του Παιδιού: Σύνοδος Κορυφής: Μετασχηματισμός της έρευνας, των πρακτικών και των πολιτικών, που έχει προγραμματιστεί για τις 15-17 Μαΐου στην Πόλη του Παναμά στον Παναμά. Πρόσθετα μέλη της ερευνητικής ομάδας περιλαμβάνουν τους καθηγητές SMU, David Rosenfield και Renee McDonald και Pricilla Lui από το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον.
