Η May Yin, δημοσιογράφος σε τοπικό μέσο ενημέρωσης στη Μιανμάρ, πέρασε μια τραυματική χρονιά αναφέροντας τον απόηχο του στρατιωτικού πραξικοπήματος της 1ης Φεβρουαρίου 2021. Πρώτον, κάλυψε τις διαδηλώσεις υπέρ της δημοκρατίας στο Mandalay, όπου ο στρατός σκότωσε δεκάδες ανθρώπους. Από τον Μάιο, αναφέρει ένα ανερχόμενο κίνημα ένοπλης αντίστασης και τις προσπάθειες του στρατού να το καταστείλει επιτιθέμενοι σε ολόκληρες κοινότητες με τακτικές, συμπεριλαμβανομένων μαζικών δολοφονιών και καύσης χωριών. “Υπάρχουν πολλές έκτακτες ειδήσεις να αναφέρω, επομένως δεν κατάφερα να πάρω μια μέρα άδεια”, είπε η May Yin “Όλο αυτόν τον μήνα, νιώθω σαν να βρίσκομαι στην κόλαση. Το επίπεδο άγχους μου είναι πολύ υψηλό”.
Μελέτες έχουν δείξει ότι η αναφορά σε συγκρούσεις και κρίσεις μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία των δημοσιογράφων. Δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα των ανησυχητικών γεγονότων που είναι μάρτυρες, αλλά και από δευτερεύον τραύμα, το οποίο περιλαμβάνει την προβολή φωτογραφιών ή βίντεο από τραυματικά περιστατικά ή την ομιλία σε επιζώντες. Σύμφωνα με το Dart Center for Journalism and Trauma, ένα έργο της Σχολής Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Columbia, οι δημοσιογράφοι μπορεί να βιώσουν θυμό, δυσκολία συγκέντρωσης, αίσθημα ανικανότητας και εξάντληση ως αποτέλεσμα μάρτυρες τραύματος. Μπορεί επίσης να εμφανίσουν συμπτώματα μετατραυματικού στρες, όπως αϋπνία, εφιάλτες και ενοχλητικές σκέψεις.
Η Έριν Σμιθ, Διευθύνων Σύμβουλος του Dart Center Asia Pacific, είπε στο Al Jazeera ότι εκτός από την εμπειρία κάλυψης οδυνηρών γεγονότων που αφορούν τον ανθρώπινο πόνο, παράγοντες όπως ο φόρτος εργασίας και οι απαιτήσεις που σχετίζονται με τη δημοσιογραφία μπορούν να αυξήσουν την ευαλωτότητα. “Όταν εκτίθεσαι τακτικά σε θάνατο και καταστροφή και αντιμετωπίζεις συνεχώς την πίεση των προθεσμιών… είσαι σίγουρα υποψήφιος είτε για πρωτογενές είτε για αντικαταστάτη τραύμα”, είπε. Η May Yin, η οποία είναι στα 20 της και άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος το 2015, βρέθηκε στους δρόμους του Mandalay λίγες μέρες μετά το πραξικόπημα, φωτογραφίζοντας και τραβώντας βίντεο από διαδηλώσεις που προσέλκυσαν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους.
Στις 15 Φεβρουαρίου 2021, στρατιωτικές δυνάμεις άρχισαν να πυροβολούν λαστιχένιες σφαίρες, χρησιμοποιώντας σφεντόνες εναντίον των διαδηλωτών και χτυπώντας τους. καταδίωξαν επίσης δημοσιογράφους που είχαν βιντεοσκοπήσει την καταστολή. Η May Yin δραπέτευσε σε ένα κοντινό σπίτι ακριβώς στην ώρα τους για να τους δει να πιάνουν έναν άλλο δημοσιογράφο, να τον χτυπούν και να καταστρέφουν την κάμερά της. Πέντε ημέρες αργότερα, οι στρατιωτικές δυνάμεις πυροβόλησαν με βολές σε πλήθος διαδηλωτών. Ο May Yin στεκόταν κοντά στον δεκαεξάχρονο Wai Yan Tun, το πρώτο έφηβο θύμα του πραξικοπήματος, όταν πυροβολήθηκε στο κεφάλι. “Όταν άνθρωποι σκοτώθηκαν στις καταστολές στο Mandalay, τα περισσότερα από τα περιστατικά συνέβησαν ακριβώς μπροστά μου”, είπε. Είπε ότι η εμπειρία την άφησε σε κατάσταση σοκ.
Ενοχές και άγχος ξεχειλίζουν
Το δευτερογενές τραύμα μπορεί επίσης να επηρεάσει τους ερευνητές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι οποίοι συχνά εξετάζουν και αναλύουν γραφικές εικόνες και βίντεο μέσω της δουλειάς τους, εκτός από τη διεξαγωγή συνεντεύξεων με επιζώντες τραύματος. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε το 2020 στο Health and Human Rights Journal, οι εμπειρίες με δευτερογενή τραύμα θέτουν τους ερευνητές ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε κίνδυνο γνωστικών και συμπεριφορικών συνεπειών, όπως αυξημένο άγχος και αγωνία, κατάθλιψη και διαταραχή μετατραυματικού στρες. Ο Νταν, το ψευδώνυμο ενός ανακριτή ανθρωπίνων δικαιωμάτων που ζήτησε να μην εντοπιστεί για λόγους ασφαλείας, έχει πραγματοποιήσει δεκάδες συνεντεύξεις με θύματα και μάρτυρες παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του στρατού από τότε που ξεκίνησε τη δουλειά του λίγους μήνες μετά το πραξικόπημα.
Επίσης, ανασκοπεί τακτικά φωτογραφικό και βίντεο με ύποπτες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εγκλήματα πολέμου. “Πάντα πίστευα ότι θα γίνω καλά. Ήξερα ότι αυτή η δουλειά θα ήταν σίγουρα δύσκολη, αλλά δεν είχα συνειδητοποιήσει το βαθμό στον οποίο αυτές οι ανησυχίες, οι φόβοι ή οι ανησυχίες επρόκειτο να με πιάσουν. Μιλώντας με ανθρώπους για να ανακαλύψετε σοβαρά εγκλήματα που διαπράχθηκαν από στρατιώτες της χούντας και βλέποντας πολλά φρικιαστικά, γραφικά πλάνα με πτώματα, ανθρώπους ακρωτηριασμένους…αυτές οι εικόνες με κάποιο τρόπο τυπώνονται στο υποσυνείδητό σας, οπότε παρόλο που νομίζετε ότι διαχωρίζετε… όλα μπερδεμένα.”