Ψυχική Υγεία

Διαπίστωση Μελέτης: Η άσκηση μειώνει τον μακροπρόθεσμο κίνδυνο διαταραχών άγχους σε άνδρες και γυναίκες

Διαπίστωση Μελέτης: Η άσκηση μειώνει τον μακροπρόθεσμο κίνδυνο διαταραχών άγχους σε άνδρες και γυναίκες
Αξιοσημείωτο, οι συγγραφείς της μελέτης ανέφεραν διπλάσιο κίνδυνο ανάπτυξης διαταραχής άγχους μεταξύ των γρηγορότερων γυναικών σκιέρ, έναντι των πιο αργών σκιέρ, φαινόμενο που δεν παρατηρήθηκε στους άνδρες.

Your browser does not support the video tag. https://grx-obj.adman.gr/grx/creatives/sanofi/20876/better-understanding-insulin.mp4

Διαπίστωση Μελέτης: Οι ερευνητές συνέκριναν τους σκιέρ που συμμετείχαν σε έναν αγώνα σκι αντοχής μεγάλων αποστάσεων, το Vasaloppet, σε σύγκριση με τους μη σκιέρ Ένας φυσικός ενεργός τρόπος ζωής συσχετίστηκε με 62% χαμηλότερο κίνδυνο διάγνωσης διαταραχών άγχους μεταξύ ανδρών και γυναικών σε μια μελέτη με το μεγαλύτερο μέγεθος πληθυσμού μέχρι σήμερα, ανέφεραν οι ερευνητές. Ενώ η άσκηση είναι γνωστό ότι μειώνει τον κίνδυνο ασθένειας, ενισχύει την αερόβια φυσική κατάσταση και βελτιώνει τον ύπνο, τη γνώση και την ψυχική υγεία, μεταξύ άλλων πλεονεκτημάτων, σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και πρόληψης Νόσων CDC, οι ερευνητές ανέφεραν ότι ο αντίκτυπος της έντασης της άσκησης, της δόσης και του επιπέδου φυσικής κατάστασης στην ανάπτυξη διαταραχών άγχους ήταν κατά τα άλλα άγνωστος. Τα ευρήματα που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Frontiers in Psychiatry στις 10 Σεπτεμβρίου αντλήθηκαν από 197.685 σκιέρ που συμμετείχαν σε αγώνες σκι αντοχής μεγάλων αποστάσεων, Vasaloppet, σε σύγκριση με αντίστοιχους μη σκιέρ.


Για τη διεξαγωγή της μελέτης, οι ερευνητές άντλησαν στοιχεία για τις ψυχιατρικές και άλλες διαγνώσεις από το Σουηδικό Εθνικό Μητρώο Ασθενών και απέκλεισαν άτομα με σοβαρή νόσο για να μειώσουν την προκατάληψη της αδυναμίας τους να συμμετάσχουν, ενώ ανέλυσαν επίσης τους χρόνους ολοκλήρωσης του αγώνα για να αξιολογήσουν τον αντίκτυπο της φυσικής κατάστασης και των ακραίων δόσεων άσκησης για αγχώδεις διαταραχές. «Διαπιστώσαμε ότι ο φυσικός τρόπος ζωής (να είσαι σκιέρ) σχετίζεται με περίπου 60% χαμηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης διαταραχών άγχους σε σύγκριση με τα αντίστοιχα άτομα από το γενικό πληθυσμό σε μια μελέτη παρατήρησης που ακολούθησε σχεδόν 400.000 άτομα για έως και 21 χρόνια». διαβάζει η μελέτη.

Τα αποτελέσματα επιβεβαιώθηκαν αφού οι ερευνητές απέκλεισαν άτομα που εμφάνισαν άγχος μέσα σε πέντε χρόνια από τον αγώνα. Οι διαταραχές άγχους είναι συχνές και σύμφωνα με την Ένωση Άγχους και Κατάθλιψης της Αμερικής, οι αγχώδεις διαταραχές επηρεάζουν 40 εκατομμύρια ενήλικες στις ΗΠΑ (18,1% του πληθυσμού) κάθε χρόνο, με το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού να επηρεάζεται, σύμφωνα με τη μελέτη. “Η μελέτη μας προσφέρει νέες γνώσεις σχετικά με το πώς ένας σωματικά ενεργός τρόπος ζωής μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη αγχωδών διαταραχών τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες”, έγραψαν οι ερευνητές, σημειώνοντας ότι τα προηγούμενα ευρήματα δεν περιλάμβαναν γυναίκες.

Η μελέτη δεν μπόρεσε να καθορίσει τους μηχανισμούς που εξηγούν τα ευεργετικά αποτελέσματα από την άσκηση, αλλά οι ερευνητές πρότειναν παράγοντες όπως ένα περισπασμένο μυαλό κατά τη διάρκεια της άσκησης και μειωμένη φλεγμονή που σχετίζεται με το άγχος και οξειδωτικό στρες. Αξιοσημείωτο, οι συγγραφείς της μελέτης ανέφεραν διπλάσιο κίνδυνο ανάπτυξης διαταραχής άγχους μεταξύ των γρηγορότερων γυναικών σκιέρ, έναντι των πιο αργών σκιέρ, φαινόμενο που δεν παρατηρήθηκε στους άνδρες.

“Το σημαντικό είναι ότι η συσσωρευμένη συχνότητα εμφάνισης διαταραχών άγχους μεταξύ των γυναικών γρήγορου σκι ήταν ακόμα χαμηλότερη από εκείνη των αντίστοιχων γυναικών μη σκι από τον γενικό πληθυσμό”, αναφέρει η μελέτη. «Έτσι, σε ομαδικό επίπεδο, οι γυναίκες με υψηλές επιδόσεις (γρήγορες σκιέρ) μπορεί να επωφεληθούν από έναν σωματικά ενεργό τρόπο ζωής, παρόλο που η βέλτιστη δόση άσκησης μπορεί να είναι χαμηλότερη».

Η μελέτη είχε τους περιορισμούς της. οι σκιέρ ήταν πιο υγιείς από τους μη σκιέρ (λόγω λιγότερου καπνίσματος και καλύτερης διατροφής) και οι ερευνητές δεν μπορούσαν να εξηγήσουν τις άγνωστες διαταραχές άγχους που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τη σωματική δραστηριότητα, προκαλώντας εκκλήσεις για μελλοντικές μελέτες.