Περίπου το 50% όλων των μητέρων παιδιών με διαταραχή του φάσματος του αυτισμού (ΔΑΦ) είχαν αυξημένα επίπεδα καταθλιπτικών συμπτωμάτων σε διάστημα 18 μηνών, ενώ τα ποσοστά ήταν πολύ χαμηλότερα (6% έως 13,6%) για μητέρες με νευροτυπικά παιδιά την ίδια περίοδο. Αυτό αναφέρουν ερευνητές του UCSF, σε μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Family Process. Επιπλέον, ενώ προηγούμενες μελέτες υποδεικνύουν ότι η ύπαρξη ενός γονέα με κατάθλιψη αυξάνει τον κίνδυνο τα παιδιά να έχουν προβλήματα ψυχικής υγείας και συμπεριφοράς, αυτή η μελέτη βρήκε κάτι διαφορετικό.
“Βρήκαμε ότι τα υψηλότερα συμπτώματα κατάθλιψης των μητέρων δεν προέβλεπαν αυξήσεις στα προβλήματα συμπεριφοράς των παιδιών με την πάροδο του χρόνου, συμπεριλαμβανομένων των οικογενειών με παιδί με αυτισμό που βιώνουν πολύ άγχος”, δήλωσε η Danielle Roubinov, PhD, επίκουρη καθηγήτρια UCSF στο Τμήμα Ψυχιατρικής. and Behavioral Sciences, και πρώτος συγγραφέας της μελέτης. “Το να είσαι γονιός ενός παιδιού με ειδικές ανάγκες είναι εγγενώς πρόκληση κάθε μέρα”, σημείωσε η Elissa Epel, PhD, καθηγήτρια UCSF στο Τμήμα Ψυχιατρικής και Επιστήμης της Συμπεριφοράς και ανώτερη συγγραφέας της μελέτης.
“Είναι ένα πρωτότυπο παράδειγμα χρόνιου στρες, γι’ αυτό και εστιάζουμε στις μητέρες που φροντίζουν τις μητέρες στις μελέτες μας που εξετάζουν τις επιπτώσεις του στρες στην υγεία. Γνωρίζουμε ήδη από αυτό το δείγμα ότι οι μητέρες με περισσότερη κατάθλιψη τείνουν να έχουν σημάδια γρηγορότερης βιολογικής γήρανσης, όπως χαμηλότερα επίπεδα της αντιγηραντικής ορμόνης klotho και παλαιότερα κύτταρα του ανοσοποιητικού, κατά μέσο όρο. Εδώ, θέλαμε να κατανοήσουμε τον αντίκτυπο της κατάθλιψής τους στο παιδί τους και το αντίστροφο”.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα προβλήματα συμπεριφοράς των παιδιών προέβλεπαν υψηλότερα επίπεδα μητρικής κατάθλιψης στο δρόμο, ανεξάρτητα από την κατάσταση της ΔΑΦ. Ωστόσο, δεν είδαν το αντίστροφο αποτέλεσμα. Η προηγούμενη μητρική κατάθλιψη δεν προέβλεψε προβλήματα συμπεριφοράς του παιδιού αργότερα. “Η διαπίστωση ότι η μητρική κατάθλιψη δεν οδηγεί σε επιδείνωση των παιδικών συμπτωμάτων είναι ιδιαίτερα σημαντική για τις μητέρες παιδιών με ΔΑΦ για να βοηθήσει στην ανακούφιση της ενοχής που αισθάνονται πολλές μητέρες για τη διάγνωση και τα προβλήματα συμπεριφοράς των παιδιών τους”, είπε ο Ρουμπίνοφ. “Ελπίζουμε ότι αυτά τα ευρήματα θα καθησυχάσουν τις μητέρες ότι είναι και οι δύο σύνηθες να παλεύουν με κάποια κατάθλιψη σε αυτή την κατάσταση υψηλού στρες της χρόνιας φροντίδας και ότι η κατάθλιψή τους πιθανότατα δεν επιδεινώνει τα προβλήματα συμπεριφοράς του παιδιού τους”.
Η ενοχή μεταξύ των γονέων παιδιών με ΔΑΦ είναι κοινά και προβλέπει επιδείνωση της κατάθλιψης και χαμηλότερη ικανοποίηση από τη ζωή με την πάροδο του χρόνου, δείχνει η προηγούμενη έρευνα της ομάδας. Στην τρέχουσα μελέτη, οι ερευνητές μέτρησαν επανειλημμένα τη μητρική κατάθλιψη και τα προβλήματα συμπεριφοράς των παιδιών σε 86 δυάδες μητέρας-παιδιού σε διάστημα 18 μηνών. Οι μισές από τις μητέρες είχαν παιδιά με ΔΑΦ και οι μισές είχαν νευροτυπικά παιδιά. Το ηλικιακό εύρος των παιδιών στη μελέτη ήταν από δύο έως 16 ετών, αν και η πλειοψηφία (75%) των παιδιών ήταν δημοτικής ηλικίας ή μικρότερης ηλικίας.