Η διαταραχή αποφυγής περιοριστικής πρόσληψης τροφής (ARFID) ονομάζεται παραπλανητικά. Το ARFID είναι στην πραγματικότητα μια αισθητηριακή διαταραχή και όχι μια διατροφική διαταραχή όπως η ανορεξία ή η βουλιμία. Τα άτομα με ARFID έχουν απέχθεια για τις υφές ορισμένων τροφών ή μπορεί να είχαν αρνητική εμπειρία με ένα τρόφιμο στο παρελθόν που τους κάνει να απέχουν από την κατανάλωση του συγκεκριμένου φαγητού. Η διαταραχή αποφυγής περιοριστικής πρόσληψης τροφής (ARFID) είναι διαφορετική από άλλες διατροφικές διαταραχές. Το ARFID είναι μια πρόσφατα ερευνηθείσα διαταραχή με διαφορετικά σημεία και συμπτώματα από τις πιο γνωστές διατροφικές διαταραχές. Ας δούμε ποια είναι η αποτρεπτική διαταραχή περιοριστικής πρόσληψης τροφής, ποια σημάδια πρέπει να γνωρίζετε και πώς διαγιγνώσκεται και αντιμετωπίζεται.
Τι είναι η διατροφική διαταραχή ARFID;
Το ARFID είναι μια διάγνωση διατροφικών διαταραχών που εισήχθη πρόσφατα στην ενότητα Feeding and Eating Disorders του Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fifth Edition (DSM-5), σύμφωνα με την National Library of Medicine. Αυτός ο τίτλος δεν περιγράφει με ακρίβεια την πάθηση, ωστόσο, καθώς το ARFID είναι μια αισθητηριακή διαταραχή. Το ARFID διαφέρει από άλλες διατροφικές διαταραχές επειδή η συμπεριφορά των ασθενών δεν συνδέεται με την εικόνα του σώματος, την επιθυμία να χάσουν βάρος ή το φόβο της αύξησης του βάρους. Αν και επηρεάζει την ψυχική υγεία ενός ατόμου όπως και άλλες διατροφικές διαταραχές, διαφέρει από την ανορεξία, τη βουλιμία και την υπερφαγία, καθώς αυτές οι διαταραχές έχουν τις ρίζες τους σε μια δυσπροσαρμοστική σχέση με το φαγητό ως μηχανισμό αντιμετώπισης. Και πρέπει να αντιμετωπίζεται διαφορετικά από άλλες διατροφικές διαταραχές, σύμφωνα με την Kim DiRé, LPC, θεραπευτή με διδακτορικό στην υγεία της συμπεριφοράς στο Scottsdale της Αριζόνα.
Σε μια μελέτη , 95 από τους 1.029 ασθενείς (9,2 τοις εκατό) με διαταραχές σίτισης και πρόσληψης τροφής πληρούσαν τα κριτήρια για ARFID. Το ARFID μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή ψυχοκοινωνική και σωματική αναπηρία λόγω αλλαγών στο βάρος, συναισθηματική δυσφορία, κοινωνικό άγχος, διακυβευμένη ανάπτυξη και υποσιτισμό, δήλωσε ο Kim Anderson, Ph.D. , ο εκτελεστικός διευθυντής των τοποθεσιών του Pathlight Mood & Anxiety Center στο Μέριλαντ και στο Οχάιο.
Αισθητηριακή ευαισθησία
Οι αισθητηριακές ευαισθησίες είναι βασικά συστατικά του ARFID επειδή τα άτομα με την πάθηση έχουν συχνά αυξημένες ευαισθησίες σε γεύσεις, υφές και μυρωδιές. Αυτό κάνει ορισμένα τρόφιμα να μην είναι ελκυστικά ή ακόμα και ενοχλητικά. «Η αποφυγή συγκεκριμένων τροφών προέρχεται από γνήσια δυσφορία ή άγχος και όχι από απλή προτίμηση», δήλωσε ο Kevin Huffman, DO , Διευθύνων Σύμβουλος και ιδρυτής της Ambari Nutrition στο Elyria του Οχάιο.
Έλλειψη ενδιαφέροντος για φαγητό ή φαγητό
Τα άτομα με ARFID μπορεί να φαίνονται σαν επιλεκτικοί τρώγοι, αλλά αυτό συνήθως συνδέεται με την έλλειψη ενδιαφέροντος για φαγητό και φαγητό γενικά λόγω αρνητικών εμπειριών με συγκεκριμένα τρόφιμα. Αυτό οδηγεί τους ανθρώπους με ARFID να αποφεύγουν εντελώς αυτές τις τροφές, είπε ο Mrinal Pandit, MS, RD , σύμβουλος διατροφογονιδιωματικής στην κλινική Oliva Skin & Hair στο Pune της Μαχαράστρα της Ινδίας. «Τα άτομα ARFID θέλουν να φάνε και συχνά πεινούν, αλλά δεν μπορούν να φάνε ορισμένα τρόφιμα λόγω αυξημένου άγχους ή φόβου και σωματικών παραγόντων όπως φίμωση και/ή έμετος», είπε ο DiRé.
Φόβος για αποκρουστικές συνέπειες
Το ARFID δεν είναι μια γνωστική διαταραχή, επομένως μπορεί να είναι δύσκολο για κάποιον που δεν κατανοεί αυτήν τη διαταραχή να κατανοήσει πόσο έντονος είναι ο φόβος της κατανάλωσης ανεπιθύμητων τροφών. Υπάρχει μια αυξημένη υπερφόρτωση κορτιζόλης των επινεφριδίων που σηματοδοτεί το σώμα σε υψηλή εγρήγορση για κίνδυνο, είπε ο DiRé. Όταν συνεχίζετε να εκθέτετε αυτά τα τρόφιμα σε άτομα με ARFID, ενεργοποιείτε επανειλημμένα το νευρικό τους σύστημα σε κίνδυνο κινδύνου. Τα άτομα με AFRID μπορεί να αρνηθούν να φάνε ορισμένα τρόφιμα λόγω φόβου για συνέπειες, όπως αλλεργική αντίδραση, πνιγμό ή έμετο. “Είναι σημαντικό να έχετε κατά νου ότι αυτοί οι παράγοντες δεν είναι ανεξάρτητοι μεταξύ τους και μπορεί να αλληλοεπικαλύπτονται. Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να αποφεύγει τα τρόφιμα λόγω αποστροφής για την υφή/γεύση καθώς και λόγω φόβου για αρνητικές συνέπειες [όπως] ναυτία και έμετο », είπε ο Άντερσον.
Πώς μπορώ να ξέρω αν έχω ARFID;
Δεδομένου ότι το ARFID είναι τόσο περιεκτικό, διαγιγνώσκεται μέσω μιας σειράς ερωτήσεων σχετικά με τραύματα του παρελθόντος που τείνουν να προκαλούν το άτομο να καταρρεύσει ή/και να γίνει εξαιρετικά κουρασμένο και ερεθισμένο, είπε ο DiRé. Ερωτήσεις που οι επαγγελματίες υγείας ζητούν από τους ασθενείς να διερευνήσουν ένα κέντρο διάγνωσης ARFID γύρω από τα ακόλουθα θέματα:
- Τραύμα γέννησης
- Τραύμα στη μήτρα
- Μια προηγούμενη ιατρική κατάσταση, επέμβαση ή χειρουργική επέμβαση
- Διάσειση
- Πνιγμός
- Τροφικές αλλεργίες ή ευαισθησίες
- Το ιατρικό ιστορικό της μητέρας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης
- Ιστορικό σίτισης
- Μοτίβα κίνησης του εντέρου
- Τροφές που θα φάει ο ασθενής
- Αισθητηριακή αντίδραση σε ορισμένα τρόφιμα
- Αισθητηριακά προβλήματα εκτός τροφής
- Κοινωνικά θέματα και αντιδράσεις γύρω από το φαγητό
- Εστιατορικές συνήθειες
- Διατροφικές συνήθειες
Ποια είναι τα σημάδια της ARFID στους άνδρες;
Ακριβώς όπως οι άνδρες μπορεί να έχουν βουλιμία , οι άνδρες μπορεί να έχουν ARFID ή άλλες διατροφικές διαταραχές. Η αναλογία ανδρών προς γυναίκες με πιθανή ARFID ήταν 1:1,7, σύμφωνα με μια μελέτη του 2023 . Ωστόσο, υπήρχαν περισσότεροι άνδρες που διαγνώστηκαν με ARFID παρά γυναίκες σε μια μελέτη του 2014. «Το ARFID μπορεί να επηρεάσει άτομα όλων των φύλων και είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι μπορεί να υπάρχουν μοναδικά σημάδια και εμπειρίες για τους άνδρες», είπε ο Huffman. «Παρόλο που η έρευνα σε άνδρες ασθενείς με ARFID είναι περιορισμένη, οι προκλήσεις τους μπορεί να είναι παράλληλες με γυναίκες».
Έλλειψη ενδιαφέροντος για φαγητό
Η έλλειψη ενδιαφέροντος για τα τρόφιμα για τους άνδρες με ARFID είναι η ίδια όπως και για τις γυναίκες ασθενείς με ARFID. «Η ARFID είναι μια αισθητηριακή διαταραχή που δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ των φύλων», είπε ο DiRé.
Αποφυγή ορισμένων τροφών
Η αποφυγή ορισμένων τροφίμων από τους ασθενείς συνδέεται με τον σπλαχνικό φόβο του ARFID που προκαλείται από το «μη ασφαλές» φαγητό, είπε ο DiRé. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε υποσιτισμό και στην ανάγκη για συμπληρώματα διατροφής. Η αποφυγή ορισμένων τροφών και οι άλλες προκλήσεις του ARFID, όπως η έλλειψη ενδιαφέροντος για φαγητό και ο κίνδυνος πνιγμού ή εμέτου, συνδέονται όλα αυτά. «Αυτές οι δυσκολίες μπορεί να οδηγήσουν σε διατροφικές ελλείψεις και σωματικές επιπτώσεις στην υγεία, υπογραμμίζοντας τη σημασία της έγκαιρης παρέμβασης και θεραπείας», είπε ο Χάφμαν.
Πνιγμός ή έμετος
Τα άτομα με ARFID μπορεί να πνιγούν ή να κάνουν εμετό όταν δοκιμάζουν νέους τύπους φαγητού ή ακόμα και όταν έχουν γνωστές μπουκιές. Αυτές οι αντιδράσεις προέρχονται από τον φόβο αυτής της διαταραχής για τις συνέπειες και μπορούν να συμβάλουν περαιτέρω στην αποφυγή τροφής και στην ανάπτυξη του ARFID, είπε ο Pandit. “Δεν ξεκινούν όλα τα άτομα με ARFID ως επιλεκτικοί τρώγοι. Μερικές φορές, μια αρνητική εμπειρία με το φαγητό , όπως πνιγμός, έμετος, γαστρεντερική δυσφορία ή αλλεργική αντίδραση, δημιουργεί φόβο για ορισμένα τρόφιμα ή ακόμη και την κατανάλωση γενικά, που μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη του ARFID επίσης», είπε ο Άντερσον.